Тој сам и не се вика Петар, туку се вика: „јас“ Се ползува со неговото име само кога треба да се различи од многу други луѓе слични на него.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И кога пак на грчки ѝ го читале писмото за двајцата внуци кои лани останале меѓу карпите на Клефтис во Грамос, дека и тие јуначки отстоиле за славата на Грција, тогаш нејзиното срце не дознало гордост, не почувствувало достоинство, туку се згрчило во непреболот и во навредата затоа што тие, имајќи своја земја, свои корени натопени со крвта на толку други јунаци, во писмата и пишувале оти загинале како Грци за Грција, а неа затоа што не го знае грчкиот јазик и в црква не го разбира попот грчки и не знае на грчки да му се моли на Бога, ја презираа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Минатото не само што се менуваше, туку се менуваше постојано.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Му стануваше јасно дека тоа не беше вообичаена пасија за собирање книги или поштенски марки, дури и играње покер, туку се работеше за возвишена цел.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
АНА: Ќе појдам, џанам, туку се премислив, зошто да викам од комшииве кога сега ќе дојдат жетварките и со некоја од нив ќе појдам.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Не се смеам, туку се обидувам да се расплачам...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ја дополнував претставата за Арафатовата Палестина, со другата внатрешната Палестина на Махмуд Дарвиш. Тие не се исклучуваа, туку се дополнуваа!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Летото пред да се сретнам со Махмуд Дарвиш на брегот на Охридското Езеро ја читав и преведував неговата поезија.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
- Не се смеам, велам јас, туку се радувам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)