та (сврз.) - година (имн.)

Во Будимпешта бев повторно во 2000-та година. Кај Еца.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
„Машината, досега послушна слугинка на голото искористување, станува конструктивен елемент на новиот жив организам”, запишал архитектот Erich Mendelsohn во својот, 1923-та година објавен текст Динамика и функција, а при тоа мислел на влијанието на машините врз новиот динамички концепт на просторот во новата архитектура. (Парната машина и подморницата беа, да речеме, мобилни примери за неговиот познат проект за опсерваториумот Einstein-ов столб.) Дваесеттите години на овој век беа период на моќното влијание на „машинскиот сензибилитет” и механичкото искуство врз уметноста; тука не е само Marinetti-евиот футуристички манифест, туку и уметничките истражувања и дострели од различни претставници на историската авангарда; од Man Ray, дадаистичките мобилии и модели на Владимир Татлин до кинетичките дела на Naum Gabo и светлосните скулптури на Laszlo - Moholy Nagy.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И сè така до 2.000-та година.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тука најмногу привлекува импровизираниот град од 2.000-та година.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во Париз уште во 1963 година е формиран специјален Институт за уредување на Париската област, во кој се зацртани и темелите на Париз во неговиот развиток од 2000-та година, кога француската метропола треба да нарасне на 14.000.000 жители или да има двојно повеќе жители отколку што денес ги има во потесниот појас на градот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Животот по 40 години Во близината на Атомиумот е сместен павилјонот „Животот во 2.000-та година“, режиран од Белгијанците.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Роден 1925-та година во семејство кое традиционално имало десничарски политички уверувања, Делез целиот живот го мина како левичар.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Некаде во средината на овие мрачни записи наоѓаме на занимлива примедба за зимските месеци 1555-та година: во Фиренца владее чума.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Али зла и тешка била та година, младо!...
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Сличен систем им помогна на Давид Руел и Флорис Такенс во Париз да го анализираат однесувањето на турбулентните флуиди, и на Едвард Лоренц 1963-та година во Бостон да го анализира хаосот во промените на времето.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Една мошне развиена машина со електронски мозок се нарекува “Charactron”, а големиот сметач за експерименти од нуклеарна физика дури се вика “Maniac”. (заб. на прир.: само да потсетиме дека првото издание на книгата “Светот како лавиринт”, кое на моменти прозвучува неверојатно актуелно и од кое користиме делови, е објавено 1957-та година) Athanasius Kircher, Проучување на оглас okno.mk | Margina #26-28 [1995] 204 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 205
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
За тоа сведочи и познатата okno.mk | Margina #26-28 [1995] 210 случка при посетата на Греко на Рим, 1569- та година; имено, Ел Греко тогаш предложил Последниот суд на Микеланџело да се уништи за тој да го надомести со некој “помодерен”!
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Во 1963-та година Мишел Енон, францускиот астроном што работеше во Принстон (голема погодност: американски компјутер!), заедно со мошне способниот студент Карл Хејлс, направи значаен пробој откако некои од тополошките идеи на Поенкаре ги примени за пресметување на движењето на ѕвездите во галаксиите, каде што орбитите на ѕвездите јасно покажувале премин од правилно во хаотично движење. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 86 Овие формули на Енон од тогаш се користат како парадигма за хаотичното движење во Њутновската механика.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
На врвот на маниризмот, во времето на Шекспир, Марино, Гонгора, во Шпанија настанала досега најголемата европска збирка на цртежи на лавиринти и вињети: Nueva Arte de Escrivir на okno.mk | Margina #26-28 [1995] 168 Педро Диаз Морантес, и тоа од 1616 до 1631- та година.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Фриденсрајх Хундертвасер е роден 1928-та година во Виена.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Таа рече, „Никој не ме сака.“
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И покрај тоа што минимализмот во многу работи беше спротивен од поп-артот, обата правца го делеа ладниот, импер­сонален изглед - простор на непристрасност. 1965-та година се чинеше дека сликаревата топлина, експресивната страст од минатата деценија, веќе беше сосема поразена.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И тогаш, 1965-та година, тој објави дека се повлекува од ликовната сцена и дека сосема ќе се посвети на филмот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не сопрев да се валкам во него сѐ додека речиси буквално не ми се слоши.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
” “Желба”. (Случајно собрано на една забава во Гринич Вилиџ, некаде околу 1966-та година) Една од подобрите работи кај делата на големите уметници е тоа што секој посериозен приод кон делото секогаш вродува неочекувани резултати.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не постои музеј на Џорџа О’Киф, не постои музеј на Џексон Полок, не постои музеј на Џаспер Џонс. (...)Денес типичното мислење на уметничкиот свет за Ворхол е како за сликар со брилијантен почеток кој уметнички (креативно) умрел некаде во годината кога Валери Соланис се обиде да го убие 1968-та и кој заврши како високо комерцијален уметник, продуцирајќи било што за секој кој бил спремен да ја плати цената; а да, и како за некој кој направил неколку важни филма.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Гламурот и начинот на кој тој се создава беше постојан предмет на неговото внимание.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ваквиот концепт има за цел да ја покаже врската и влијанието на Ворхоловите филмови во неговите слики и да ја истакне важноста на медиумот во “artists oeuvre”, но филмовите што Франсис ги одбра - со статични кадри - се формална инверзија на изложените слики и се карактеризираат со расположение што е антитеза на славната личност преставена на сликите веднаш тука покрај. (...)Франсисовата инсталација нема да биде од анти-хронолошки карактер како што изгледа на прв поглед; таа е дизајнирана така да го обработува делото на Ворхол повеќе како конгломерат на тематски целини што ќе бидат обработувани во засебни инсталации. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 151 Дејв Хикеј Институцијата Енди “Добро тогаш, ако е Фектори (фабрика), што произведува?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дури и ретроспективната излож­ба организирана од Музејот за модерна уметност 1989- та година концепциски го подржа ваквиот став.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И колку, за среќа, таквата културна реконструкција, потребна светот да биде безбеден за Енди, била толку масивна и длабока (повеќеслојна) што, речиси ненамерно, тој направил и нешто за сите нас.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сите беа мокри од пијачките што се истураа врз нив. (извадок од Понеделник, 2 Јануари, 1978) Кога 1989-та година ги објавија Дневниците на Ворхол јас едноставно морав да ги имам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но каде се зборува за Ворхол како филммејкер, Ворхол како уметник на инсталации, Ворхол како музички продуцент, Ворхол како писател, Ворхол како издавач, Ворхол како фотограф, Ворхол како филозоф, Ворхол како дворска будала, Ворхол како колекционер - Ворхол како тота­лен уметник. (...)Под кураторското водство на Марк Франсис, музејот ветува еден профил како резултат на умет­­ничко и историско истражу­вање, нудејќи досега најразработен и комплексен портрет на Енди Ворхол.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Поп-артот јуришаше напред, а Ворхол го зазема местото на главен стратег.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Високо стилизираните нефигуративни дела на шеесе­ тите имаа ладен “hard-edge” (тврда контура) изглед што критичарите конечно го прифатија под името Минимализам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Имаше нешто што личи на Гарбо во оваа ненадејна одлука да ја напушти својата публика која сѐ уште дигаше врева за неговите слики со Кемпбел-супите и скулптурите на „Брило“-кутиите; и имаше нека­ква логика во начинот на кој Ендиевите филмови полека се доближуваа до пародиите за холивудската неумереност - импровизираната екстраваганција со која ги претставуваше андерграунд „суперѕвездите“ како Бригит Полк, Еди Седвик и Вива. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 147
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Криминализиран е во 1925-та година.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
До 1968-та година на сите, со исклучок на мал број специјалисти, им било забрането да препишуваат хероин на зависници, за што се отвориле специјализирани клиники.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Третиот период е означен со издавањето на првиот текст за механичкото преведување од 1940-та година, и е обележан со воведувањето на структуралната лингвистика и теоријата на комуникација во студиите за преведувањето.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Продажбата на кокаин е забранета во 1914-та, а во Англија 1917-та година.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Според некои тврдења во Британија се случуваат по три смртни случаи на деца секоја недела, додека 1990-та година беа регистрирани 149 смртни случаи на луѓе кои умреле од овие средства (од хероин, на пример, тогаш имало 94 смртни случаи).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
На филм почнува да работи како монтажер во 1965 година и следните единаесет години ги минува монтирајќи филмови, вклучувајќи ги и многубројните документарни филмови за Централната информативна служба. 1966-та година, започнува да ги реализира своите сопствени филмови.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Најголемите чекори што беа направени на полето на Translation Studies во дваесеттиот век, беа потикнати од подготвителната работа на одредени групи кои работеа во Русија во 1920-та година, а веднаш потоа и од Прашкиот лингвистички кружок и неговите ученици.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
После првите разочарувачки тест-резултати, работата на него била одложена сѐ до 1943- та година, кога Хофман започнал нови истражувања, ја испробал дрогата на себе и го искусил првиот трип воопшто.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Оваа бројка е сепак помала во споредба со 30-те милиони уживатели на бензо-диазепин регистрирани во 1979-та година.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Историја: Амфетамините се пронајдени од еден германски хемичар во 1887-та година, но за првпат се употребени како назални деконгесенти во дваесеттите години на овој век.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Историја: амил нитритот е откриен 1857-та година, а веќе 1867-та бил употребуван во терапијата на ангина, поради способноста да го намалува притисокот со проширување на крвните садови што ја носат крвта до срцето.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во 1625-та година кралот Џемс I, долго време главен опонент на тутунот, откако ја увиде неговата потенцијална економска важност, ја прифати неговата широка употреба воведувајќи мерки во регуларната трговија со тутун, во корист на британските американски колонии.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Така тој, Максим Акиноски, послужувајќи се со итрост, го спаси и Имотот и целата Потковица од Сима Симиќа, српски пропагандист во летото во 1846-та година.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Петар Акиноски, кој беше под патронат на Комитетот и кој, сопрво, учеше во Битолската и Солунската гимназија а потоа и во Софиската офицерска школа, меѓувреме некако успеал, преку сестра си Марија да се заѓиба со Виша Вељаноска, и веднаш по враќањето од Бугарија, то ест на крајот на војната, сакаше да се ожени со неа, но тоа Комитетот не го допушти.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Истата таа година, во 1846-та година, точно на денот кога ѝ вадеше три месеци на мајка си, од Атина се врати и засекогаш остана на Имотот братучедот Јосиф Оносимов Акиноски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Првата се случи веднаш на крајот на првата Голема војна, во 1919-та година, и се однесува на Петара Акиноски и Виша Вељаноска.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Добро, сето ова го кажува Даскалов со главата и со срцето од 42та или 43та година.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи, врз основа на пресметката според датумот на раѓањето на спомнатиот Иван, средбата на Таша со идниот татко на копилето можела да се случи при крајот на ноември или почетокот на декември 43та година, а овој период се совпаѓа и со престојот на нашите борци во куќата под Сина Скала.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Има право Кожинката кога тврди дека сите околности укажуваат оти момчето може да го бара татка си токму помеѓу поединци од мојата единица.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ИВАН - Човекот е онолку ранлив колку што му е несигурна и ранлива мислата - вели во еден момент Даскалов додека се враќа на клупата кај нозете на мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислам дека се трудев да бидам правичен во моите разговори со иследникот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Многу од неговите забелешки, иако пишувани многу одамна во периодот од 1901 - 1916-та година, изгледаат сосема соодветни и денес.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во 1986-та година, како избраник за биеналето во Венеција, отидов во Италија со скулпторот Isamu Wakabayashi, кој изработува предмети или инсталации од железо, олово и бакар кои што прават алузија на шуми ; и со Masafumi Maita кој за биеналето направи “свет простор” со железни куполи. Isamu Noguchi ги претставуваше САД таа година и тој понекогаш го посетуваше јапонскиот оддел и разговараше со скулпторите и со мене.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Хаиме Aласраки Margina #32-33 [1996] | okno.mk 205 За борхесовата смрт: НЕКОИ РАЗМИСЛУВАЊА На 14 јуни 1986-та година, околу 4.30 попладне, токму работев на еден долг есеј за Борхес за Латиноамериканската енциклопедија на чарлс Скрибнер во својот дом во Сариа, кај Барцелона, каде што поминав една година предавајќи на Автономниот универзитет.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Заѕвони телефонот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога стигнав во женева во 7.30 наутро на 15 јуни, ден по Борхесовата смрт, беше премногу рано за да отидам кај Марија Кодама.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа беше Марија Кодама.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нејзиниот глас беше тивок но решителен: “Готово е.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во својот револт кон фабричката култура, тие повторно ги открија и ги осовременија своите племенски корени и експериментираа со Хиндуизмот, Будизмот, Магијата, Американскиот Индијанизам, Јогата, Воду-магијата, Ји Џингот, Таоизмот, Егзорцизмот 3-Д ре-инкарнациите, Психоделичните светковини. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 45
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Или поточно, малку нешта ми се случиле а да бидат повредни за сеќавањето okno.mk | Margina #32-33 [1996] 218 од една мисла на шопенхауер или од музиката на англиските зборови”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во 1969-та година тој ја заврши својата збирка Дреамтигерс со епилог во кој прецизно и кусо признава: “Малку нешта ми се случија, а ги прочитав мошне многу.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го препешачив патот од железничката станица до хотелот Ларбалет со лесен чекор.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
КИБЕРРЕЛИГИЈА НА БЕБИ- БУМЕРИТЕ До 2000-та година преокупациите на беби-бум генерацијата ќе бидат дигитални или (ако ги употребиме старите парадигми) филозофско-спиритуални...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Џим - второ издание, започна 1993-та година, како стрип-формат серија, која ги вклучува не само Френк-приказните туку и повеќето од Вудринговите транскрипции на соништа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Потоа, не стасувајќи да му ги соопшти на човештвото сите тајни што ги знаеше, летна на работ на својата нива со редок овес и умре непричестен, со такви брчки околу устата како да се готви за нови раскажувања. во та година и небото и земјата се свртија против Кукулино.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Потоа тој оди на Одделот за Психологија на Универзитетот во Мичиген...1995-та година заедно со својот тим наречен FARG (Fluid Analogies Research Group) ја 12 Margina #17-18 [1995] | okno.mk издава книгата ФЛУИДНИ КОНЦЕПТИ И КРЕАТИВНИ АНАЛОГИИ (уште не е издадена во Европа) каде се опишани резултатите од истражувањата на фаргонаутите од минатите 10-15 години.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Според најновиот терк на исплата на паричниот надоместок, само кај последното, 12-то скалило нема намалување на бројот на месеци, но, ако до претходна- та година беше потребен стаж од 15 години за да се добива паричен надомест во времетраење од 12 месеци, во 2006 година за тоа станаа потребни 25 години.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Тоа се случило 1880-та година, кога татко ми имал само десет или петнаесет години, а толку имал и малиот Амди Сербез.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа беа Доживувањата на Том Соер.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Храброста да се размислува долгорочно Кога Франција 1983-та година реши да остане во Заедничкиот пазар, беше тоа чин на смелост, за кој сепак може да се суди во зависност од позицијата.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој за 125 долари ја купи машината за пишување „ремингтон” кога таа се појави 1874-та година. 1875-та Твен стана првиот писател во историјата којшто на *** Lance - копје, англ. (заб. на прев.) Margina #21 [1995] | okno.mk 101 издавачот му предал ракопис отчукан на машина за пишување.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Роден е во Глазгов, 1927-та година.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Човекот беше мртов, но не и синеастот, бидејќи неговите филмови, реализирани со големо внимание, со посебна страст, но крајно скриена, со помош на техничките вештини, Margina #21 [1995] | okno.mk 17 со емотивност, нема да престанат да кружат, распрснати по целиот свет, натпреварувајќи се со новите продукции, спротивставувајќи му се на забот на времето, проверувајќи ги зборовите на Жан Кокто упатени кон Пруст: „Неговото дело продолжи да живее како часовниците на зглобовите од рацете на мртвите војници”.  Алфред Хичкок е роден на 13 август 1899-та година во Лондон, Англија.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не е случајно што фил­мот е снимен според мотивите на два раскази на Somerseth Maugham за „Ashenden” (алтер-его на писателот, зашто самиот Мом во текот на Првата светска војна работел како анг­лис­ ки агент и во 1917-та година бил испратен во Русија да ги спречи болшевиците да ја преземат власта!): Мом и Graham Greene беа оние кои меѓу двете војни го извлекоа шпионскиот расказ од црно-белите патриотско-садистички визии и внесоа во него момент на трагичното егзистенцијално искуство: шпионажата е валкана игра затоа што во неа, во име на патриотските „високи цели” не се манипулира толку со туѓите, колку со сопствените агенти, така што честопати одново нè присилува темелно да ја испробаме „човечноста” на другиот од другата страна на политичко-идеолошките разлики, некојпат и во трагичен облик зашто во име на тие разлики принудени сме да го негираме тоа „човечко”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)