што (сврз.) - заоѓа (гл.)

– „Сполај ти, Господи, сполај ти, оти сонцево грее од кај што заоѓа овде!
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
За последен пат Мече фрли поглед на блатото: под зраците на сонцето што заоѓаше, водата гореше во крваво-црвени одблесоци.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)