но (сврз.) - нема (гл.)

Калето и натаму беше опкружено, но немаше движење на воени единици.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Партиските функционери, специјализирани по козјото прашање, добро знаеја што може да стори неписмениот Чанга со козите, но немаа размислувано што би можел тој да стори описменет, со нови знаења за козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во сето тоа и во што не друго жените навистина генијално се снаоѓаат, но нема итрина со која таа мажот ќе го спречи да истече; уште од нејзината спарнина неговиот пенис ќе ја почуствува во предворјето, меѓу нејзините нозе, пред да ѝ го доставил, уште не брцнат целиот внатре, уште ниеднаш не повлечен наназад за да ѝ го втера пак и да почне да ѝ го напумпува и испумпува она задоволство што доаѓа од сѐ подлабоко и подлабоко од телото додека не почне да се црпи од капиларите на кожата по целото нејзино тело.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Можам да пукнам од завист, но немам ништо друго освен кутија оловни букви, како што велеше оној писател Крлежа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Тоа дете, имаше многу лоша среќа, мајка му почина таму во Австралија ... едвај успеав да го донесам овде, колку-толку, да му обезбедам дом и некаква грижа ... потоа доживеа сообраќајна несреќа и го загуби едното око ... и таа е балерина сега, во средното балетско училиште ... но немаме никакви средства за да напредува во училиштето, а многу е талентирана ... огромна штета би било...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
„Кај нас може многу да се троши „Нова Македонија“, велат тие, но нема кој да ни ја достави.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Зар не можеле да ми ги дадат просто старите Баневи чевли, отворено, без никаква измама, и јас ќе ги примев, зашто морав да ги примам, и ќе ги носев како што ги носам сега, но немаше да ја носам и оваа безмилосна навреда.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Инаку, што друго? Да имам пушка - но немам. А ако дојдат, гадовите? Ќе дојдат, каде би оделе инаку.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кадровикот, значи, предложи Баге да ѝ биде доделен на забавно - хумористичната редакција, која си имаше своја програма и свој термин во шемата на таа програма, но немаше постојан уредник туку редакцијата ја водеше моментно суспендираниот уредник од друга редакција, и така наизменично како што имаше постојано по некој уредник под суспензија, и така постојано додека имаше на располагање наизменично суспендирани уредници.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Збогум Моцарт, збогум Салиери, нема повеќе милост, но нема повеќе ни предизвик, тоа е решението на модерната наука за нерешливото очајување поради различноста меѓу луѓето. (160) okno.mk | Margina #8-9 [1994] 11
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Почва за него има, но нема сакање.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Јас немам такви амбиции, но немам ниту намера да исчекорам од мојот став дека кај нас, ако не те прогласат за мртов, не стигаш никаде.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но нема ниедна клупа. Дури ни спомен на клупа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Неа ја будат само птичјите гласови и yвонењето на киевскиот комунален трамвај, што некојпат допира од градот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Нема ни потежок, вистина, но нема ни поблаг. Јас толку знаев, толку ти кажав“.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Негова желба беше и Виктор да тргне по неговите стапки, но немаше и ништо против она што го избра Виктор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Царот бил умен и на момчињата што имале по шеснаесет години, колку што требало да има и неговиот син, им го поставувал истото прашање: - Колку богатство би сакале да имате?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И царевото новороденче било машко, но немало каде да се вратат назад...
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Синот пак на чергарите кој бил кај царот, зборувал: „Да имам дрвца колку убави вретена би можел да направам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Но нема да биде почетокот на една долга кореспонденција помеѓу Европеецот Гијом Аполинер и Балканецот Фаик Коница (која ќе трае до 16 октомври 1913 година), нивните две средби во Лондон (во 1903 и 1904), меѓусебната соработка во нивните списанија, Les Festin d` Esope на првиот, Albania на другиот туку и сведоштво на едно ретко европско-балканско пријателство и за проникливо разбирање на суштината на другиот...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имало жестоки и кравави периоди за време на Османската Империја, задушувани востанија, но немало овде големи стогодишни војни како на Запад помеѓу Англија и Франција, помеѓу Франција и Германија, помеѓу Англија и Шкотска...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но, сепак, Балканот не беше лишен од други облици на душманството?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа ќе биде мачен и долг процес. Но нема враќање назад.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Го имав татковиот штит, но немав никаков меч во неизвесните налети на судбината.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но немав никакво искуство, но и можност да проверувам дали истите правила важат и за време на државен удар.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На секој оброк таа го преколнуваше да не биде себичен и да не заборави дека неговото сестриче е гладно и дека исто така му треба храна, но немаше фајде.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но нема да го правиме кога животот ќе стане повторно вреден за живеење“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
1. Не знаеше каде се наоѓа. Претпоставуваше дека е во Министерстото на љубовта; но немаше начин да го провери тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Инструментот ( се викаше телекран ) можеше да се стивне, но немаше начин сосем да се исклучи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Програмите на Двете минути омраза варираа од ден во ден, но немаше ниту една во која Голдштајн не беше главната личност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да, увидуваше сега, отсекогаш знаеше. Но немаше време да мисли на тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му беше мило за тоа што се случува, но немаше никаква физичка желба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Понекогаш разговараа, исто така, да се ангажираат во активен отпор против Партијата, но немаа претстава како да го направат првиот чекор.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Малата внатрешност на продавницата беше всушност непријатно полна, но немаше речиси ништо ни со најмала вредност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ме праша дали сакам да го јавнам коњот. Јас сакав, но немав храброст.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ние сѐ сакавме да видиме, но немаше многу сила во тебе.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Тоа толку го притискаше, та иако имаше одвај триесет годиии, почна да белее. Но немаше каде.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе дојдат и овде, но нема да останат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Инаку, при пишување на желбите или тужбите немаше обичај да ги потпалува скараните странки, да потфрла „бензин” на огнот, да ја разгорува кавгата, но немаше обичај ни да ги смирува, да го гаси тој оган ако веќе вивнал...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тој се вцрвени како јаболко,се збуни, но немаше што да прави.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Реков: - Девојкана само ја видов но немав намера да ѝ пријдам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но немаше да бидам божем згрозен и толку неискрен во оправдувањата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Спиеше ли цело попладне?“ одрежа жена му. „Четири пати те викав, но немаше одговор.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Јас не сакав да ги изумам, но немав доволно љубов кон овие јазици и нивната литература, онолку колку што ги имав опробано, за да можам да им го посветам остатокот од мојот живот: ниту кон јазиците како такви, ниту кон чистата ученост, предавањето или проповедањето.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Иако автобусот веќе стои, тој со најголема радост би побегнал пред неговата огромна големина, но нема сили за тоа.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Но немав време за расфрлање со мојата дарежливост.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ситна работа. Сосема неважна. Но немав сили веќе да се борам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но немаме време за медитации, до крајност се обидуваме да го истрошиме умот, зошто сме свесни за крајот што неминовно ќе дојде, барањето мир прерано ќе ни го покаже тој пат до крајот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Прелистувајќи ги книгите уморни од вечното трагање по тие суштински прашања, а не добиваме ништо друго освен банални одговори, медитацијата ме потсетува на стихови кои оставија траг врз полноста на моето постоење.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тие ги испраќаа со жален поглед се’ додека не исчезнеа зад првиот завој, но немаа смелост да се испречат пред некој од нив за да го помолат шоферот да ги качи.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)