Оти човечката душа е единствениот дом на неговото битие и нема таква поплава што тој дом ќе го однесе, или земјотрес што ќе го срамни, и нема таков оган што ќе го изгори, оти во тој дом живеат оние нешта што се направени од тули кои никогаш нема да се сронат пред забот на времето.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Не дај боже да му се случи нешто: да го фати пожар или земјотрес, луѓето ќе плачат кога ќе ги гледаат овие слики...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)