Знаев дека тоа е невозможно, па сепак, кога третиот ден по смртта на дедо ми Баџак тато нѐ однесе во дедовата куќа во Влае, одев од соба в соба и внимателно разгледував да не најдам некоја трага од присуството на дедо ми што би значело дека тој сепак е жив: некоја недопушена цигара во пепелникот, тукушто соблечена кошула, чорапи свиткани и ставени во „беж“ еспадрилите што најчесто ги носеше, очила врз отворениот весник на канабето во дневната соба, недоиспиено, сѐ уште топло кафе...
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
„Па познато е, ваше превосходство, бидејќи овде нов поредок има„, му одговори советникот, „Зашто, ние, така да речам, сме мртви, ваше превосходство“.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Како можам јас, олкацок, да го сторам тоа?
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
ВЕРА: Па сепак е интересно, признај! И малку страшно.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Сепак е во право- Пупи Паф е нула. Нулата е нула, и нема дилема: пред себе без бројки трошка вредност нема.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
„Ах, да! Па, сепак е поредок...“ , се согласи превосходството. Нема збор, ама ме утешија!
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)