- Зарем таа пара ќе му ја дадеш на арамијата? – праша ужалено.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Зарем таа на тој начин само проверувала кој бил нејзиниот гостин од изминатата ноќ користејќи го токму тоа накашлување на глувчето?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И веднаш те плени помислата за историјата во чудесната екстаза: зарем таа не постои да го вознемирува човека!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Потоа: комплементарноста е суштина, зарем таа не би се согласила?
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Или, сепак, да живее фантазијата бидејќи само таа не старее.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И кога небото ќе се ослободи од сонцето, попуштаат невидливите стеги, се рони питомата светлина на првите ѕвезди.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Измамникот зар низ прозорецот и се пикнал со помош на поткашлување?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)