Но главно е да се сретнам јас со нив. И навистина се сретна.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Секако држи околу себе барем три четири илјади души аскер.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Во секој случај, напишана е 1948-та, долго е преработувана (познати се три верзии на првиот чин и барем три различни наслови: Рафал, Фролик и, уште почудно, во стилот на повоените американски криминалистички филмови, Нивната дрскост беше славна), ветена, со договорот од 21 октомври 1948, на издавачот Марк Барбез, кој драмата требало да ја објави следната година во списанието Arbalete.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Но, како и да е, никако не му верувајте на уметникот, дури и кога ја зборува вистината, бидејќи од сите лажговци тој е најголемиот, а за тоа тврдење има барем три несобориви докази од кои најнесоборив е оној што нѐ упатува на недокажливоста на веродостојноста на уметничкото дело.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Не дочека момчето твое од жал по тебе барем три години да поминат.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
А името на ветерот беше, најочекувано – женски! - речиси секоја година, некаде околу средината на мај, навечер ми се појавува уртикарија по нозете и по рацете, страшно ме чеша и ме присилува, барем три пати, да се будам преку ноќ и да се драскам како луд, долго не успевајќи да заспијам, со нервозна топлина внатре, во телото.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Го држев во внатрешниот џеб од палтото.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Барем три пати на ден да му давате од овај чај. Ама јак да биди.“ ѝ велеше на мајка ѝ.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Десидерио е француски Дидиер, но во Неапол 1620 постоела работилница која поврзувала барем три уметника.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Набројте барем три книги за кои сте слушнале дека се издадени на македонски, јасно е дека ништо никогаш во форма на книга не сте прочитале; не можете ни да наброите. Тоа е духот.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Овој monsieur (Монсу е наполитански искривен француски збор) нема вистински идентитет.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)