Всушност, заемната привлечност меѓу машкиот и женскиот пол (Невестата и Младоженецот во делото на Дишан), може на алхемијата да ú даде аспект на архетипско или филозофско искуство на љубовта, едно доживување на среќна или несреќна љубов (зашто алхемијата е место на соединувањето), но, исто така и на едно непрекинато и фрустрирачко одложување на љубовта - поради тоа другите критичари мислат дека “Големото стакло” ја претставува историјата на онанистичката љубов без крај - токму она што е крај - непостоењето на крај на љубовта кон знаењето или на филозофската љубов кон “Ученоста” (кризата на идентитетот на современиот интелектуалец).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Исто како што е подобро да се биде надгледуван од некој друг, сѐ уште е подобро да се биде среќен, или несреќен, по пат на некој друг а не (со) себеси.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Откако Климент Камилски беше почестен со свежо отворено шише шампањско, со успешен пукот, но во чест на неговото враќање во Источната книжарница во Париз, со одбрани зборови му наздрави Арман Самуелиан: Никој не утврдил дали Дон Кихот бил среќен или несреќен со своите книги.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Се разбира, и правилно размислува.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Нејзе можам да ѝ се пожалам ако сум нешто незадоволна од нив, или ако се чувствувам онеправдека, или несреќна дома.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Исто како што е подобро да се биде надгледуван од некој друг, сѐ уште е подобро да се биде среќен, или несреќен, по пат на некој друг отколку преку себе.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
А тоа очите гооткриваат. Невидливиот танц на животот е разигран во сите живи души, па тие се привремено среќни или несреќни.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Речиси сите сиромашни семејства се среќни или несреќни на ист начин.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Сиромашните семејства се среќни или несреќни секогаш на ист начин.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)