еве (чест.) - нѐ (зам.)

Отидовме во нејзината еб-гајба и таа се соблече.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И така тие одат до еден кадифен куплерај и таткото му вели: „Еве нѐ, синко. Сега сам снаоѓај се.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А ние ќе си останеме тука, сами со себе, и ќе почекаме малку додека не разјужи, а тогаш ќе поработиме малку и после еве нѐ и нас в село.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тргна.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еве ја, иде.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Држи му се – еве нѐ, тргнуваме!
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“383 Значи, стилот може да се анализира: може да се натера да проговори, да каже нешто со сопствени поими – може да се натера да не упатува на нешто друго, туку да каже нешто што самиот тој го значи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еве нѐ пак - седиме на Монпарнас но за сега молчиме. Од кај шанкот нѐ гледа човек со модра сенка спуштена од десната веѓа до брадата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Ехе, еве нѐ дома! - со кипната радост рече едното.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Уште еден свиок, еден мост и еве нѐ кај чешмата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)