ете (чест.) - ми (зам.)

– „Ете ми трага од луѓе, си рекол сам со себе Силјан; арно, ами што знам што луѓе ќе бидат?
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ситен и грд, а ете ми ја зеде Златанка, како јаболко ја скина од дрво.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Сонот“, си рече баба Севда. „Сонот!“ внедоапно си рече баба Севда. „Ете ми го сонот...“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ситен и грд, а ете ми ја зеде Златанка, како јаболко ја скина од дрво.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)