но (сврз.) - на (предл.)

Но на крајот заклучуваше дека сепак е најдобро, веќе да не ја отвора касата, а да не дава повод други да ја отворат...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
– Тешки, тешки времиња – прифати татко ми. – Но на Балканот речиси и немало подолготрајни добри времиња.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А, сега, што? Сега можам само да се држам за пенисот во растегнатите стари пантолони и, место на повеста, да мислам прескакулица на сѐ и на сешто, но на ништо стамно, да мислам на Тери-Трајан, мојот пријател од детството, кој овие сега износени, но и тогаш подносени пантолони, ми ги даде во Гери, Индијана, при една моја посета таму, мислејќи дека ние на Балканот сè уште немаме асално да се облечеме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но на таа теорија ѝ беше затворен влезот во Македонија, како и во сите тие средини од каде што излегуваа пропагандистите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но на тие иронии еве со што јас ќе одговорам: Не е вистина кажувањето дека не ќе излезе ништо од усилбите на Русија и Австро-Унгарија да се уредат работите во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се мислам дека истиот е населен од многу што сакаат со позајмена статусна позиција, што би рекол Вендерс „...да летаат низ ноќта во слеп полет без инструменти, но на крајот да се приземјат таму каде што избрале да бидат.“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но на неколцина старци, не толку високи колку суви, Онисифор Проказник им се сторил постар од своето старешинство.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го следеле животот околу себе со возбуда испливана од под мразот на зимската притаеност: и најстарите дрвја се подмладуваат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа Змејко го чувствуваше како напор при пречекорувањето, воопшто не како некакво заоглавување, но на Претседателот, а особено на Језикила, тоа сосема им ги скусуваше чекорите и тие често застануваа и дишеа со сапови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но на тоа му предоди една друга, подолга и одамнешна историја.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ако за Видана Јанчески може да се рече дека беше рожба на една таква, несреќна љубовна историја, Ристана Голушкоска, пак, беше жртва на безумноста и свирепоста на завојувачите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Немаше законска забрана, но на користењето на Фејсбук се гледаше со доза на недоверба.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Кучката се двоумеше, но на крајот ѝ пријде.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но на аудиција мораш да излезеш, таков е редот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ја наведнав главата. Бев дете фатено со списание разголени фотографии, но на тие фотографии, беше моето сопствено тело, ишарано од пламењата и лепливо од јазиците на непознати дебели полицајци.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Но на крајот нема да има никаква потреба дури ни од тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон беше свесен дека тоа не се мислеше сосем сериозно, но на некој начин се вклопуваше во генералната идеологија на Партијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас во тој период во Скопје работев во Македонската авиокомпанија и имав право на карти со голем попуст, но на листа на чекање.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Полека го подготвувавме. Најпрвин дека имаш чир на желудникот, па дека треба да се оперираш, но на крајот моравме да му ја кажеме вистината, дека имаш рак на желудникот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Но на оваа група селани, коишто некако подобро изгледаа од оние од полето, не им се враќаа назад добиците, оти имаа голема нужда од пари.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Но на Салила не му беше му било „пишано" тука да загине, та бајонетот во темницата беше го прободил лесно крај десните ребра и така жив беа го закопале.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Можеби и оние суштества од дворот брзаат, но на некој посебен, нивен начин.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но на крајот од таквите дни кога тој беше тука за неа, таа секогаш плачеше.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Му кажа уште една, и пак ништо, но на третата Мартин се раскикоти.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Но на Бошка Манев сега до смешка навистина не му беше дојдено; се сети на ова колку да го предрасположи Најда.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Се упати кон лифтот, но на вратата стоеше залепен лист: НЕ РАБОТИ. Застенка и тргна надолу по скалите.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Режисерот, врз елементите на понуденото „сценарио“ на домаќините, односно посета со цел да се избере драма за Албанската драма во Скопје, по повод 100 – годишнината од раѓањето на Сталин од театарскиот репертоар на Албанија, имаше посебно место во делегацијата, но на тоа не обрнуваше посебно внимание.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но на убавиот човек само убавото му се гледа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)