Во прво време капетанот и посадата не можеле да се снајдат, но брзо се прибрале.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Газдата на арабаџиите изгледаше збунето, но брзо се созеде.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Мачорот Ловџија не знаеше дали да се лути или да се смее, но брзо го фати глушецот и слатко си го изеде пред вчудовидениот мачор граѓанин.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Вознемирен се врати кај Глигора. Заспа некаде кон муграта. Но брзо се разбуди.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)