Падна. Но телото и понатаму му мрдаше како да му поигрува на земјата.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Но телото беше конечно истрошено, само духот го доодржуваше.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Едни таму виделе жена, која била млада, угул гола и која се покривала само со косата, црна како капинка, други, пак, велат дека таму имало еден ливод, кој личел на светец, со брадулче, но телото му било долго, голо, обрастено само со мов, со опашка, дебело и без нозе.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)