Противниците веќе не се ближни, а битката во која се соочуваат е ослободена од сите ограничувања: „Не само што премногу острата поделба на човечкиот род на раси почива на научни заблуди - затоа што мошне малку земји се настанети со жители од само една чиста раса - туку може да води и кон истребувачки и, ако можам така да кажам, „зоолошки“ војни, какви што се оние, за преживување, во кои стапуваат различни видови на глодачи или месојадци.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Границите служат не само за увид во динамиката на „себе“ и „другиот“, туку можат и да ни дадат увид во макрополитиката на динамиката внатре/ надвор: надворешниот друг се држи настрана преку меѓународната граница (армијата), а внатрешниот друг е предмет на полициската контрола (полицијата).
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
- Туку може ли да прашам со што се занимаваш, камерава на твоите гради ме потсетува...
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Којзнае колкаво ќе ѝ се стори кога ќе ги отвори очите, не само што ќе премре од страв туку може и да поболи од уплав.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)