Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Како што животописот на Никола Поцо пишуван со раката на извесен учител носи во себе само привид на објективност кој се открива дури кога Башевски ќе воведе и други, наводно историски документи кои го побиваат ракописот, така и другите субјективни раскажувачи во романот, раскажувачи на кои не може да им се верува докрај, се препознаваат и се проѕираат дури во судирот со другите нараторски гласови.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

И пак: Луѓето паѓаа безживотни по улиците на градот, а на небото страшно кричеа крилестите сили што веќе го запоседнаа целиот свод и глеадаа одгоре во несреќниците што не можеа да најдат засолниште зашто и во земуниците ги стигаа студените погледи на ангелите со сиви крилја кои ги кутнуваа на земја, без здив.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Како што почнуваа да се донесуваат првите прописи со кои им се стеснуваат граѓанските права на Евреите, така и нему почнуваа да му се јавуваат негови пријатели, некои со кои и студирал заедно на универзитетот, тогаш немајќи ни елементарен поим дека се со еврејски происход.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Меѓу масонските браќа на Карер се наоѓаа припадници на сите сталежи, нации и религии, така и ложата од Закинтос токму поради тоа цутеше од братска активност.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Собра сила, неосетно зеде здив и мирно одговори. „Јас таков список немам господине”, рече градоначалникот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

И конечно, поенатата: „Ќе го преземам рабинското место на Солун на Лаг Баомер15 во 5683 (1933) година и се надевам дека ќе бидам рабин кој ќе воспостави брак помеѓу Евреите од Истокот и Евреите од Западот, кој ќе ги обедини во единствена нација на Израилот, за благосостојба на нејзиното духовно постоење и напредок, како во егзил така и во земјата Израелска”. 16

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Како што во песните од „Две тишини“ за првпат во творештвото на Поетот каменот (о)станува сал камен, така и воведните есеи допуштаат птицата на песната да слета на зборовите уште пред да се „опеснат“, фрлајќи сенка врз сѐ што се премолчало, што истекло од мислата, а не се влеало во зборот.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Како Јован што беше мерактисан на Велика Бендерова, така и Тоше ја имаше „обесено пушката" кај Митра Мачкарова во Градешница, но тој немаше кураж да ја прибере Митра кај себе, бидејќи нејзиниот Трајко не сакаше да му служи под тие услови, под кои Митре Бендерот му служеше на Зована Сивев.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Хајдегер не ја разбираше баш оваа луда трка на зелките, не знаеше колку време сака зелената зелка да стане кисела зелка, расол и како што не беше сигурен дали новиот качкет му е тамам така и шепотејќи сам си се прашуваше дали навистина секое мисловно мислење е поезија и секоја поезија е мислење?

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Така и Србите имаат достоинство, слобода дрнд дрнд сѐ до пасењето корења.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Поштарот на прсти оди. Така и влегува во одајчето, веднаш до излезот од тремот.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Така и со појавата на срната, иако таа го разнежи, иако почувствува задоволство дека може да ѝ помогне, сепак изостана онаа вистинска, пенлива детска радост, што би се случило кога би бил и дедо му крај него, кога снегот не би паѓал толку застрашувачки и кога не би постоел тој скриен, тој леден страв што го остави ненадејното волчешко завивање.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Мораш да ми веруваш, мораш, како заради тебе така и заради мене.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Слично како кај Законот за работни односи, Законот за спречување и заштита од дискриминација и Законот за граѓанска одговорност за навреда и клевета,80 така и кај овој закон товарот на докажување паѓа на тужениот доколку во текот на постапката тужителот го сторил веројатно постоењето на вознемирување на работното место (чл. 33).81

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Како секоја вечер, така и оваа, по навика, прво однатре ја залостив портата од дворот ограден со висока авлија.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Кога најпосле се реши да ја фати рачката од брчалото, брзо откри дека таа без напор лесно се амка, како на едната, така и на другата страна.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

И така и би, возљубени. Утредента логотетот стоеше залепен до ѓаволот на фреската, со него сплотен и не виде ништо.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Така и Пелазгиј: почна да се крсти (а всушност бура беснееше во него), попелтече дека не е така, дека Бог му е свет.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Воспалението на коските ни ја комплицираше како хируршката, така и рехабилитационата постапка.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

17. Како претседател на Тајниот македонско-одрински кружок во Петербург (натаму: ТМОК), па со тоа и во ТМОРО, Мисирков не е и не можел да биде против револуцијата како метод (впрочем, тој и самиот смета дека резултатите можеле да се постигнат и „со вешти, мали народни движења“!), но категорички се изјаснува против Востанието во тој момент, како поради очевидниот неуспешен крај, со сите народни страдања, така и особено поради реалните опасности за распарчување и заграбување на Македонија од соседите.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Со своето организирање Македонците станаа главниот фактор во решавањето на македонското прашање како во своите очи, така и во очите на Европа.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Последниве се засновуваат и врз неговата централна положба, што е како во географски така и во етнографски однос.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И така, првото нешто што ќе треба македонската интелигенција да го извојува тоа е: отстранувањето на недовербата меѓу интелигенцијата со разно национално и религиозно образование; обединувањето на таа интелигенција како во самата Македонија така и зад нејзините граници; заедничкото опсудување на општите интереси на Македонците; отстранувањето на национално-религиозната омраза; воспитувањето на Македонските Словени во чисто македонски национален дух; задолжителното изучување на македонскиот јазик и литература во средно-учебните установи во градовите со словенско население; обучувањето во селските училишта со словенско население на македонски јазик.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Но ако во историјата на културниот развиток на еден народ има два периода, меѓу коишто има еден како трети, но којшто е период на застој и е како непреодна стена меѓу нив, – тогаш во новиот период на развитокот на националното самосознание имаме преродба на народниот дух, коешто станува вистина врз стара основа, но во него влегуваат многу нови начела, во согласност со духот на времето и со специјалните потреби на народниот живот и неговите пројави. 160Таа преродба се одбележува и во книжевниот јазик и правописот: како едниот така и другиот се горе-долу слободни од некои традиции што не се согласни со современата состојба на разговорниот јазик.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Маргиналецот има специјална анти-зомби стратегија: во тајни куферчиња (ко што имаше Мелани Грифит во Shining Through, веднаш покрај исечените прсти на непријателите и контрареволуционерните ТЕКСТОВИ: Дерида, Бодријар, Слотердијк, Фаерабенд, Витгенштајн, Дишан, Ворхол, Џојс, Музил...) и во специјални теглички допола наполнети со специфичен наркофилски етер, се чуваат како смалените глави на декапитираните конкуренти така и одредени восочни фигурички - слика и прилика на локалните зомбии; и игли за коса, фала богу, ко во филмот „Матадор“ на Алмодавар.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Турците биле помногубројни, дваесетина сабји на еден голтар, и ги доклале луѓето пред тоа насобрани од Кратово, Куманово, Велес, Штип и од повеќето села околу Скопје.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Така и сториле. Она што се спротивставувало исекле и изгазиле со бесни коњи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Така и го заплениле испоранетиот Карпош, књаз и господар на мртва војска.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Земјата со нејака трева се длапчела под нив, подвижните пирамиди на огновите околу кои лежеле ги извивале своите знаменца и ги грееле, и секое нивно влакненце се враќало на своето место.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Јаничарите, веќе исплашени од султановата закана, се сетиле да ги соберат од Кукулино и од другите соседни села сите машки деца од четири до четиринаесет години - доколку ајдутот Парамон не им се предаде или селаните не ја донесат на тепсија неговата глава, тие ќе ги исколат децата и ќе ги обесат нивните главчиња на скопските дрвја, јаболка со мртви очи да се.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И како што гние арското ѓубре од свои внатрешни и болештини и топлини распаѓајќи се и станувајќи храна за пченичното зрно, да вивне тоа зелено, така и од дневниот спокој вивнувала увереноста дека ноќите се кратки за да се искожурчи од вековите измисленото чудовиште и да стаса до нив.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Замислете си, во тие јануарски денови кога Брехт барал да се прикажува претставата, властите да го исклучиле греењето, како на сцената,така и во салонот каде што била публиката.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Една од претставите на репертоарот беше „Мармалад“, претстава која на годинашниот МОТ ги собра сите симпатии, како од публиката, така и од стручното жири.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Ама, гравот е знак дека и во твојата куќа заиграла „варјача”, дека си врв од домаќинка и дека, во зависност од тоа како си го зготвила, така и ќе ти помине остатокот од денот до замрачување, а богами и ноќта!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И сѐ така, стручни шоферски прашања, а јас, натпреварувајќи се со самата себе, се обидував со одговорите да му објаснам за разработениот систем, кој пред фискализацијата навистина така и функционираше, дека сѐ е сиво и како станува бело, небаре утре ќе отвора бутик, па, ете, јас ќе му помогнам околу фактурите, декларациите, увозот, шпедицијата.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Тие нешто бладаат, ќе ја клоцнат чергата со нозете, ќе го соберат ложникот, ќе офнат и како ќе офнат тие, така и јас офнувам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И овде-онде, ми светнува по некоја ѕвезда меѓу буките. Една ќе се скрие, друга ќе се појави. Како што ќе мрдне некоја парошка, така и ќе се појави. 202

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ама како што се оддалечува, така и ги скусува чекорите, ги успорува.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Така и не ме виде кога излегов, кога го оставив.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

„Во египетскиот зборовите можат - да кажеме, наизглед - да се извртат како гласовно така и смисловно.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Според него, подеднакво е опасно да се оправдува освојувањето како со постоењето на катедралата во Стразбур така и со генетското наследство на Алзашаните.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Жена му Хера која раководеше со Пансионот, како што строго се однесуваше кон кучињата, така и кон персоналот, често груба, сурова.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Станува збор за стручњаци за типографија, за обликување и произведување на печатарски букви, историчари за натписи (епиграфика) и за ракописи (палеографија), за историчари на уметноста, стручњаци за судска медицина и многумина други што се заинтересирани како за естетските особини на графичкото изразување така и за неговите утилитарни функции (во издаваштвото, огласувањето, картографијата итн.).

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Да беше јаничарството историска институција, воена, инструмент на освојување, таа така и ќе завршеше, но јаничарството продолжуваше, како аждер со повеќе глави, кој не можел никогаш да биде уништен, ако му била пресечена една глава, на истото место израснувала друга поголема глава, сепак меѓу нив имаше најмногу јаничари по судбина или по нешто друго загадочно и необјасниво за Татко.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Што биде нека биде, си велеше утешно во себе. Нека триумфира науката! И така и тој заспа со отворен речник во рацете...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Причината поради која Татко го доведе Камилски во оваа џамија била некогашната библиотека на медресата која била во состав на џамијата, којашто како по бројот на книгите, така и по нивната разновидност се вбројувала меѓу најголемите библиотеки во XV век.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Книгите и ракописите од оваа библиотека исчезнале од пламените јазици на пожарите.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Вечерта ги сретнав старите пријатели, познатите дипломати на земјата, дипломатот и писателот Рашид Дрис, дипломатот Таиб Слим (брат на некогашниот генерален секретар на ООН Монги Слим) на кои и покрај залезните години, како некогаш Хабиб Бургиба, така и неговиот наследник Бен Али, им доверуваше деликатни дипломатски мисии од интерес за земјата, но и пошироко во арапскиот свет, во Европа.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Пред мојата посета консултирале повеќе досиеја, бездруго и грчкото.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

7. ДА СЕ СНЕВИДЕ КАКО ПРАВ НА ТАПАН - ко искра на вода, ко капка на припек, така и пијаниот живеачката скапа ја колни до грло кога ќе му скипе...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Празниот простор под огништето така и се вика — „подогниште".

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Така „вела“, кај шо има некрстена душа иде тој „натемаго“ и носи секакви болести, како за детето, така и за мајката, — велеше Митра кога Доста се пожали оти ѝ смрди опурчакот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ама пак да не рече после оти невидена појду, нека дојде најпосле и он утре со дедот Петка, па и нека ме виде, немој утре пишман да се праве, да ви а к'не душата како на дедот Петка, така и тебе, а мене да ме тр'е сол на главата.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Така сега Крле прескочи уште првата година во II одделение и со својата бистрина и надареност просто го зачудуваше како даскалот така и сите ученици, а најмногу од сите се чудеше и со особено задоволство се насладуваше Нешка, која сега немаше потреба на часот скришум да го погледнува, ами на секој одмор сѐ го дочекуваше заедно да излезе со него и брата ѝ Стојана и тројцата да си ги повторат задачите или да си играат.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Со молневита брзина се разнесе по сите мариовски села веста за вчерашниот напад и со иста брзина се дадоа наредби за одбрана, та како Чебренскиот така и мостот на Светецот на време беа поседнати од по стотина селани, одделно од постојаната одбрана, сите беа готови да се борат на живот и смрт со напаѓачите.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

- Како што отец Иларион бдее над душите од своите болни што ги лечи, така и отец Серафим бдее над бочвите во визбата; а во време кога превира виното, тука и спие: да го гледа, да го пази да не истече: со деноноќија седи крај бочвите, им го наштутува нивното шумење, шепотење, вриење на зрната чија што душа преминува од блага - во горчлива.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Ем јас чунки сум прв на земјава наша, како војводата ваш што го имате во Прилеп, така и јас сум овде, - да сум ја опколил сета земја околу наоколу сум видел оти не може ништо да се прибере од лоши спили и далги.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Како што првиот пат што идоа, така и тогај беа си долетале на нашава земја.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

По игра на случај, застанаа пред излогот на една книжарница во кој, меѓу другите книги, се наоѓаа и бројни трудови за разни врски меѓу науката и уметноста: Уметност и физика: Паралелни гледања на просторот, времето и светлината од Ленард Шлејн; Книжевноста во квантниот космос на Сузан Стрела; монографии со величествено сложените Манделброови фрактали, како компјутерски генерирани, така и фотографирани во нивните многубројни природни манифестирања; конечно, mirabile dictu, календар за следната година илустриран со Да Винчиевите цртежи на разбранувана вода.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Така и Господ, си помислив, трудејќи се и премногу околу најамбициозното создание на својата правдољубивост, Човекот, гледајќи го од височините, ни не претпоставувал, со каква леснотија таа негова творба долу на земјата ги погазува основните начела што тој му ги оставил како своја порака.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

За време на неговиот патронен празник, Свети Арханѓел Михаел, во нашата прва куќа во Куманово, која ти ја знаеш и си стои жива-здрава на своето место, во центарот на градот, се собираа голем број гости, како за Божиќ, така и за Велигден.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Така и јас, згрчен над греалката, повторно се откривам во своите неповратни почетоци.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Во оваа земја, меѓутоа, постои силен контраст помеѓу нараснувачката апстрактност на нуклеусниот универзум и примарната, внатрешна, незадржлива виталност, која не произлегла од вкоренетоста туку од искоренетоста, една метаболичка виталност како сексуална така и деловна, телесна, сообраќајна.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Таа така и направи. Стапнуваше на секоја втора, не гледаше надолу, но сепак ја слушаше реката одоздола како се мачи и се тресеше.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Првите неколку пати тој одговори со да, но кога преминаа преку мостот по четврти пат, тој рече не.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Овој мост е напуштен, нели?” го праша Далтон.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Така и ние человеци сме создание Божие, — да познаеме отца нашего Бога.

„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)

Комуникативната акција, смета Хабермас, „овозможува зачувување на модерните вредности на општествена рационалност, консензус, еманципација и солидарност, на тој начин поставувајќи ги основите како за општествена критика така и за реконструкција на општеството“.103

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Хабермас се залага за „неискривената комуникација“, заснована врз подготвеноста да се учествува во рационалниот критички дискурс за прашањата од јавен интерес, да се овозможи слободен и еднаков пристап за сите учесници, да се обиде да се разберат проблемите и да се дозволи да победи најдобриот аргумент, резултирајќи во прифаќање на рационален консензус.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

— Не го напуштаме нашето прашање, вели Никифор, како што се бориме за Грција, така и за нас.