Кошавата таа есен со мразни шлаканици многу порано отколку обично, го најави доаѓањето на зимата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
На старицата ѝ паѓа тешко разделбата со внукот и затоа го држи со ковчестите прсти за тврдата дланка и прикажува, малку побрзо отколку обично, како да се плаши дека нема да ги доискаже сите свои мисли што ја исполнуваат незината осаменост.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Зимата дојде дури порано отколку обично, рамнодушна кон тоа дека имаше сè уште луѓе под шатори и во непоправени полуурнати куќи.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Зборуваше со модулиран монотон глас кој акцентираше со задржување и искривување на тонот повеќе отколку обично повисување.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)