Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Исто така, сметаме дека конечно се созреани условите, сосем легитимно, да се постави прашањето за потребата од преиспитување на уставниот концепт на траен мандат на судиите, со сите негови позитивни и негативни аспекти – којшто кај нас се покажа како комплетно промашување, бидејќи наместо да стимулира независност и објективност на судиите, тој се извитопери во концепт кој поттикнува пасивност и незаинтересираност на судската фела за реалните проблеми на луѓето.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Работникот е должен да го известува работодавачот за суштинските околности кои влијаат, односно би можеле да влијаат на исполнувањето на неговите договорни обврски.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И, како што подвлекува проф. Ван Кенегем (R. C. van Caenegem), од Универ- зитетот во Гент: „[О, по ѓаволите, па] каква корист имаме ние од судиите, ако тие можат да бидат принудени да се сложат со неправичните барања на власта?“

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Работникот е должен да го известува работодавачот за сите заканувачки опасности по животот или здравјето или за настанување на материјална штета, што ги дознал при работата и кои би можеле да настанат кај работодавачот или трети лица (чл. 33, ЗРО). 215

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Да биде апсурдот уште поголем, Митревски истакнува дека работата во хотел „Епинал“ била сѐ само не нешто што би можело да се нарече дејност на „културен работник“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Нивната црвена руба, нивните наметала [и тоги] со хермелинско крзно, со кои се дотерани како [некои] мачори, палатите во коишто судат, китките лилии и сиот тој величествен болскот [ним] им е толку нужен... [Тие] никогаш не би можеле да ги мамат луѓето кои не можат да и преодолеат на оваа, толку веродостојна комедија...

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, нашиот фокус е насочен кон тоа што во македонското процесно право не постои никакво [процентуално] ограничување на висината на сумата која може да се плати на име парнични трошоци, а која би требало да се врзе за висината на вредноста на спорот (на пример, да се воведе заштитна одредба која би предвидувала дека трошоците за водење на судски спор не би можеле да надминуваат повеќе од 1/3 од висината на главното побарување за коешто се води конкретниот спор).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

4) Прескапи судски такси, трошоци и тарифи и непристапност до судовите поради недостиг на финансиски средства Присуството на овој системски проблем, на којшто ДСП „Ленка“ укажува во повеќе наврати, само се потврди со оваа студија.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Извршителот може да врши и други работи ако така е определено со закон.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во оваа радио станица, во која имаше сѐ на сѐ околу 15-тина вработени – според систематизацијата на работните места тој, барем формално, ја извршуваше функцијата монтажер на звук, иако пропратно беше распределуван и на други работни задачи – првенствено како новинар и водител на снимени емисии, прилози и реклами, како и програма во живо.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Судскиот спор, во којшто имаше и вештачење од стручно лице- економист (М. Начарова), траеше една година – за да во месец октомври 2003 судијката (В.Мојсова) донесе пресуда во корист на Кирова, која нејзе ѝ е доставена следниот месец.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Директна дискриминација е секое постапување условувано со некои од претходнонаведените законски основи со кое лицето било ставено, се става, или би можело да биде ставено во понеповолна положба од други лица во според- бени случаи; индиректна дискриминација постои кога определена навидум неутрална одредба, критериум или пракса, работникот го става или би го ставила во понеповолна положба во однос на другите лица – поради определено својство, статус, определување или уверување (чл. 7, ст.1-2 и ст.4, ал.2 од ЗРО). 4. Во зависност од: степенот на одговорноста на работникот, условите под кои е направена повредата на работните обврски и на работниот ред и дисциплина, поранешната работа и однесување 79 на работникот, тежината на повредата и нејзините последици – работодавачот може на работникот да му изрече парична казна, која не може да биде поголема од 15% од последната исплатена месечна нето-плата на работникот, во траење од еден до шест месеца (чл. 84, ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, бидејќи немаше досудени времени мерки за времетраењето на спорот, таа – потпаѓајќи под финансискиот притисок на секојдневието и, мимо решението кое го беше добила од Фондот за ПИОМ, про- должи да оди на работа со полно работно време од осум часа дневно, како би можела да добива и хранарина – која сума, барем за неа, не беше воопшто за занемарување.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Бројот на извршителите за подрачјето на основниот суд го определува министерот за правда врз основа на претходно прибавено мислење од претседателот на основниот суд – за бројот на правосилните и извршните одлуки на 45 основниот суд, а од Владата на РМ – податок за конечните управни одлуки кои гласат на парични побарувања кои би можеле да бидат предмет на извршување, како и по прибавено мислење на Комората на извршители (чл. 31, ЗИ).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Материјалните и просторни услови за работа беа сосем коректни – иако, гледано од техничко-технолошки аспект, би можело да најдеме и одредени недоследности на опремата со која тогаш располагаше ЈРДП Радио „Велес“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, наивно е да мислат дека тие, како поединци со име и пре- зиме, се амнестирани од било каква лична одговорност за лошата состојба со работничките права во РМ – бидејќи, нели, тие се само слепи ‘применувачи’, а не и ‘создавачи’ на правото.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Има и електрична машинка за бричење! Би можел да се избричам!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Иако овој проблем се среќава во повеќе формулации, во поедноставена форма тој се сведува на прашањето: Дали постои и ако постои од каков вид е врската помеѓу она што се случува во духот и она што се случува во телото и неговата физичка средина?

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Меѓутоа, колку и тоа да е чудно, најмногу од сите беше исплашена Ирина; таа лежеше во градината на трева и ги милуваше своите дебели бутини; стравот од лудило ја беше приковал за земја; но и во ужасот, таа покажуваше здрав разум: овој настан ги урна нејзините планови, и сега се плашеше и да помисли на тоа да го напушти Вадим; „кому би можела да му требам ваква“ - се матеше во нејзината нежна глава...

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Матвеј Николаевич стоеше бос, наведнат над заспаната ќерка; неговото лице беше вкочането сосема блиску до градите на Наташа; на Вадим му се причини дека тој мошне смрдливо и чкрипаво мласка.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Вадим почна да наликува повеќе на шумски дух отколку на научник, и најмногу се плашеше да не ги изгуби своите математички способности.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тогаш младиот научник одеднаш во себе почна да изговара математички формули; нему во неговиот расколебан ум му се причини дека од нивната стабилна реалност Матвеј Николаевич ќе мине, би можело да се каже, ќе испари.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Овој арапски прдеж не би можел ниту чорапи да исплете, а камоли да ме натера да се заљубам во џуџе!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сега ни Чичолина не би можела да му помогне.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Дики (Претура по фиоките): Два пластиканца (ги покажува), две јапонски куглици, вештачки гради и еден вибратор со брзини!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Всушност, станува збор за тоа дали и како феномените на духот (според некои автори феномените на свеста) би можеле да се протолкуваат со поимите за материјалните феномени.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тој би требал да биде прогласен за тапа на годината, а не јас!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Длабоко, некаде во длапките се криеше изострен ум, а тој можеби сакаше да остане во тишина, како би можел подобро да создава.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Градоначалникот пребаруваше во мислите уште некое место каде што би можеле да се сместат козите, но Чанга го прекина: – Ние сме готови да спиеме со козите, во било какви соби...

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Поради козите нашата прославена работничка класа никогаш не би можела да стигне до комунизмот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Мене би можело да ми биде сеедно што мисли тој кога јас добро знам дека не сум умрен, но како што е сомнителна неговата претпоставка, така е сомнителна и мојата.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Ова важно сознание јас би можел да им го соопштам на луѓето, но не сум заинтересиран за тоа.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Впрочем и не би можел да не се помамам по зелената боја кога таа не наидува туку извира од мене, од срцето ми извира, од сржта на она што сум јас.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Само со едно вдишување на тој воздух човек би можел во себе да предизвика радост за цел живот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Тоа е толку многу видливо како жена ми гледа што се случува така што лесно би можело да дојде до скандал, сестрите да се фатат за коси, но жена ми го гледа и тоа дека сестра ѝ со завист гледа во гениталиите што нејзе ѝ биле на располагање во животот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Што е најважно, не знам како би можел да се вратам дома.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Зашто не верувам дека некогаш ќе стасам до оној недогледлив хоризонт зад кој можеби има некој друг живот во кој би можел да влезам и да му се приклучам.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Во секој случај, рече Владе, оној гроб за кој ти мислеше дека би можел да биде на Никола, еве, не е, а каде е неговиот гроб, не се знае.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Бавно, но постојано венееше и тоа сознание всели страв во мојата душа, едно претчувство на загуба, која би можела да биде неминовна.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Јас не го следев сосема каква намера има, бидејќи бев премногу зафатен со себе си и со оние чувства кои се раѓаат во моменти на вакво расположение, а кои би можеле да се наречат, одмазднички. Да, одмазднички!

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Бев чул, дека тој гроб би можел да биде гробот на Никола Поцо, мојот предок, но немав сигурни сведоштва.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Значи, гласовите што се слушнаа порано дека ова би можело да се случи, излегува дека биле точни.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

- Соња! - Да, Клара, повели. - Ти појди веднаш да потчуеш што ќе му каже заменикот на оној дојденецон од OBCE и ако има нешто сомнително, што би можело да влијае на нашите работни позиции, веднаш да ми го пренесеш од збор до збор.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Единствено се молеа небесата да се расчисти, како, нивниот лидер би можел да земе повеќе воздух.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

- Но, точно, како можеше да го погодиш и тоа дека на последниот преглед на крвта ми беа најдени толку многу триглицериди што би можело да подмачкаат и зглобови на сканија.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Како би можел јас да ги знам сиве овие работи за тебе.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Неволно, ги протегна екстремитетите надвор од креветот, ги зеде очилата со диоптер - 3.5, без кои никогаш во разговор не би можел да ја употреби придавката „очигледно”, ги стави на себе панталоните кои ги носеше веќе четврти ден од неделата и не помисли дека треба да се облече поинаку заради некоја ненадејна средба која би можела да му излезе во пресрет на денот.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Кога би можела да го вратам времето!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Однесувањето на Фјодоровата мачка, славниот пример, со нејзините очекувања на храна и соодветниот избор на место кадешто ќе се склопчи, според ова гледиште, не би можело адекватно да се објасни без да ѝ се припишат, и тоа на не-тривијален начин, состојби како што е имањето претстава за тоа како нештата се распоредени во нејзината околина, и според тоа, извесни верувања и желби со определена содржина.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Фотографиите се распоредени во навидум случајни групи во металните рамки, без некој обид да се обработат хронолошки или по теми.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

И не само што Бојс не оставил никакви индикации за начинот на нивното излагање на плочите, тој исто така ги отфрлил и назнаките кои би можеле да ги идентитикуваат делата и збиднувањата што се претставени.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Данило Киш Ако текстовите собрани во оваа книга имаат некоја заедничка интенција таа би можела да се изрази во сликата на барикада.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Всушност, и онаа што ја има - Искар, е толку мала за Софија, што би можело да се рече дека градот е без река.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

И поинаку не би можело да биде при едно вакво движење во кое кој кога сака, преминува друго возил.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Соколе решува да побрза со грозјебрањето, веќе сме кај Богоројца, скубнува негоде-годе по некое зрнце - зрело е, слачно, би можело уште малку да дрочи, Но што вреди кога арамии го берат.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Најарно да молчи овде, да се притаи дури не си излезат, инаку како би можел да ја навреди неа, да ја избрка ли, да ја скара, да ѝ се развика?

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Соколе започна еднаш со него разговор пооддалеку, за тоа дали би можел да му нацрта некого сосем верно.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Би можел повторно да ги стави, а на жената и девојчето да им објасни дека е сѐ настанато само поради една случајност - цртежите не биле добро прицврстени, па тој поручеква ги симнал, но утре пак ќе ги изложи, и на подобро место, дека го заслужуваат тоа.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Меѓу другото му се јави мислата дали не би можело, барем засега, фотографијата да се замени со некаков цртеж.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Тоа е барем нешто достижно, а каква милина и каква утеха би можело да му даде!

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Се разбира, изложениот случај би можеле да го посматраме од други агли.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Единствено нешто на што се сеќавам беше Arcade, но и тој изгледаше како времето да му поминало, а друг магазин што би можел да го замени, немаше.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Би можеле да речеме дека Дописникот од странство на некој начин го навестува филмот Озлогласена: во двата случаи либидиналната „вистина” на филмот е неразрешената напнатост во интерсубјективниот триаголник меѓу јунакот, неговата девојка и остарениот, немоќен и „виновен” татковски лик (колаборантскиот татко во Дописникот, остарениот Claude Rains, пронацистички богаташ во Озлогласена); во двата случаи случувањето го движи некаков изговор, што е самиот сосема безначаен, од каква и да е природа - не е важна природата на таа „тајна”, важно е само тоа дека од клучно значење за субјектите е што ја носи нивната желба, дека околу тоа се структурира случувањето (тајната клаузула на меѓународната спогодба во Дописникот, шишето со уранова руда во Озлогласена). okno.mk | Margina #22 [1995] 153

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

А другиот пак одговара: „Епа, тогаш ова не е MacGuffin!“

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Би можеле да се наоѓаме исто така и во некоја хотелска соба во Лондон, или било каде на друго место.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Ова, за сега е најблизу до некое таканаречено „објективно” тврдење, што би можеле да го наведеме. okno.mk | Margina #22 [1995] 35

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Не бев баш сигурна дали би можела да се чувствувам како ваше дете, а не бев сигурна ни во самата себе.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Она што го правиме за телевизиската серија е малку чудно да се пренесе на хартија, но се надевам дека успехот на телевизиската серија ќе ни помогне да направиме нешто повеќе од она што еден нов, непознат стрип би можел да го постигне. ?

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

„А, тоа е MacGuffin.” „А што е тоа MacGuffin?“ „Направа за бркање лавови во Шкотските висорамнини.“

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Ако ме запрашате: „Зошто сакате да работите во Холивуд?“,

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Гронинг: Претпоставувам дека кога само така би работел, не би се чувствувал вака сигурно. okno.mk | Margina #22 [1995] 127

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Зашто, тогаш, би можела да видам дека сум како Другите луѓе, овде.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Го подготвував пилот изданието на Л. А. Викли и на уредникот му ги покажав моите стрипови. Не беше воодушевен.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

„Како секогаш свежа изгореница”, би можело да се каже, ја чувствуваше Пандалф Вулкански - можеби би згрешиле ако кажеме: госпожа Сенка; подобро: нејзиното отсуство, како едно меурче на кожата, во кое, како во кугла, се наоѓаат секакви: Левенхуковите човечиња, Зевсовиот дожд, а богами и: вирусите, тројанските коњи, логичните бомби и црвите.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Како дупли дна, би можело да се рече, сликите фатени меѓу магнетите на земјата и небото, фалусот и вулвата, материјата и црните дупки, како каријатиди, што друго.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Ова списание, посебно од културен аспект, никогаш не би можело да ја претставува Македонија, или македонската култура.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Понатаму: Постојано сакав да ме истепате зашто бев сигурна дека никогаш не би можеле да го сакате мојот задник, но ако го истрескавте, тоа ќе значеше дека барем на некој начин сте го прифатиле.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Но бидејќи сме измамени, и со измама самите себе сме се измамиле од сопствената свест, те. од личниот свет на доживување - таа единствена смисла со која би можеле да го даруваме надворешниот свет - резултат на тоа прилагодување на општеството, е тоа што истовремено сме намамени во илузијата дека секој од нас е издвоено, „со кожа обвиткано его”.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Но би можело и страшно да биде да видам како изгледам.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Всушност тоа го одредува основното двоумење: сопственото јас тежнее да се вкорени и отелотвори, па сепак тоа постојано се плаши да пушти корени во телото, бидејќи на тој начин би било изложено на напади и опасности од коишто не би можело да избега.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Истовремено, сопственото јас копнее да биде разбрано; уште повеќе, тоа копнее по една целовита личност којашто би можела да го прифати целото негово битие и при тоа да го „остави на мир.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Кога би можеле да престанеме да се уништуваме самите себе, би можеле да престанеме да ги уништуваме и другите.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Бев многу депресивен, би можело да се рече очаен, ушто повеќе, се чувствував како да сум заглибен во дупка со катран.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Попродлабочена анализа покажува дека либидиналното јадро на филмот е варијанта на едиповиот триаголник: врска меѓу јунакот (дописникот), неговата девојка и нејзиниот татко, угледниот англиски пацифист, кој во суштина е нацистички агент - нивната врска е полна двосмислени подтонови, одделни постапки, што инаку би можеле да се разгледуваат и на ниво на површинско случување (немоќта и вината на таткото, уценувањето на таткото од страна на јунакот со (лажното) грабнување на ќерката, финалниот самоубиствен гест на таткото итн.), добиваат вистинска тежина дури оттаму што од нив одекнуваат имплицитни либидинални подтонови.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Не само што не би можеле туку тоа не го ни сакаме.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Чкртам, а целиот сум на штрек: секој миг би можел да влетаат во собава.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Би можел кој сака и што сака да му направи, а тоа и натаму си останува исто: ни напади добивам, ни лежам в постела.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Тоа лесно би можел да го сторам.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Секој миг би можеле татко му да го пренесат в град.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Ги одведоа некаде што тешко би можело да се дознае каде.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Не верувам дека би можел некогаш да доживеам такво нешто: ме зграбија десетина раце во мракот и ме фрлаа од еден во друг агол.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Па тогаш и ѓаволот да слезе не би можел да ја запали.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Паричкиве, леба ми, не се толку малку. А би можел брзо и лесно да ги спечалам.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Па уште толку да сме, не би можело наполно да заведеме ред: едни внатре продаваат, а други како кучиња пазиме пред вратата или вртиме наоколу и мавтаме со клоци по оние „бузовци“ што се вртат крај колибите преправајќи се дека нешто загубиле или пак се бунат дека се излагани.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

И затоа немојте со злосмев да го потсилувате она што би можело и вас, на ист начин, да ве дразни, навредува и гризе.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Не знам кој би можел да ги јаде такви ...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Кошарата не би можел ни ѓавол да ја освои.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Не знам дали некогаш би можеле да се испразнат!

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Не верувам дека би можеле да откријат.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Еве ти ја кутијава со динамит... Обиди се дали би можел да го погодиш возов... Само внимавај, откако ќе заминеме...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Крстот на времето Зашто од невидливото ги цртав своите сознанија сиот мој порив беше да се пресоздадам во збор.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

И по долг пат би можел да кажам дека глаголот во песната е проколнато нешто, тоа се брутовите кои го држат распнато телото на песната врз крстот на времето.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Земјата не би можела Одново кога би се случило земјата да му се врати на нередот, да му се врати на својот колосален хаос, на бесконечноста и на пустошот од што потоа пак би одекнал големиот big-bang, во таа повторна експлозија воопшто не е веројатно дека одново би бил создаден човекот: земјата, сепак, не би можела да ја издржи таа голема реалност - бесконечните човекови страдања...

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Таа и не забележала, бидејќи никогаш не би ни помислила дека Љупчо би можел да стори таква лоша работа: да краде од сопствените родители.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Мислев, тоа би можел без страв да го сторам“ реков, „и ќе го сторам другпат.“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Леле, оној мерцедес - она крукчено напред кога би можел да му го мавнам!“ извикав и веднаш се засрамив.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Дури и ме убедува дека би можел да ме зачлени во подмладокот на спортското друштво “Вардар“.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Молчев. Би можела лошо да зборува за мене.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Чуму му служат, би можел да праша одреден тип луѓе, овие протегнати, фрактализирани, бескрајни поздрави, налик на оние на туберколозните сопрани во „Травијата” или „Боеми”?

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Не треба да се смета, додуша, дека било кој од тројцата горенаведени дрдорковци би можел да ги „претставува” другите, било исправено или на глава, и дека, согласно со тоа, може да биде бакнат наместо нив.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Сомнежот наведува дека смртта би можела да е токму пред носот, Тоа сигурно би била неочекувана последица од Росентхал-овата голема романса со апстракцијата.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Бидејќи веќе ги немаме средновековните закони со помош на кои им се суди на самите животни, единствениот начин на којшто законот би можел да го третира Куликовиот прекршок е да се суди на сопственичката - неговата сопруга.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Субјектот обележен со суштински недостиг никогаш не го пронаоѓа објектот што ќе го исполни тој недостиг: како во случајот на „Уметникот што пости” од расказот на Кафка, не постои вистински објект (храна, на пример) којшто би можел да го задоволи субјектот.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Не очекуваме дека би можел да најде некакво уживање во гладувањето.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Според неговите опсервации можните политички проблеми кои можеле да се појават поради „зголемувањето на партизанските сили во областа“ би можеле да се спречат со недавањето никакви изјави за настанатата ситуација, на никој начин да не се инволвираат членовите на британските воени мисии „во проблемот за независна Македонија, како и за сите други политички проблеми“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Тие сугерирале дека такви луѓе би можело да се најдат во САД.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Со промените кои се случиле во средината на 1943 година на воен и политички план во Македонија: формирањето на ЦК на КПМ, оперативните зони и формирањето на слободни територии, а посебно успешно изведените оружени акции кои биле преземени на територијата на Првата оперативна зона, во британското Министерство за надворешни работи почнале да пристигнуваат извештаи во кои се зборувало за “појава на македонските оружени партизански групи“.81 Таа информација за британскиот политички врв претставувала изненадување бидејќи дотогаш Британците не калкулирале со Македонија како фактор кој по војната би можел да биде самостоен и би претставувал субјект во политиката на Балканот.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

На 17 април Едмондс многу кратко ќе го извести Каиро дека идејата за “независна Македонија само што влезе“.336 На 19 април Едмондс во радиограмот до Еванс го известува дека единиците на НОВ и ПО на Македонија би можеле да вршат напади на комуникациите во делот на Македонија под Грција доколку им биде испратена потребната помош.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Затоа во СОЕ се инсистирало дека е потребно на окупираните народи во Европа да им се покаже како да се организираат во „таен пасивен отпор, саботажни и герилски групи; а ако се снабдат со специјална опрема за саботажи, оружје, експлозив, пари, радиостаници тие би можеле да станат ефиктивна сила која може да игра важна улога во вознемирувањето на непријателот и вистински придонес кон конечната победа на непријателот.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Задачата на оваа мисија била да изврши диверзија на пругата јужно од Скопје, но поради неможноста да се спушти мисија која би можела тоа да го изврши се сугерирало железничката пруга да биде прекината на „две места северно од Скопје“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

На крајот ќе заклучи дека планот за независна Македонија, која би можела да се формира по војната, “може да предизвика многу проблеми меѓу Грција и Југославија и Тито.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

238 Како дел од операцијата „Хелиум“ единиците на НОВ и ПО на Македонија требало да „направат што повеќе препреки на патот така што непријателот потешко би можел да ги премости.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Според него до подобрување на животот на народот би можело да дојде со една програма на едукација преку која би се подобрила хигиената и здравјето, а животниот стандард би можел да се подобри за кратко време.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Бидејќи Кларк бил повреден и му била потребна медицинска помош својата мисија Perseverance ја препуштил на поручникот Мекдоналд, а тој продолжил со мисијата на Џорџ Квајн која требало да замени за Македонија каде се надевале дека ќе може да биде илегално префрлен до Скопје каде што би можел да добие потребна медицинска помош.112 ____________________

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Во нашата сегашна област со голем број пратки би можеле да се движиме брзо и да работиме на поголеми цели“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Така наместо да увезуваме за 1000 евра од УСА, каде што е општо познато дека голем дел од нацијата се дебили, ние би можеле да извезуваме и да постигнеме дури и трговски суфицит.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Мислам дека Владата би можела да заштеди многу од Буџетот доколку на невработените би им исплатила и 5 пати помала сума од онаа за увоз, односно 200 евра, колку што изнесува просечната македонската плата.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Ако веќе ме дупат у здрав мозок почнав да размислувам како би можел во таквата ситуација да профитирам, односно да успеам да ја наплатам таа мозочно сексуална активност.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Доколку оваа држава биде на ниво на предизвикот и ја сфати навистина предноста на граѓанските слободи и демократијата и ги декриминализира лесните дроги, тоа би можело да биде вистински радикален пресврт кон позитивно и отворено општество.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Од овие маргинални активности на уметничките родови може да се изроди една нова теорија на уметноста која би иницирала нов уметнички холизам кој би можел да се нарече - ТОТАЛНА УМЕТНОСТ, и кој би му овозможил на уметникот една нова креативна стратегија и пракса.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

И ден денес се сеќавам на некои психоделични патувања низ земјите на Африка, Азија, средна и западна Европа, со Пепси, со Игор, со Антони, со Жанета... од кои би можеле да се направат феноменални on the road сценарија.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Вие, господине Бузони, ме опсервирате како „андерграунд-гуру“, но верувајте ми, јас никогаш не сум се чувствувал како некој што би можел да врши една таква хипнотичка инфлуенца врз масите, па макар и да се работи за една таква „елитна“ маса каков што е андерграундот.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

„Всушност“, вели Лефевр, „како би можеле да постојат урбани митови во вистинска смисла на зборот, пред големото пресвртување што го наведува сето општество да се стави на страната на урбаната стварност намалувајќи ги специфичните тежини на земјоделството, селскиот живот, проблемите на селаните?

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Науката и новата рационалност се подразбрани како нештата што ќе го уништат страдањето и што ќе донесат повеќе среќа и удобност дури и за оние кои инаку не би можеле да ги уживаат.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но оваа врска на кибернетиката и “хуманистичките науки” за писмото, која не е случајна, води кон еден уште подлабок потрес. 54 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Забелешки 1).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Дотогаш не го бев напуштал Ел Биар во предградието на Алжир.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но од онаа страна на теориската математика, развојот на практиките на информација мошне ги проширува можностите на „пораката“, сѐ до точката до која таа не е повеќе „пишан“ превод на еден говор, пренос на едно означено кое би можело да остане говорно во својот интегритет.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Овие маскирања не се историски случајности на кои би можеле да им се восхитуваме или поради кои би можеле да жалиме.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Системот на „разбирање- зборување“ преку фоничната супстанца - која се подава како не-надворешен, не- световен, значи, неемпириски или не-контингентен означител - мораше, во текот на цела една епоха, да доминира со историјата на светот, дури и ја произведе идејата за светот, идејата за потеклото на светот, поаѓајќи од разликата помеѓу светското и не-светското, надвор и внатре, идеалитетот и не-идеалитетот, универзалното и не- универзалното, трансценденталното и емпириското, итн.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Историјата и знаењето, istoria и episteme секогаш биле определувани (не само од страна на етимологијата или философијата) како свиоци на видикот на повторното присвојување на присутноста.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во прв клас, во склопот на наставата по филозофија, почнав да ги читам Бергсон и Сартр кои беа од големо значење за она што би можеле да го наречеме филозофска „формација“, барем во нејзините зачетоци.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

И како би можела да заборави, како да не се сеќава за сѐ кога нејзината среќа траеше толку малку.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

А и што би можело да ги стивне сега децата, штом во дворот се смее убав сончев ден?

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Години не помислил на време, спомени. Не помислил дури ни за она што би можело да дојде.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

А и што би можело да дојде за него, на што да мисли, што да очекува.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

На еден балкон излезе бледа, пргава старица со запрегнати ракави.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Не би можел да биде толку остар, пресметлив, немилосрден со потчинетите.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Немаше илузии дека би можело да го задржат да работи во Судот. Најмалку како судија.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Но, да се разбереме, вашето вчерашно пледоаје, за некој друг суд, во оваа иста земја, како и секаде каде што се протегаат новите христијански граници на комунизмот, би можело да биде протолкувано и како обид за исламско-отомански заговор, како носталгија по отоманското царство, скриен обид за негово реставрирање.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

„Кога би можел да заспијам“ - си мислеше Бојан, но однапред знаеше дека тоа е невозможно.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Подобар другар за качување не би можел да замислам. Да се одмориме пак!

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Само кога би можел некако да им јави дома да не се грижат, да им јави дека сѐ ќе издржи, сѐ ќе поднесе, а тие да си седат спокојно дома и да си ја гледаат работата, полесно ќе му беше.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Но таму тој не би се чувствувал толку безбеден и не би можел спокојно и сигурно да нишани во нив.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Можеби би можеле да го опишете и начинот на кој разни личности ќе му пристапат на лешот кога ќе биде пронајден, или местото на злосторството, или двете.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Можете ли да замислите колку е страшна судбината на човек чија парализирана фантазија не би можела да работи без помош на хашиш или опиум”.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Гледачот се наоѓа во затемнета соба која служи за проекција, и бидејќи скриеното значење на филмот е набиено со интензивна сексуалност, тој или таа, гледајќи го, и самите не знаатзошто би можеле да се соблазнат.* Истовремено, додека гледачот субјективно го доживува филмот, тој или таа се потчинуваат на творецот на филмот.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Нивната самоувереност ги чува, ги смирува, тие се дебелеат додека би можеле да се распаѓаат и да умираат.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Настанаа асоцијации - не само на Теоријата за одговорноста на птиците; СНН, за кого би можело да се расправа - во филмот има места за различни мислења - блиско е поврзан со успорената метаморфоза на човекот во птица.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Оваа реченица би можела да има исклучително нежен призвук. L’enfant значи дете, кажано милозливо, souffler значи нежно цицање, воздивнување или шепотење; cher, мила, е игра со зборови со CHAIR, месо; CHOU, мила, е нагален назив, како и FLEUR, цвет (на пример petite fleur); serrer значи прегрнува. CHAIR CHAUDE, “жешко месо”, се однесува на мајчините гради, па според тоа претставува површинско значење нешто како - детето цица затоа што не сака зеленчук. CHAIR CHAUDE дословно значи врело месо, а soffler уште значи и да се дува врз храната која е премногу жешка.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Оттаму еден од моите рани ликови би можел да биде и писателот Хајнрих фон Клајст, кој се дистанцираше од тој, денес мошне раширен, тип на нарација.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Личноста која зела дрога не може да го манифестира своето ново “разбирање” бидејќи не постои ништо што би можела да го верификува во однос на реалноста.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Очигледно е дека таквата реклама, како и онаа за лаковите „Саполин“, би можела да ја заскокотка Дишановата фантазија.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

И покрај сеопштата желба на човекот за „вештачките раеви“, без оглед дали се реализира во текот на животот или не, таа секогаш е присутна и би можело да се каже дека е повеќе правило отколку исклучок.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Можеби би можеле да почнеме на мало, со оглас во некој провинцијален весник или ревија. Ја сфаќаш мојата идеја.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Можно е да претставуваат прекрасни а сепак студени и недофатливи сексуални објекти: или, сѐ уште на естетско или интелектуално ниво, AUX MOTS EXQUIS би можело да се однесува на заводливата префинетост.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Страстите во семејството би можеле, значи, да бидат природно премолчени струења, кои не се реализираат во нормално семејство.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Ако мислиш дека е занимлива, би можел пошироко да размислувам за ова.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Тоа исто така значи народен, бидејќи тој збор трговците го користат за нивната трговија на големо. Du gros rouge претставува сленг за евтино црно вино, и поради тоа оваа фраза истовремено би можела да има и иронично значење: простачки чај.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Во Франција, долго време, чајот е третиран како премногу отмен пијалок и бидејќи таму луѓето пијат кафе, пиењето чај би можело да изгледа делумно снобовски.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

А ништо помалку од сликата, не е загадочен ниту насловот (La mariee mise anu par ses celibataires meme), кој би можел и поинаку да се прочита, следејќи го принципот на двократното хомофоно читање, кое Дишан често го користеше.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

„Вештина“ би имплицирало и нешто понизок статус од „уметност“ сугерирајќи на аматерство, додека „наука“ би можело да алудира на механистички приод и да го омаловажи мислењето за преведувањето како креативен процес.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Со истите зборови би можел да се опише и „Книгите на Просперо“ (Prospero’s Books), неговата сопствена филмска адаптација на Шекспировата драма „Бура“.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Од горенаведениот законски текст можеме да нотираме три негативни елементи, кои во иднина би можеле штетно да се одразат врз правата на работниците.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Ваквото алтернативно толкување на когентни (ius cogens) и императивни норми со останатите законски субординирани прописи е класичен пример за противуставност и авторите на оваа студија сериозно размислуваат да го искористат своето уставно загарантирано право и поднесат претставка до Уставниот суд на РМ, како споменатите норми во иднина би можеле да биде касирани.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Пронаоѓањето на една таква метода би била рамна на научно откритие што човек сепак не би можел да го патентира.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Тие брзо и лесно се вратија на својот вообичаен дијалог на интелектуалци во медитативна фаза и чија преокупација, во овие времиња кога радикалните идеи заживуваа и се ширеа по светот како троскот, загрозувајќи го спокојството на целиот свет, расправаа надолго и нашироко за тоа што би можело да се стори кога би се сторило.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Но зашто тогаш не поминуваше никаков воз по железничка линија, кој би можел да биде бомбардиран, а не допираа ни шумови на моторни возила што се точкаа по Битолско Џаде, појавата на аеропланот силно ги изненади и ги возбуди.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тој можеше добро да оцени и да предвиди што би можело да ја чека Мајка во земјата на живиот сталинизам.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Но сепак, наивно верував во спротивното, бев готов да му ја пренесам желбата да ги видам моите блиски по мајчина линија, не верувајќи дека би можел да му се доверам на Х.Х.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Не би можело да има посилни гаранти.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

-И што би можел да ѝ приговориш на мајка ти ако ѝ се посакало да се стори уште со некое живо суштество покрај себеси во својот сиромашен живот и притоа одлучила да не се врзува со никого при остворувањето на оваа намера.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Не би можела таму мирно да спијам“, ми се жалеше кога ми покажа каде сака да биде погребана.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И да посакам ни чекорите не би можел да си ги скријам. Низ куќата шетаме по налами.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Јас, веројатно, не би можел да живеам“.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И толку! Значи не може да станува збор за некоја однапред набележана или планирана цел.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

За што друго со сигурност би можела да тврдам дека заземало значајно место помеѓу она што требало да се запамети?“

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И да не заборавам да ти речам дека навистина знам оти со еден обичен збор ниту можеме да го запреме ниту пак би можеле да го продолжиме текот на настаните".

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Вистина може да е само тоа дека во моментот кога сум ја видел Јана сум помислил дека би можел да остварам контакт со неа.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Не знам дали би можел да ви објаснам. Многу нешта ме привлекуваат.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Беше извадил некакви крпи од долапот, ги истресе кај вратата а потоа ги однесе до главата на Таша, во нишата во која се наоѓаше отворениот прозорец.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ваквото право го открив токму во тоа нејзино упатство: дека би можел да побарам совети од нејзиниот пријател за решенијата околу кои се двоумам?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Веројатно ништо што би можело да го задоволи нејзиното љубопитство бидејќи и подоцна, кога се врати во купето, сѐ уште беше зафатена со својата отсутност.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дали би можел јас таквиот исказ да го протолкувам како твое уверување.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Всушност толку малку го познавам што не би можел да си претставам како се чувствува сега.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Што се однесува до намерата што се обидува иследникот да ѝ ја припише на мојата помисла, не можам да ја прифатам.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дека ти од поодамна си раскрстил со оваа заблуда?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Поскоро би можело да се нарече надвикување.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Нели, сосема обични зборови а може да се случи да ги запаметам и да ги повторувам многу почесто одошто би можел сега да си претпоставам.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

КОТЕ: Не видов, ама што би можело друго да биде!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Нашето повикување на деконструктивистичкото нивелирање на родовата разлика помеѓу философскиот и литературниот текст не наиде на одобрување.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Имаме разлог да се надеваме дека денес можеме да се задоволиме со овие микролошки перспективи кои би можеле конечно да ги потиснат застрашувачките амбиции на критичкото нивелирање, инаку, издиференцираните слики на светот.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

• Што можете да ми кажете за вашето минато а што би ми помогнало да разберам како успеавте да го преземете овој чекор? • Дали сте свесен за некои минати постигнувања коишто можат, на некој начин, да обезбедат позадина на скорешните промени?

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Така, загрижени за она најитното, разговорот веднаш го сосредоточивме на акутниот проблем на распаѓањето на конвенционалните жанрови, и во врска со тоа, на кризата на литературната постапка.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Ако претпоставиме дека постои идентичност помеѓу структурата на текстот и структурата на нарациите или приказните коишто индивидуите ги живеат, и ако прифатиме дека е во наш интерес да ги градиме нашите животи преку нарации, тогаш би можеле да ги разгледаме деталите за тоа како индивидуите ги живеат своите животи преку нивото на акција и нивото на свесност.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Укинувањето на строгата разлика помеѓу текстуалните родови се обидуваме да ја формулираме на една речиси невидлива, философско-литерарна граница, на едно место кое би можело да биде подрачје на најплодни сретнувања, меѓупросторот на стилизацијата на новиот, хибриден дискурс.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Поетот остана сосема рамнодушен кон идејата дека медиумот на писмото би можел да му овозможи на текстот темелна автономија, со тоа што ја израмнува општата разлика помеѓу дословниот и фиктивниот дискурс.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

• На што можете да ми укажете во вашиот досегашен живот што би можело да ми даде барем некаква индикација дека за вас постоела и таква можност?

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Макар што вековните соништа, глобалните критички утопии, никогаш не се остварија, споменот на нив се чини е сочуван во самосвесниот партикуларизам на малите нарации.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Страста кон него кај мене веќе беше сосема изгасната; не ни помислував дека би можела со тој човек, после толку години да се прегрнам, или да водам љубов.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Се обидував да му објаснам дека тоа не е нормално, дека е целосно лудо; дека не би можела да издржам, дека ме скокотка, а тој рече: „Да не те понижува, можеби?“, и јас, во тој момент знаев, бев сигурна дека Јан Лудвик не е дојден туку-така и дека одмаздата, без разлика колку тој се преправаше дека е рамнодушен кон сѐ што му се беше случило, сѐ уште тлее во неговата душа.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

А Филозофот продолжи: „Размисли: ако во записот се говори за леб, тогаш следниот збор до него, кој најголема љубов кон овој збор пројавува дури и во јазикот твој, па и во јазиците на сите родови на лицето на земјата – кој би можел да биде?

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И навистина: Луција од мене бараше да бидам циркузант не затоа што таа, туку нејзината Партија го сакаше тоа; Ина бараше од мене да бидам кловн (со видлива дарба за еквилибристика) не затоа што тоа ќе ѝ донесеше поени во циркусот, туку затоа што таа уживаше во моите глупости; се смееше како никогаш ниедна жена на светот; се смееше како што Луција, мојата Луција никогаш не се смеела, не се смее, и ниту не ќе се смее, иако според својата судбина требала да се смее, што не би можело да се рече за судбината на Ина; и јас реков: „Со задоволство, Ина. Со задоволство ќе го сторам тоа.“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Јас пристапив, ги поздравив и реков: „Госпоѓо, дали би можел за миг да разговарам со Луција насамо, ве молам?“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Но јас би ве замолил да ја прашате госпоѓицата дали би можела, откако ќе заврши со тренингот, да дојде да ја прашам нешто“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Не му одговарав ништо, а тој сам коментираше, највулгарно; на пример, ме праша дали би ја заменил ученичката Луција со една коза, оти тој би можел да ми најде коза од неговото село, кога веќе мислам дека козите се толку сексапилни.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Но не знаете дека вратата до тогаш, до доаѓањето на Филозофот веќе беше двапати отворена, и дека преостануваше само уште една шанса, уште едно отклучување на рѓосаната клучалница и дека Писмородецот се плашеше дека не тој, туку Филозофот би можел да биде оној кој ќе стекне слава невидена на светот и богатства неброени од царот и од логотетот, ако го прочита записот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Јан, зарем ти мислиш дека по толку години би можело...“ Тој ме погледна и рече. „Не, не мислам“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Чиста коинциденција; и не би можело да биде друго со оглед на тоа дека Соломон бил мудрец, а не фискултурец“, реков.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Мене очите ми светнаа, грлото ми се сушеше, дланките ми се потеа; слушав како ги чита имињата на оние кои ги беше одредила да прочитаат по една рецитација, но мене на тој список ме немаше; ја прашав дали би можел и јас да прочитам некоја своја песна, а таа рече дека не би можел; ја прашав зошто, а таа рече дека моите песни се убави, но несоодветни (токму така рече: несоодветни), и дека овојпат не се бараат љубовни, туку патриотски рецитации.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И јас, без да бидам свестен што зборувам, кажав нешто што и ден-денес не можам да си го објаснам; од каде дојде таква луда идеја кај мене, идеја за која никогаш претходно не сум размислувал, ни близу умот не ми била, а ја изговорив (да не се тоа остатоци од некои мои претходни животи?); реков: „Во паузата би можеле да изведеме една мала, лесна циркуска еквилибристичка точка“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Јас реков дека не би можел да водам никаков кружок, оти не сум член на таа партија.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Тргнав во еуфорија кон скалата, со чувство дека сум семоќен, ја зедов (а и самиот не знаев, во тој миг, зошто ја земам), ја кренав и на ум ми дојде луда идеја: „Ако можам со моторот, зошто не би можел да стојам во воздух и со скалата?

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Немаше ниту потреба да говориме нешто за нас, нешто што веќе ни се имаше случено, оти изгледаше дека сѐ меѓу нас веќе се беше случило, и дека веќе не би можело ништо да ни се случи што би било непознато.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Пудриерите со камена пудра, шишенцата со парфеми, убавите чанти, свадбениот подарок од Френк, кој се состоеше од комплет четка за коса со сребрена заднина и еден чешел, сите тие нешта и други работи таа не им ги даде на своите ќерки, на кои Даниел би можел да ги види, туку на некои небитни познајници, каде што беше многу мала можноста неговите очи, кои секогаш ги гледаа тие нешта, да ги забележат.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Повесна и потресна е сликата од престојот на Христов на Балканот како дописник кога е толку блиску до неговото родно село Кономлади, на патот од Солун до Албанија со такси автомобил, кога гори од желба да се врати во селото и да го посети својот ”мошне сакан” татко; но носен од сознанието дека би можел да му наштети на својот родител од страна на грчката окупаторска власт, тој заминува со надрочени солзи во очите по патот преку границата.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Таа се плашеше да ја провери неговата чесност со прашања, плашејќи се да не му го смени расположението, со кое таа не би можела да се справи, но сепак една вечер му рече, „Даниел, што му се случи на твојот адамски апетит? Ти јадеш помалку и од мене.”

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Кога би можел да ја види вистината?

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Споделувањето на неговата тајна би можело да му го олесни страдањето, но како би можело тоа да ѝ помогне на Рози?

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Би можело да биде друга змија, која наеднаш би наишла, не би се влечела и вовлекла во најблиската дупка, туку бесшумно би се лизгала наоколу, или можеби би застанала и би ја кренала главата за да ги фиксира очите во тебе. И ти тогаш би знаел.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Таквата метода би можела и да ја избегне спротивставеноста помеѓу нормалното и патолошкото врз која се потпира тој медицински, психолошки пристап – кој е столб и крепа на современата хомофобија.16

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

За да поштедам еден будала, би можел да убијам стомина. Не, благодарам.

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

ЛЕНА: Како би можела тоа да не го знам?

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

ЛЕНА: А сега ве фаќа уплав и при самата помисла дека би можеле да го усмртите и мојот син.

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

Би можел да донесеш малку нафта?

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

Но, гемиџиите не можеле да бидат сигурни и да знаат што би можела да открие полицијата сега кога била потсетена дека во големите градови се подготвуваат атентати.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Предлогот за убиството на валијата едногласно бил прифатен било решено тоа да се стори неколку дена по атентатите, зашто, ако би било извршени порано, би можело да предизвика рации, одмазди и апсења, во кои би настрадале и некои од гемиџиите.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Без сомнение среќниот исход се должи пред сѐ на директивите пратени од Цариград, каде што се разбрало каква корист ќе има Турција ако не си натовари ѕверства што би можеле во очите на европското јавно мислење да изгледаат како противтежа на ужасот предизвикан од атентатите“.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Треба да се забележи дека во образложението на Судот има доста неточни работи, што гемиџиите не би можеле доброволно да ги кажат, тие, по сѐ изгледа, биле изнудени од властите, зашто им конвенирале.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Тие не размислувале многу за последиците од нивната акција, дека и тие би можеле да бидат тешки.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Токму сакав да ја прашам дали татко ми не се решил да се ожени со учителката Вера, тетка Рајна ми рече: - Зарем не би можела да ја сакаш, или барем да се навикнеш на некоја жена како што е учителката Вера?

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Колку пати ѝ доаѓала желба да појде кај нив дома, да го земе в раце детето, да го гушка, но, не верувала дека би можела да ја разбере таа, другата жена, и не го сторувала тоа.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Никој не би можел да ме убеди дека таа не нѐ сака и дека не е загрижена за тоа како живееме.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Едноставно чувствував со целото свое битие и сега, дека не би можело да биде поинаку, па макар и двете да останевме под урнатините на куќата.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Тоа на Вера никогаш не би можело да ѝ се случи, па дури и ако би биле нејзини сопствени деца.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Да победеше Куско, би можеле да речеме, парафразирајќи го Борхес, приказните кои се само додатоци во Кралските коментари ќе се појавуваа во канонски книги.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Мирабо (Mirabeu), говор во собранието 22. август 1789 СРЕДНА СОСТОЈБА Доколку некој ми покаже средна состојба меѓу целосната независност и целосната потчинетост на мислата, во која би можел да се надевам дека ќе се одржам, можеби таму би се поставил. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 88

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

ДОМИНАНТЕН КУЛТ

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

А кога се бакнавме, по филмот „Дејвид и Лиза“ во кинотеката дури во Рајнбек и во ноќ толку студена што ниедна бактерија или вирус не би можеле да преживеат, тоа не беше ништо повеќе од бегло допирање на усните.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тој е еден обид да излезам на крај со стравопочитувањето и теророт инспирирани во мене од светот во кој живееме.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Брат ми последен пат ми плаќа кирија. штом толку поради тоа се дере.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Затоа, со желба да го избришам од мислите на вашите еминенции и на секој верен христијанин ова моќно сомневање што беше со право изречено кон мене, со искрено срце и со вистинска вера ги отповикувам и ги негирам споменатите заблуди и кривоверства и воопшто сите заблуди и кривоверства и дејства спротивни на светата Црква; се заколнувам дека нема во иднина никогаш да речам или да тврдам усно или писмено нешто што би можело да фрли врз мене слично сомневање, и доколку ми се случи да сретнам кривоверец или некојшто се смета за таков, ќе ја известам светата инквизиција, инквизиторот или прелатот во местото каде што живеам.”

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тимоти Лири РАЗГОВОР СО ВИЛИЈАМ ГИБСОН ТЛ: Кога би можел да го ставиш Неуроромансер во една реченица, како би го опишал? ВГ: Она што за мене е најважно е дека во него станува збор за сегашноста.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Но, кој би ја открил таа средна состојба?

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Денеска, во ова студено утро, Сани пешачела од реката до зоолошката градина.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Не знаеме каков вид дрво е. Се распрашавме, но никој не знае.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Со можностите за копирање на компјутерски сочувани информации, би требало да биде можно симултано да се постои во многу облици.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Во тој случај, кој би ги прегледувал контролните картички?

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Најнеограничената слобода на вероисповед е за мене толку свето право, што ми се чини дека зборот толеранција што тоа право го изразува, е на некој начин тирански, бидејќи постоењето на авторитетот што има моќ да толерира, ја загрозува слободата на мислење веќе само со тоа што толерира и исто така би можел да не толерира.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Слична ситуација се покажува кај писатели какви што се Карпентјер, Борхес, и други на кои шпанскиот не им бил прв јазик и чиишто дела се составени од одломки и коментари на средишната традиција, наводно западна.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тоа бара посебен вид на човек. Сериозен. Да не пие.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Пред прозорецот на јужната страна од мојот стан се наоѓа едно мистериозно дрво.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Влезницата чини еден долар, но жената во билетарницата ја знае и сега само ќе ⥊ мавне да влезе без да ⥊ наплати.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Процесот на Галилеј, Рим, 1633, документи што ги собрал Giorgio de Santillana Margina #32-33 [1996] | okno.mk 87

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тој не зборува за имагинарната иднина.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Со сѐ помалите физички ограничувања (преку можеби неизбежните економски ограничувања), човек би можел да си земе која било посакувана форма.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тој вози на работ на патот, на белата линија, и автобусот што вози по улицата Сенди би можел да го сплеска како паричка.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Кога ќе ја добијам првата плата, ќе си купам ламба, една убава од месинг, а кога ќе заштедам доволно, ќе си купам и кревет од месинг и една од тие масички со дезен на шаховска табла, знаеш тие со коцки од различни бои дрво, како и неколку килимчиња, и потоа ќе ги поканам на вечера него и жена му; никогаш не би можел да поканиш некого на вечера во куќата на Мајкл зашто таму никој не ги мие садовите и нема ништо друго освен Боб Марли постери и нечистотија и напади на врескање.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тој никогаш не би го дал оружјето, ни за хероин, па и кога тука би можеле да најдат такво нешто.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Така и Константин, дознавајќи за каменот, и против своја волја почна да се мачи со безумните помисли за сѐ она со што би можел да се здобие кога би го поседувал.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Кој би можел да ги спои неговата расприкажана, полничка личност, мустачињата а ла Клерк Гебл и љубовта кон шарените вратоврски и цицлести жени со неговиот минималистички уреден ергенски апартман: црно-бели театарски фотографии, три старински фотелји, а плакарите со стотици костуми и вратоврски и креветот вовлечен, камуфлиран во ѕидот, незабележливи како и музичката кутија, што ја сокриваат листовите на големиот фикус во аголот на собата.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Од друга страна, не би можел со никој друг така смирено да пивнувам чај од шумски јаготки и речиси поспано да ги разголувам своите потсвесни гревови.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Меѓу ова постоење сега, и она пред тоа, како да се случила смрт која избришала сѐ што било претходно.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Има луѓе кое своето Јас потполно го заменуваат со некое друго Јас.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Сонот би можеле да го одредиме како краткотрајно лудило, а лудилото како долг сон.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Би можела да ви помогнам,“ реков. „Во пакувањето.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Кога би ги видел тие нешта како низ матно стакло, можеби и би можел да се сети дека некогаш го живеел тој живот, но за него неговото минато е во потполн мрак, или пак во овој миг тој е во мракот, и светлината во која трепери неговото минато само го заслепува, место да му овозможи подобро да гледа.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ана рече дека ќе ми ги подава предметите кои треба да се фрлат, да ги ставам во кутијата со непотребностите, а таа ќе ги сложува избраните предмети во кутиите кои потоа ќе ги испратат по пошта за Лондон.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Настаните од стварноста и од нивната фантазмагорија се судираат и се кршат едни со други, а тие се обидуваат да ја докажат својата не-стварност: еден работник во поштата е уверен дека ќерка му не патува да се сретне со вереникот во соседниот град, туку засекогаш заминува на некој далечен остров; една кројачка го фрла тукушто прочитаното писмо на сестра си, во кое таа ѝ кажува дека сака да ја види, а оваа жена е уверена дека сестра ѝ ѝ соопштува дека татко им, кој умрел многу години пред тоа, наскоро ќе ја посети; еден студент, додека гледа во книгата пред себе, во мислите ги превртува животните стории на своите колеги и професорите – настани кои тие никогаш не би ни помислиле дека некогаш би можеле да им се случат.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Артур Шопенхауер: Светот како воља и претстава. .

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Оној ден што почнува со: „Каков срам и врз нив и врз мене, и врз нашата слобода, независна, неврзна држава...“ би можел да биде цитиран во целост, до крајот на пасусот, само да не е толку долг, а забелешката која следи: „се наведнаа, зедоа по една кисела слива, си ги закиселија непцата и скиселени исчезнаа“ се ретки примери на блескава иронија.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Расказот Грев би можел да се вика Чевли, според предметот, но авторот го крстил според своето христијанско сочувство кон сите нешта, па и кон предметите кои верно ни служат.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

За секое од нив би можело да се напише по една цела книга.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Одвреме-навреме во текот на XIX век ние имаме обиди да се пишува на македонски, но поради некои историски причини тие обиди не се овенчаа со успех каков што би можело да се очекува од нив.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

136. Таа задача би можело да ја исполни западнобугарското или шопско наречје, да не беше малку распространето и со многубројни оригинални особености што се немаат во другите наречја во Бугарија, Тракија и Македонија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Насетуваше страв во кој тој би бил пајакот а сите оние невидливи зборови за кои стрепеше дека некогаш некој ќе ги изговори или уште полошо, некој знае за нив иако не ги гледа, а тие знаат за тоа и стрпливо чекаат со чувство, дека им е сосема сеедно - порано или подоцна, дека тој сѐ позачестено се откриваше во пајажина за која никогаш и под ниеден услов не би можел да признае дека е негова, тој, од него.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Искуството на вистината е мошне опасно искуство кое нема осигурување, нема огради внатре кои би можело да се рече: овде сум во науката а таму вон неа.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Било каква размена на идеи што би можела да се одвива во нашето општество, ќе свене, со исклучок, се разбира, во ешалоните на професионалните академици.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Тоа содржи ризик и испитување.  Тоа сепак би можело и така да се формулира, дека Вие барате да ги испитате границите на позитивното знаење, да речеме, границата помеѓу она што може да се каже и она што не може да се каже.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Ако тоа што го правам би сакал сумарно да го соберам, би рекол, служејќи се со аналогија, дека се обидувам да пишувам текстови, значи да продуцирам нов контекст каде што нпр. естетскиот и филозофскиот текст би можеле да се преведат едниот во другиот, а притоа да не ја загубат разликата.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

„Навистина постои нешто соновидно во читањето на хиперлитературата, бидејќи тоа е чуден простор, тоа хиперместо, многу послично на внатрешниот отколку на надворешниот простор, простор кој не им припаѓа на координатите, туку на фантазијата без обем.“ (Robert Coover) оберт Кувер, познатиот американски писател, во својот текст „Крај на книгите“ (“The End of Books” - The New York Times, June 21, 1992), кој би можел да се нарече програмски на еден специфичен начин, и во прилично обемната статија со наслов “Хиперлитература: романи од компјутер“ (“Hyperfiction: Novels for the Computer” - The New York Times, August 29, 1993.), зборува за една појава настаната во Америка во рамките на постмодерната, па потоа проширена и во Европа и Јапонија, и чиешто, можеби, наједекватно име би било: компјутерска литература.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Ми се чини дека би можело да се каже дека хипертекстот и хиперлитературата во добар дел се токму практично остварување на постмодернистичките теориски разгледувања, што, патем речено, до сега, освен ретки исклучоци, беше само желба а не и стварност.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Тоа не му го кажав на загрижениот директор на центарот за култура затоа, пак, тој ме извести дека пред некој ден, во еден, исто така, мал град се откажала театарската претстава поради тоа што во салата немало никој, ама баш никој што би можел да се регистрира како театарски консумент, просто речено, како публика.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

„Балконот е малечок и облека сушиме на него, но сепак би можело да се најде малку место за цвеќиња,“ - гласно размислуваше сестричето.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Би можеле тие да нѐ ликвидираат кога ќе им се посака.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

ИВАН: Кога би можеле да бидеме сигурни во него!?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Мислиш дека би можеле да ни приредат некое изненадување?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Ако би станало нужно, јас би можел да спомнам и имиња и детали...

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

ЛУКОВ: А зошто сето тоа и не би можело да биде вистина?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

НЕДА: Таа за ништо не се распрашува и... и јас не би можела да поверувам дека би го сторила тоа против мене...

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Вашиот ценет сопруг е видна личност во македонската емиграција и ние сме загрижени да не дозволиме да падне врз него сенка што би можела да го опетни.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Згора на тоа би можел да печати и провинциско издание. Сосем сте без дух. (Пауза.) (Пауза.) Одете по ѓаволите обајцата.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Тие би можеле да имаат и смелост и дрскост да ни се истоварат овде, да расчистат со нас и... од атентатот да не остане ни помен.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Би можеле да помислат дека се кревате на големо, дека сакате да изигрувате човек со врски, со лични пријатели во Централниот комитет.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Откако ќе престане, меѓу две пиења:) Уште утре ќе заминам некаде далеку, далеку... Ех, кога би можело да се умре.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Кој би можел да го рестартира, менталниот склоп на битието?

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Се прашувам, кој би можел да ја плати цената на времето, потрошено со тебе?

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Нашата цел во оваа книга е да ги разгледаме различните видови сложени структури и поведение што ѝ се спротивни на интуицијата, внимавајќи при тоа на заедничките особини што би можеле да ја сочинуваат основата на некаква „наука“ на изненадувањето и сложеното.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во науката обично се обидуваме ваквите мемории да ги кодираме во бројки, пред сѐ заради компактноста а и за да имаме еден заеднички маштаб во однос на кој би можеле да ги споредуваме различните набљудувања.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

На сличен начин компјутерот би можел да го симулира секој физички процес иако програмерот буквално би требало да чека, од сега па сѐ до вечноста, за да ги добие резултатите.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Но, рожбата на онаа набиена темничина, која знаеше и толку да уплаши за веќе да не постои никаков завет, зад кој би можело подлабоко да се засолне, тоа животинче, што сега ќе беше уште една жртва на сета расплисната и ненаситна глад, што се клештеше со своите завивања по сета снежна пустелија надвор, ако не беше неговата врата, тој долгоушко, со своите кревки, растреперени високи ножиња, не можеше толку бргу да го заборави оној, што беше останал да крчи од другата страна на вратата.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Би можел да плови низ неа со својот поглед, би можел да се вивнува во сите нејзини неизмерни, незамисливи глобочини и да открива секое нејзино катче по бескрајот, исполнет до пребликнување од сите оние црвеникави допири на топлината по лицето, а пак да си остане отпуштен и така сосема, сосема мирен.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Овој миг нему му се стори дека наеднаш би можел и да го изрече, сето тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Мислеше само дека тој никогаш, воопшто никогаш, воопшто не и не и не би можел да се граба сега по таа зашеќерена пченица и да ја јаде неа, не дури ни сега, кога се работеше; за еден туѓ татко. Не. Никако. Никако. Избега.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Па тој ме тера мене да помислам често дека сите луѓе отсекогаш краделе, а тоа е онаа неговата вистина, што тој ни ја наметна на сиве, така што дури и јас речиси заборавам многу работи, што ги знаев за животот, кога мислев дека сѐ зависи од тоа колку се сака да се создаде нешто, и колку труд ќе се вложи во тоа, и колку чесност и ќе се вложи во тоа, колку чесно и ќе се сака и ќе се создава тоа, и уште колку среќа ќе се има притоа, и дека не постои ништо друго, што би можело да влијае.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И веќе почна да мисли каде би можел да очекува да го сретне.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Кога би било некое питомо живинче, - мислеше сега, сосема слободен и како избеган од некоја стапица во себе, наеднаш наполно лесен и радосен со таа своја ослободеност, - кога би било некое питомо јаренце, мислеше, што си го израснал самиот, тогаш е нешто сосема поинакво и тогаш сигурно би можел.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И наеднаш му беше јасно дека бил толку многу луд, кога помислил дека би можел да го стори она.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Мислеше дека би можела да му биде една само малку подолга прошетка, заради таа прекрасна белина на денот под високото небо, заради огреаноста на Белата Долина во тој ден.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Оној имаше еден остар глас и тој го сеќаваше него како некое болно, но неминовно стружење со грубата острина по некоја негова рана, која што не би можела ни да зарасте, пред да биде истругана така.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Би можел до бесконечност да ги прелетува со погледот тие неомеѓени сини простори и ниеднаш да не му биде доста.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Знаеше дека и тие двајца напред го носат својот крај од носилката нарамо, мислеше дека би можел да им ги види само нивните капи.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Но, неговата пушка сега не беше ни стап, на кој би можел да се потпира, онаква празна.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Кога би бил на нивно место тој сигурно не би можел да погледне в очи на човека и целото време би молчел, но кај нив тоа беше вакво и тој тука не може да измени ништо.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Побара нешто наоколу, во што би можел сиот до безостаток да се загуби но најпрвин со тие мисли.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Нешто слично на она врескање, со кое би можел пак да ги истера од себе.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Знаеше дека тоа би можело да му биде доста барем за оваа вечер.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Го расцепуваше снегот напред, често пати и со гневни чекори, знаејќи постојано дека никогаш уште еднаш никој не ќе може да смисли за него такви луѓе, со кои би можел помалку да разговара, од оние двајца назад.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Ни уво не мрднува, ха... - Кога би можеле да се видат, ниеден жив не би оставил... - тоа сега го рече Претседателот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Или пак, ако мораа и да заноќат, тогаш тука во неговата близина, сега ќе постоеше некој друг, кому би можел да му речеш нешто секој миг; кому, ако ништо друго, би можел барем да му помогнеш, а тој, ако не со збор, тогаш барем со некое движење, со некое одмавнување, би можел да ти одговори, или барем да ти даде знак дека те чул.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Само уште неколку часа, - им зборуваше во себе на оние двајца како на две деца, - кога би можеле да докрепите само уште неколку часа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Еднаш зина да им рече дека би можеле да останат и тие двајца со него, уште некој ден и неколку ноќи.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И сега додека се исправаше од своето легло, Змејко мислеше дека би можел да му напише барем тоа, дека е добро.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Бараше во себе нешто, што би можел да им рече, за да ја прекине таа напнатост, но ниеднаш не изнајде ништо. И неусетно стануваше нервозен од тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Немаше ништо, што би можел да му спротивстави на тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И зачекоре по таа крвава трага, со пушката преку рамо и тешко пробивајќи се, сѐ додека самјакот не почна да остава зад себе пак една добра разгазеност, кога престанал да скока, а за сето време размислуваше каде би можел да го очекува сега.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Другите два листа беа фотографии на водачите, стоеја тука од првото лето кога ја пуштија пиланата, имаше нешто чудно блиско во погледите на тие двајца луѓе, во чија што топла и сериозна загриженост Змејко многу често сакаше долго да гледа, мислејќи си ги своите мисли, не бес насетување и на змијарникот на своите сомневања, но и секогаш изнаоѓајќи нешто толку едноставно и срдечно, што би можел да им го рече на тие двајца луѓе, за кои знаеше доста.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Секое од тие шилести оловни зрна, што беа многу помалечки од врвот на неговиот малечок прст, при среќна околност би можело да му донесе по еден доста богат кус месо.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Змејко го знаеше тоа за сето време, застанат крај чамот, што беше доста дебел, а постојано со едно проклето чувство како некој да го имаше исфлено на една ѓаволска сува долина, на некоја гола ведрина, и сѐ, што можеше да стори, беше да испука уште три истрела, нишанејќи право во челото на она заскокано ѕверче што стануваше со секој миг сѐ поголемо и сѐ понасочено кон него, право на него, како некој истрел, единствен и неизбежен, а за сето време додека пукаше, остануваше свесен дека со тоа нема да може да стори ништо, бидејќи знаеше многу добро дека сите делови од телото на тој затрчан самјак беа заштитени во дебела кожа и со непробојна коска, така што на тоа негово место не би можела да му помогне ни кртешница.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Ги гледаше неговите кревки увца и неговите очички, и оние четири тенки како чапарушки и растрперени ноженца, ја гледаше сета таа чудесија од кревкост и невиност, со нешто многу од тревките во себе и со секој миг сè посилно знаеше дека таа дива ноќ не можеше да биде во состојба ни да измисли друг повистински гостин, што би можела да му испрати за да го зарадува во неговата самота, од овој, што беше сега тука, во неговите нозе.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тоа не беа зборови, зашто ти уште ниеднаш во својот живот не си имал нешто, што би можел погневно да го запрашаш некого.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Знаеше дека неколку пати и го погоди, но ниеднаш не очекуваше дека би можел да го совлада.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Само понекогаш, кога ќе застанеше да здивне, тој можеше да се обѕрне назад и долго да се загледува во ситната пробиеност на својата трага, а во неговиот матен поглед, со нешто речиси лудечко од напонот во себе, се појавуваше и една самозадоволна насмевка, просто како во дирата по него да беше собрано сѐ, што би можело да го израдува.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И луѓето би можеле да бидат не вакви какви што се.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Кога би можеле некако да запрат деновите, да се сторат векови. Но пустите денови сега излегуваат како ластовици.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Кога би можел во тој миг да исчезне и да го избегне ова навредување.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

На крајот (што незначи дека се помалку важни) благодарност за сите штого читаа филтерот и оние кои што ми даваа предлози зашто би можел да пишувам во наредните колумни.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

а кога ќе излезеш на горниот крај од планината, долу веќе нова шума пролистала, млада младица, кревка, марула, други ластари се подале и ти само се преместуваш и пак јадеш, само по една широка бука за сенка си оставаш, и јас не сакам така да мислам, вели Стеван Докуз ама нешто ме тера, којзнае во која длабина е скриено тоа што ме тера, дали некаде во мевот, или уште подалеку и подлабоко, а јадењето не е еднаш и не е за еднаш, кога би можело да се најадеш само еднаш и тоа цел живот да ти држи, сто години да не мислиш за јадење, само си работиш, ама зошто да работиш тогаш, си мислам, што ќе правиш со сработеното, ќе се чешкаш, ќе се чешлаш, и зошто ќе ти служи устата, зар само за да ја поганиш, и таа треба со нешто да се подмачкува, да се проветрува, ќе ти скапат забите од неџвакање, од неработа, ќе ти фати пајажина, вели Стеван Докуз и џвака некое чкорче, го толчи, го цеди, а јадењето никогаш не му се познава, никаде да му се види јадењето, дали нешто во него му го јадеше, дали за два-тројца јадеше или му го земаше некој црвец, некој скриен молец во него или некоја друга заседната болест,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Сега пак ќе се повратам на свадбата. Свирач ми беше Јоше, кој би можел друг да биде.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Кога би можел Гојко одново би ги оживел, одново за да ги убие.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Уште што би можеле да знаеме за него до овој ден би било ова: име и презиме - Жан Мартин, брачна состојба - вдовец, старост - седумдесет и една.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Синот пак на чергарите кој бил кај царот, зборувал: „Да имам дрвца колку убави вретена би можел да направам.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Царот видел дека говедарчето има 15 - 16 години и го запрашал: - Колку богатство би сакал да имаш?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

По долги години, еден од дворјаните, за да му се додвори на царот, му ја кажал вистината дека неговиот син е со чергарите, а тој што го има кај себе е од циганската черга.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

„А да би могол да ја заборавам една навистина ретко убава девојка, каква што си ти, решив веднаш да се оженам за друга.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

ИЛИЈА: Ние оваа вечер овде ќе ставиме венец за да се осигураме од секаква пречка која би могол вујко ти да ја измисли и направи.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Знаеш дека би можела да пишуваш дури и литературни критики.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

А, што не би можела јас да го скротам Долгиот и да го свртам неговиот водотек кон мојата воденица.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ја јадеше јанѕа, немаше никаква трага каде би можела да го најде.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

„Па... паф, паф... би можеле... паф, паф... да најмите советник за случајот, а? Паф, паф, паф.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Вие – ми вели – како кавалер и човек на власт би можеле да ме одведете, на пример, на театар.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Подоцна Лага. Го сонував Род, или го створив од која било веќе на сон употребена слика, што ми се најде при рака.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Најубава и колку што е можно понереална приказна, од која ќе ги заборавам родољубивите и противречните лаги од овие неколку весници што ги купив токму на брегов.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Се разбира, делумно би можел да се понадева и на следната награда за празник, но тие пари веќе одамна се сместени и распоредени однапред.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Само си мислам дека би можела веднаш да заминам за Будимпешта, кога навистина би сакала.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Терасата на ресторанот неочекувано се отвораше накај Јадранот, кој тука ненадејно се појавуваше сред градот, на место каде што човек најмалку би можел да го очекува, зашто тој впечатлив син блесок не користеше за ништо друго освен за да му го збогати шаренилото на боите на пазарот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Би можеле... да сторите нешто повеќе, ми се чини, а?“ „Како? На кој начин?“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Дури и тројно да ја зголемат, не би можел да преземам повеќе од тоа што веќе го сторив.“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Мојата – за седење долу, а Васковата – дури горе на галерија.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Па, прилично – многу великодушна награда – не сакам да кажам колку точно; но едно сакам да знаете – не би ми пречело да издвојам чек на педесет илјади франци за оној што би можел да ми го достави писмото.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Најмногу изгледи за успех би имала стратегијата која во голема мера би се потпрела на холандското и шведското искуство. Наспроти впечатокот кој погрешно би можел да се стекне, Холанѓаните не ги легализираа јаките дроги; тие практично ја комбинираат фактичката декриминализацијата на марихуаната со строгата примена на законот против трговија со јаки дроги.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

За жал, ползата од овој систем минимум, така што би спречувала размена на игли, би давала истовремено би можела да го предизвика и неговиот најголем подобра и попристапна здравствена заштита на високоризичните недостаток

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Теоретичарот на правото, Џејмс Џекобс (James Jacobs), не греши кога вели дека расправата во врска со легализацијата во Соединетите Држави се води на погрешен начин; таа го скршнува вниманието од сѐ што би можело да се направи за да се намали злоупотребата на дрога и да се формулира разумна политика за решавање на тој проблем.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Многу други земји, како што се Холандија и Велика Британија, се откажаа од драконските прохибиционистички мерки. Марихуаната во Холандија е легализирана, додека во Велика Британија лекарите не само што можат да препишуваат хероин, туку во рамките на една експериментална програма што се спроведува во Ливерпул, препишуваат и кокаин кој се пуши, но не и крек.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Дали опасноста од затворската казна би можела да ја спречи наркоманијата меѓу жените?

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Би можел со саати да седам во овој неудобен стол. Веројатно така и ќе направам.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Втората можност би била да се укине кривичното гонење, наместо да се спроведе потполна легализација. Државата би можела наместо кривични да воведе прекршочни казни против уживателите на дрога, односно да ги казнува парично, а не со лишување од слобода; едновремено, државата би можела и понатаму кривично да ги гони продавачите, како што беше и случајот со единаесетте држави кои седумдесетите години го укинаа кривичното гонење за пушење марихуана.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Џејмс Џекобс (James Jackobs), професор на Правниот факултет на Универзитетот во Њујорк, во едно свое излагање објавено 1991 година докажуваше дека „недостатокот од јасен предлог за легализација ја отежнува и проценката на проблемот и критиката на тој став.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Со него би можеле да се согласиме само во случај да ги занемариме силните и сѐ побројни докази за штетните последици од ендемската наркоманија во најзагрозените општествени групи.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Бендоу разгледува неколку начини со помош на кои би можело да се стави крај на забраната за уживање дроги, исто како и користите и штетите од секој од тие пристапи, вклучувајки ја и заштедата на средства кои би можеле да се пренасочат во пропаганда против наркоманијата и за рехабилитација на наркоманите.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Поинаков вид на легализација би можел да биде достапноста на дрогите во државните продавници.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Сега ми се чини дека не ја пишував јас туку некоја возрасна Alice на која зборовите ѝ се расеале, која не знаела која е: ту ѝ се чинело дека е поголема од куќа, ту дека би можела да се удави во баричка од солзи.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Тој би бил длабоко повреден и конфликтот што тоа би го започнало би можел да го уништи бракот кој што служел за пример меѓу младите во нивната црква.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во врска со тоа, во една маргинална белешка за Boite Verte тој сомничаво напишал: „Да се редуцира годишното производство на редимејди (?)“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Но кој ќе излезе накрај со таа питомост која и ни овозможува да преживееме, речиси во истиот момент си реков себеси дека можеби Ана (дека можеби Маргарита) нема да се симне на Монпарнас-Бјенвени (и не се симна), дека нема да се симне на Вавен, и не се симна, дека можеби ќе се симне на Распај бидејќи тоа е првата од двете преостанати можности, па кога ни тука не се симна и кога сфатив дека останува уште само една станица каде што би можел да ја следам наспроти последните три каде што веќе сѐ би било сеедно, пак ги побарав очите на Маргарита на прозорското стакло, ја повикав од таква тишина и неподвижност што тоа мораше да допре до неа како зов, како бран, ѝ се насмевнав со онаа насмевка која веќе ни Ана не можеше да ја занемари, која Маргарита мораше да ја прифати иако не го гледаше мојот одблесок камшикуван со полусветлото на тунелот што веќе избиваше на Данфер-Рошро.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Скептиците залудно се обидуваат да ја преувеличуваат штетноста на последиците, не прави тие да се согледаат „движечката мета.” Со цел ваквите критичари да се смират, би сакал јасно да истакнам како легализацијата би можела да изгледа во пракса.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Овде задачата не беше доделена како наметната наредба, туку како заеднички оформена вежба која Џон би можел да ја користи како потенцијал за промена, доколку сака.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

ХУМАНА АЛТЕРНАТИВА

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Постои цела низа начини како би можел да се организира легалниот пазар.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

„Со оглед на тоа што секој поим е е двојник на својата спротивност, како што би можело да се помисли, како тој би можел да им биде соопштен на другите кои се обидуваат да го мислат, ако не мерејќи го со неговата спротивност?...“

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Еден од проблемите на дистрибуцијата што би ја контролирала државата би бил и тој што би можело да изгледа дека наркоманијата има официјално одобрување.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Предноста на ваквите системи е во тоа што благодарение на нив би можело да се сочува контролата над уживателите кои евентуално би морале да посетуваат предавања за последиците од дрогата за која се определиле, би биле подложени на постојана лекарска контрола итн. На овој начин уживателите и понатаму во извесна мера би биле обележани, што еветуално би можело да ја обесхрабри побарувачката.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

За разлика од денешните илегални дилери, легалните продавачи на марихуана не би биле поттикнати своите клиенти да ги привикнуваат на амфетамини, кокаин и хероин.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

ДРАСТИЧНИ МЕРКИ

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Меѓутоа, идејата прво свесно да се зголеми достапноста се на дрога на жените, и покрај високиот ризик да дојде до злоупотреба, а потоа, доколку подлегнат на искушенијата, да се апсат, претставува цинична и морално вознемирувачка политика.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

КАЗНИ, А НЕ ЗАТВОР

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Како и многу други приврзаници на легализацијата на тешките дроги, Бендоу постојано, иако без докази, повторува дека поголемо зло претставуваат проблемите кои произлегуваат од забраната за уживање дроги, отколку од самата нивна употреба. Таквиот став ми се чини многу наивен.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Помислата на тоа дека би можела да се вратам е неподнослива.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Покрај тоа, префрлувањето на проблемите на наркоманијата во лекарските ординации не претставува правилно користење на ресурсите наменети за медицината.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Проблемите предизвикани од сегашната војна против дрогата ме загрижуваат исто колку и Даг Бендоу, иако се сомневам дека стратегијата за која тој се залага е правилна и може да се примени.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Корисниците исто така би можеле многу полесно да ја увидат разликата помеѓу супстанцата која се смета за прилично безопасна и останатите дроги од кои државата и понатаму се обидува да ги лиши.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Не би можеле без тешкотии да го следиме истражувачот на јазикот.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Го презираше повторувањето, принцип што се провлекуваше низ сите негови дела, зошто тоа е клуч за раѓањето на вкусот, и поради тоа лесно би можело да ја упропасти онаа апстрактна замисла каква што е концепцијата за редимејд, која треба да биде неоскверната и оддалечена од сферата на сегашните или идни теории и формули, „што се темелат на повторувањето“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Всушност, споредено со искуството од било која друга дрога, не се сеќавам дека некогаш ми било толку забавно де повраќам во ве-це шољата. Не ми се излегува.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Би можела да кажам дека е најсуровата зима до сега.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Не би можела да им го уништам животот.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Еротичната напнатост ја досегна изненадувачки својата кулминација, и Младичот почнуваше бладајќи да се прашува дали би можеле некаде да се ебеме, заклучно ова прометно место, предвидувајќи дали некој би поминал.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

1. Ми се случува по кој знае којпат (ова е повеќе симулација одошто вистинско изненадување, затоа што јас самата не би можела да гледам на тоа сосема однадвор)…

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Ах, кога Кејтеновиот син би можел да признае, кога навистина Кејтеновиот син би признал такво нешто, можеби старчето и би му простило.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Примерен, благороден татко, се колнам, би можело да се рече дека тој не беше толку штура природа, така скроена од своето раѓање.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Да, т и е би можеле да го убијат, ми светна, сигурно тие ќе го убијат.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Би можела да продолжам и никаде да не застанам... сѐ додека не те најдам на крајот од патот...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Би можела и да те заборавам на илјада начини... но не сакам .. ќе те памтам, ќе те чувам во умот, во душата, во срцето...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Да, би можела да те заборавам, ама тогаш не ќе бидам јас....

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Би можела да те допрам како некогаш и тогаш... и да ми ги кажеш најтажните нешта ....

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Би можела да те бакнам како тогаш и онаму во аголот... зошто сѐ се троши само бакнежот останува на моите усни...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

И само малку е потребно за да затрепери сѐ во мене, за да го чувствувам мигот, Би можела да умрам и повторно да се родам, и да доживеам сѐ од почеток.

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Сметам дека дизајнот би можел да стане место на пресек на тие две струи.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Во принцип, сите долу опишани системи би можеле да се пишуваат со речиси секое множество од графетички конвенции.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Авангардните движења се обидоа да ги развијат автономните општествени организми кадешто оние својства, потреби и вредности на индивидуализмот коишто не можат да се опфатат со системот на формална држава би можеле слободно да се развијат и дефинираат.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Неколку графички конвенции се учат во училиште (како писмото треба да изгледа, како да се напише адресата на коверта, како да се постави научен експеримент или математички проблем); но не се подарува внимание кон учењето на општите принципи на визуелната организација на јазикот коишто би можеле да се употребуваат во различни прилики, ситуации и технологии.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Кристална кугла гедоре пи си било што што би можело да биде сѐ.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Ако за денешниот дизајн треба да постои некаков вид општ, присутен узор, тогаш можеби би можеле да го бараме во микроелектрониката.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

„Да, мислам дека би можела, утре попладне во 13часот, тука.“

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Таков ужас не би можела да поднесам.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Се надеваше дека тој би можел да помогне во соработката.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

- Не разбирам Раизе, кој би можел да биде третиот!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Децата не разбираат што се случува. И повозрасните тешко би можеле да разберат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ако ова вие го изјавите за време мојот престој во Њујорк, би можел, на еден или друг начин да се повикам на вас...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Без да размисли, Арафат веднаш одговорил: Господине Претседателе, вие ова можете да го кажете! Но не јас! Никој нема да ме следи.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

- А кој би можел да биде? - Се разбира враќањето во Палестина! - Но по која цена? Дали е тоа можно!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тоа не би можел да ви го кажам оти таков засега објективно и не постои.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Не верувам дека тоа би можело да биде премиерот Мохамед Мзали или министерот Бен Сајах, кој се држи понастрана, наводно како американски човек.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Одредницата народност претпоставуваше дека поради другата татковина, односно држава на која би требало да припаѓам, моите права во Југославија, всушност, беа до одреден степен ограничени во споредба со домородците, а и меѓу нив постоеше хиерархија во владеењето според бројната припадност на народите, кои ја создадоа првин државата на Србите, Хрватите и Словенците, Југославија, (со отворени и латентни антагонизми и анимозитети меѓу нив, кои особено се разгоруваа во критични времиња на Балканот и во Европа), па потоа таа се разбира во фашистички држави, врз строго етничко-национална чистота, за повторно да се обединат во антифашистичката коалиција и да ја пресоздадат новата федерација Југославија, во чиј состав влегуваа народите (Србите, Хрватите, Словенците, Македонците), потоа народностите (Албанците, Унгарците, Турците, Италијанците и другите), меѓу нив би можеле да се сместат босанските Муслимани (всушност конвертирани Срби и Хрвати).

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Не би можела да беше жива да замисли ниту мојата баба Хазбије, која сега почиваше во корчанските гробишта, имајќи среќа во смртта, нејзините посмртни останки да не ги преораат како оние на нејзиниот сопруг во повоениот Подградец, неговиот син Сами, не можела да замисли дека најпосле нејзиниот внук ја отворил нејзината голема затворена врата на животот (а kapi), станал амбасадор. Вратата која баба сакаше да ја отвори, вратата на границата.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се сеќавам на еден фрагмент од еден од многуте разговори со Јасер Арафат, кој беше индикативен за метафората на кривата на владеењето: - Најсреќниот ден во животот? - Јас сѐ уште не сум го доживеал...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Кога конечно газдата на арабаџиите не пушти глас дека ќе дојде, старите играчи очекуваа да се појави некој од повиканите нови играчи, кои, меѓутоа, го немаа потврдено своето конечно учество, па не се знаеше до последниот момент кој би можел да дојде.