Дали уште од Драч, кога ме презеде бродот или нешто подоцна.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Така и кога ме сретна Жења.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Веќе сум замалена, предадена, кога ме извлекоа од под коњот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Секогаш, кога ме гледа, ги грешавам чекорите, се сопкам, заборавам кај сум тргнала.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама, уште кога ме виде како да се сети на нешто и почна да му се враќа плачењето, дишењето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Многу недели подоцна , кога ме сместија во Установата за душевно неурамнотежените, и кога му раскажав на човекот од бараката број три за прогонот на Непознатиот на Слатински ливади тој постојано ме подучуваше дека требало да се поднаведнам во моментот кога ме престигнувал.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Од деталите раскажани во врска со овој мој постојан сон толкувачот на сонови од оваа барака извлекол заклучок дека прогонувачот постојано се движел праволинејно а притоа и прилично брзо за да може да изведе и таква операција каква што е наведнувањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Кога ни се преплетуваа телата, неговото тело се однесуваше кон моето како кон подвижен предмет; кога ме гледаше, како да гледаше во нешто неживо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И неговиот глас повеќе не го препознавав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
- Еда, како ме сакаше Ракида, ќе рече Давиде Недолетниот, еда, зошто ме сакаше, да му’бам мајката, еда, што велеше кога ме сакаше, ќе вели и пак ќе тргне низ шумата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И кога ме сети, еда, се сврте, ги ококори очиштата и сега нема каде: јас гледам во неа, еда, таа гледа во мене.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)