зарем (чест.) - нема (гл.)

- Алек, зарем нема да ме поканиш да играме?
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Водата зарем нема своја топлина, и зарем не е постудена од огнот, кој е жежок?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Одеднаш, логотетот рече: „Ова е лесно. Зарем нема доброто, мекото, облото да го именувате со зборот малума, а острото, рапавото, горчливото со такете?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Водата зарем нема своја топлина, и зарем не е постудена од огнот, кој е жежок?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кој е тој безобразен Бог што влегува во мене со својот политички фалус, фалусот на мојот потпис, па и јас влегувам во него, и зарем нема во потпишувањето на таквиот формулар, во пенетрацијата на неговото „јас“ во моето, висока доза на перверзен (хомо)сексуализам, што се вика власт?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Зарем нема ништо убаво на што треба да се сеќава овој народ, па мора да се сеќава на своите катастрофи?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Не знам дали се сложуваш со мене но јас токму од оваа твоја порака извлеков заклучок дека несреќниците во животот постојано се чувствуваат излажани.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа и ги сфаќам дилемите на Таша кога беа во прашање приказните за нејзиното минато.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зарем немав право? Ако не постоеше тој црн знак верувам дека немаше да бидат спомнати планинските беспаќа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А и да постоела посмртницата, зарем немаше да ја проголта оној пожар по кој останаа само темелите на општината?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Секој има своја приказна, илјадници приказни.  Но зарем нема ниеден писател?  Писател?
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Еден ваков неочекуван настап на Непознатиот зарем нема веднаш да те олади?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Впрочем сите аргументи се на негова страна.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
39. „Зарем нема да направи сензација кога ќе ѕвекне доле, а?“
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Штом сенките некој ни ги отме Зарем нема да станеме глуварче (најпослушно дете на тишината)* што најдробен ветрец го соголува?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Тивко изусти: - А зарем немаше наши заминати преку океаните на печалба по патот на јагулите, кои не си ја виделе челадта оставена на мајките, еден ден и тие да појдат по патот на јагулите, по патот на нивните татковци.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
10 „Ќе ги пуштаме змејовите“, рече Роналд. „Зарем нема да дојдеш?“ „Не“, тажно одговори.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)