Еве и сега како скакулци се нафрлија да пустат земји.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Еве и една лименка млеко... но, гледај. Со ова сум навистина горда.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Не си деклариран, разбираш? Толку ли ти е тешко да се декларираш? Па еве и Земанек...“, рече без да заврши, без да ме погледне во очи, онака свртена со грб и јас гледав како полека ја ведне главата и дека плаче; ребрата ѝ се ширеа и спуштаа како кај кораб неосвоен од туѓ морнар.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Гледај побрзо пуштај пари да ја омажиме сестра ти, да одбереме едно гајле, оти еве и таа дваесет на Митровден ги наполни.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Еве и моево почна да прета.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ја отпетлуваше и кошулата на градите: еве и овде имам лузна од куршумите...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Мостовите ги градевме со делкан камен; и сега во ушиве уште ми одѕвонува глетото и чеканот кој милиони и милиони пати ќе чукнеше додека еден мост направевме; еве и прстиве од левата рака ми останаа манливи, ми останаа собрани од држење на глетото.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Никој неа не можеше да ја разубеди во тоа. Еве и сега се случува истото!
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
- Ги продадов дрвата, купив сол и со време си дојдов. Еве и пари ти донесов! - горделиво се пофали Трајче.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Еве и овдека ми се искажуваат зборовите на Лазора Ночески.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)