Сите тие елементи се дел од стилот на Милдред Пирс; заедно тие успеваат да му вдахнат на филмот сопствен особен стил кој изгледа совршен, а, сепак, и некако екстравагантен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Затоа и во централна Азија: пустините Каракум (“Црн песок”) и Кизилкум (“Црвен песок”) - дали тоа е само бојата на песокот или точна географска определба на местото на пустината на макрокартата?
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ако не ги разгледаме сите тие стилски елементи, ако не им го изведеме точното значење – или точниот афект – и неговиот однос кон премрежињата на машкото геј-постоење, никако нема да можеме сосема да ја објасниме геј-привлечноста на конкретните културни предмети, како што е Милдред Пирс, а ниту изборот на културни предмети што го прват геј-мажите.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И токму таа претераност го издвојува стилот на филмот, го прави толку впечатлив и толку привлечен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Една таква анализа би била возможна – има модели за неа, почнувајќи од С/З на Ролан Барт и од Д. А. Милеровото прустовско читање на Циганка – а и пожелно би било.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)