Таков процес нѐ чека и нас, вели, гледај барем ти да се спасиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не оставај ме и ти, господе, се молам, барем ти опсени се, велам, подгази ја маката наша.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Чана знае дека Пелагија се печи на оган, туку го бара нејзиниот поглед со знак за заминување, а тоа и се случува, станува од столицата, му се приближува на Димостена, му ја зема раката како за поздрав и туку брзо и силно ги вкопува своите усни на неа пропелтечувајќи неколку зборови Прости ми Димостене за сѐ што претрпе, за страдањата заради мене, прости ми барем ти ако не може тоа да го направи Света Богородица и дедо Господ, ама на твоите страдања немав храброст да ти натоварам уште и неизбришлив срам!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Барем ти спаси се од одмаздата што ќе дојде утре. Патувај, младоста е иднина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Патувај, синко, мислел во себе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)