иако (сврз.) - не (чест.)

Не знам дали ќе стигнам да го напишам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Курто: Слушај, Дики! Ти си добар пикавец, иако не ги сакам пикавците толку многу!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А пак јас, тежев како камен врз него, тешка од тешки мисли, тешка од ТЕШКОТО- ОРОТО, кое во мене без престан се играше, па како лута змија отровница, под срце да ми се беше завила, ми тежеа и рацете и нозете и снагата, иако не беше многу ухранета.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тоа е една сугестивна музика што делува непосредно на потсвеста, иако не се слуша.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Морам да внимавам, да не се посрамотам иако не по моја вина нема жена што не ме посакува.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Иако не ми е јасно како тоа се прави на панаѓур каков што е овој: се продава сѐ што ти треба.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Моите претпоставки, иако не докрај, се покажаа точни.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Немир внесе пожарот во мојата душа, иако не гледав непосредно зошто би бил јас душевно вознемирен.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Крајно некултурно и нецивилизирано е да се однесуваат на овој начин, па, иако не е во мојот нарав, собрав храброст вербално да го решам случајот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Иако не умее да ги прочита, Константин знае што тие означуваат: тоа се еврејски записи на имињата и презимињата, епитетите, датумите на раѓањата и на смртта и епитафските пораки на надгробните споменици од луѓе закопани, некои и претворени во прав и пепел, на штипските еврејски гробишта, од тој бизарен мермерен мајдан на завршени човечки судбини, од тој неколку стотици години стар скаменет дел од штипското градско сеќавање од каде се земени старите надгробни плочи на вознемирените покојници и се вградени во основата на базенот од Кежовица, бањата со лековити термални води.  Тие води не му помагаат на Константин.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Така велеше тој, иако не му беше лесно да прима внатрешна одговорност за едно дечиште што којзнае како мисли и како слага.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Штом го сретнав Банета, некаква остра интуиција, иако не можев да бидам сигурен, ми потскажа да го прашам: „А вие така - ми ги подметнавте твоите стари чевли!“
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се напи вода, иако не му се пиеше и кога ја накрена лејката, му падна в очи големата плоча над кладенец.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Уште подоцна настанува некоја длабока омраза, иако не кон целата вселена, којашто започнува со Big bang-от и продолжува сѐ до стоковните методи и којашто со сите свои полиња и релации обликува проект што „експериментално“ го задржува калкулативното мислење.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Мајка ја подготвуваше празничната пита тикуш, иако не беше празник.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Иако не беше ни малку наивна, ни лекомислена таа се нагрби со едно скоро невозможна работа за тогашното време и прилики, се нагрби да отвори занаетчиско училиште за младите девојки од гратчето и околните села.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Иако не беше седнат уште ниеднаш со мајсторите на скелето да ѕида, тој го имаше така научено мајсторскиот занает што немаше работа којашто сам не би можел да ја сврши.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пронајде јаболко, па иако не чувствуваше потреба прво јаболко да загризе, мораше, зашто немаше што друго.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Грдан чукна на првата врата од ходникот на администрацијата, во која имаше и пепелници до клупите како плукалници во чекална на забна амбуланта, па иако не слушна некој да му одобри да влезе ја притисна кваката и ѕирна внатре.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Иако не правеше сенки, Горда му се приближи како сенка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Големото Стакло“ очигледно претставува нешто, иако не е јасно што, ниту до која мерка тоа прикажување е безмалку „произволно”, како што тоа некои го мислат, во смисла на испреплетените „бесмислени“ облици.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ми беше симпатичен тој нејзин гнев, иако не ми беше сеедно што таа сметала дека мојата љубов кон неа ќе ѝ олесни завршување на една партиска задача!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Таа добра жена не сакаше да ме повреди, иако не знаеше ни кој сум, ни како изгледам, ни од какви причини се јавувам кај нив дома.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На потсмев голем беше изложен отец Стефан Писмородецот (сега и од тука натаму Лествичник), и јас, иако не можев да го сакам, сепак го сожалував, оти од височини највисоки падна, како црн ангел согоре и се пеплоса.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
-Имало поприлично такви случаи, кога поединци ќе ги погазеле наредбите... затечени од непредвидливите околности, иако не можам да поверувам дека такво нешто му се има случено и на Ѓурчин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Но и покрај грешно избраниот пат и произволно донесените заклучоци, потрагата на младиот човек по вистината треба да се сфати како разбирлив чин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И наеднаш, иако не можев да го видам, го слушнав неговиот глас: - Понекогаш потрагата по она што нам ни се причинува вистина, фрла грда сенка и врз најдобрите намери - слушнав како му реплицира на иследникот човекот затскриен зад светлината што беше вперена во моите очи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зошто ти не ми го кажа тоа? Или не знаеше?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Шегата е примамлива мирудија иако не е погодна за секаков вид храна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А кога ќе ги оставиш да си заминат и тие стануваат роднини на исчезнувањето. Иако не засекогаш.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа е дефинитивно - ми рече Боге од Бањи - но постои една жена, твојата баба, која многу ќе ти се израдува”, ми рече Боге од Бањи…
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Бил херој, иако не го запишале како таков.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Иване, татко ти го убија, и тоа од поодамна, а и мајка ти е мртва.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не сфаќам зошто и забрануваш да се замешува во нашиов разговор?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А се случува богами напати таа вода да се престори и блатиште по кое потоа со денови ќе газиме и ќе си го валкаме умот“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Не тато, не сум, - реков, иако не знам што сѐ би дала сега веднаш да можев да се покријам под јорганот, таму да го скријам лицето.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Опасностите што ги предвидуваше Мисирков и стремежите што ги застапуваше Миловановиќ беа и реализирани: како министер претседател на српската влада М.Миловановиќ во февруари 1912 год. го потпиша договорот со Бугарија за завојување на Македонија, иако не ги дочека и резултатите од завојувачката војна.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Насетуваше страв во кој тој би бил пајакот а сите оние невидливи зборови за кои стрепеше дека некогаш некој ќе ги изговори или уште полошо, некој знае за нив иако не ги гледа, а тие знаат за тоа и стрпливо чекаат со чувство, дека им е сосема сеедно - порано или подоцна, дека тој сѐ позачестено се откриваше во пајажина за која никогаш и под ниеден услов не би можел да признае дека е негова, тој, од него.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Се работи за еден интерактивен процес, кој влијае врз колективната и индивидуалната свест на луѓето кои, иако не се во состојба сами да создаваат културни институции, учествуваат во нив испраќајќи пораки и симболи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Иако не гледал во него, без причина наеднаш чувствувајќи мирис на бадем или на летно испарување на засечен афион, знаел дека тој држи нож во рака.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Проказник му пришол полека на другиот Онисифор.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ИВАН: (Иако не сака, трга.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Иако не постоеше никаков поим за време, сепак еднаш кога времето можеше барем малку да се насети, тој беше сигурен дека сето тоа морало да трае многу долго.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Ти простувам љубов моја, иако не гледам што треба да ти простам. Јас сум и само јас виновен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мусли бег наеднаш остина. Иако не сакаше така да си помислат христијаните сам чувствуваше дека така зборува, како да ја пади од себе, од Арслан бег и од Турците во Потковицата несреќата: Оти високо летаат и грабаат па си мислат ќе ги смилостиват ако не ги убиваат, или оти ги мислат за божји птици па веруваат дека ќе ги стигне несреќа ако ги убиваат, праша.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тие го познаваа, а тој, иако не можеше да им ги согледа лицата, ги покани в куќа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Брајант во својата мошне позната ’Митологија’ спомнува сличен извор на заблуда, кога вели дека ’иако не им веруваме на паганските басни, ние постојано забораваме и изведуваме заклучоци од нив како да станува збор за постојни вистини’.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но кој ќе излезе накрај со таа питомост која и ни овозможува да преживееме, речиси во истиот момент си реков себеси дека можеби Ана (дека можеби Маргарита) нема да се симне на Монпарнас-Бјенвени (и не се симна), дека нема да се симне на Вавен, и не се симна, дека можеби ќе се симне на Распај бидејќи тоа е првата од двете преостанати можности, па кога ни тука не се симна и кога сфатив дека останува уште само една станица каде што би можел да ја следам наспроти последните три каде што веќе сѐ би било сеедно, пак ги побарав очите на Маргарита на прозорското стакло, ја повикав од таква тишина и неподвижност што тоа мораше да допре до неа како зов, како бран, ѝ се насмевнав со онаа насмевка која веќе ни Ана не можеше да ја занемари, која Маргарита мораше да ја прифати иако не го гледаше мојот одблесок камшикуван со полусветлото на тунелот што веќе избиваше на Данфер-Рошро.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Дури иако не наполно разбирлив, не барем за сите, и сепак со злокобно значење во себе, како да беше опасно да се држи под јазик, брзо се искплукуваше; секако, сеедно што за некои дојде привлечен и нов, ги присилуваше со магиска закана во себе да бегаат од него.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Иако не е така, успеваат да влезат во социјалниот оддел за ништожници со средства.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во Македонија отсекогаш се среќаваа многу различни народи, вери, и успеваја да најдат заеднички јазик, иако не беше секогаш лесно, односно беше и многу тешко и многу лошо, како шо сите знајме.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Му се чинеше дека знае инстинктивно кој ќе преживее, а кој ќе исчезне: иако не беше лесно да се утврди што е тоа што помага да се преживее.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во него се бореше некаква чудна мешаница од чувства, иако не беше вистинска мешаница; тоа беа повеќе пластови од чувства, од кои не се знаеше кое е она основното.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Па сепак, иако не можеше да се разбере што кажува човекот, не постоеше никакво сомневање за природата на тоа кажување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Извесноста исчезна пред О'Брајан да ја спушти раката; но иако не можеше да ја поврати, можеше да се сети на неа; исто како што човек се сеќава на некое свое живо доживување од некој далечен период од животот, кога бил, всушност, некоја друга личност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му изгледаше некако нејасно позната, иако не се сеќаваше на статуата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон го знаеше човекот од видување, иако не знаеше ништо повеќе за него освен дека се наоѓа на некоја значајна функција во Одделот за проза.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Иако не се помрдна од столот, во умот тој трчаше, брзо трчаше, беше заедно со толпата надвор; викајќи до заглушување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во тој момент настана разорна експлозија, или барем наликуваше на експлозија, иако не беше сигурен дека се слушна каков било звук.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И во суштина, иако не беше употребена за ниедна од тие цели, туку само за автоматски процес на производство - произведувајќи добра кои понекогаш беше неможно да бидат дистрибуирани - машината навистина и значително го подобри животниот стандард на човечкото суштество во еден период од околу педесет години, на крајот од деветнаесеттиот и почетокот на дваесеттиот век.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ама ибн Пајко, иако не знаеше зошто го беа повикале него, го отвори својот тефтер и реши да го искористи присуството на големците.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Оној нејзин паун, иако не знае што сторила, уште толку ќе ја рашири опашката.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Цртите на лицето ти се правилни, иако не многу нежни.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Му рекоа со „сељам алејкум“ дека може да влезе во џамијата, иако не е Турчин, зашто не се благословени само оние што клањаат, туку и оние што ги гледаат клањањата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
17. ЛУТО ЈАДИ, А ЗБОРУВАЈ БЛАГО - за единство на противречјата поднеси и жртва, но на таа животна теорија, иако не ни е драго, практиката, нејзината мајка, одамна ѝ била мртва...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Тоа некако и го сфаќаа, иако не веруваа во таквата можност.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Иако не пушат, муштериите земаат по една „господска" цигара и зачуруваат, а Трајко Сукала веќе и бурмут тргна во носот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Постои еден вид комуникација, иако не секогаш директна. � Т. Л: Особено младите Јапонци.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Го сфаќам таквото нејзиното однесување, иако не ѝ верувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Негово е она согледување дека едноличноста на грдото ги зазема најубавите места во нашите спомени иако не сум спремен да ги прифатам начините што тој ги предлага за да се надвладеат ваквите состојби.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Веројатно знам, иако не сум сигурен - реков онака, безволно.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- И од овој одговор тешко може да се заклучи дали умееш или не - најде за потребно Загорка да ме исмее, но предлозите што ги слушнав подоцна не личеа на исмејување туку на весел заклучок.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во неа тој оптимистички ќе заклучи дека за наша среќа и за среќа на нашата иднина вистината напати без туѓа помош умее да ги прескокне сите објаснувања. (Еве и овде е загатната иако не сосема прецизно таа чудесна вистина што тој ја означува како подвижна).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Иако не може точно да види, нејзе ѝ се причинува дека од спротива, недалеку од пумпата во дворот, од тремот на сниската куќарка, грдиот Радуле и неговата држанка Стојна како да ја исмејуваат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И, како совршено заокружување на сѐ она што веќе ми го имаше речено, онаа смешна додавка: иако не бил моментот за спомнување обетки, белегзии и други женски глупости ете, таа и тоа го прави па затоа сите отклоненија во нејзиниот разговор да не сум ги сфаќал сериозно.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ја регулирав собната температура. Завесите ширум ги раскрилив, иако не трпам сонце.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Горе, на свијокот: се проби во шумата сноп светлина од фарот на камионот предводник на колоната.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Вели, по офанзивата на Грамос, иако не нѐ уништија, нѐ чека нова.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Марката на цигарите малку ме збуни, но дури кога почнав да ги слушам неговите додворувања (ги кажуваше гласно, иако не толку јасно како жената Монолог во авионот), сфатив дека сум утнал.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Иако не можеме без нив. – Повторно со необична леснотија, патникот се истовари од таксито и свиркајќи некоја старинска мелодија („Само еднаш се љуби“!, му текна додека се враќаше во рикверц) се упати кон театарското бифе.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Не само во насловниот расказ во кој е можеби, највпечатливо и најзастрашувачки, доловена временската празнина, „црна дупка каде што времето умира“, како и губењето на временските координати на нараторот што, истовремено, значи и губење на неговиот идентитет,туку и во бројни други раскази („Футролата“, „Лекција“, „My private Europe“, „The seeker on the way of sound“, „Фото-финиш“ и др.) филозофските размисли за времето, експлицитно или имплицитно, кореспондираат со специфичниот светоглед на авторот, со неговата потрага по самоосознавање, од една страна, но и со неговата благородна потреба да се спротивстави на ентропијата на животот и неговата тривијалност, од друга страна.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„First, I want to say that I am glad to be here, in a Europian country of great cultural and historical tradition, which, appart from Hungary, is the only one where I could come without a vis. In this period of transition, when western Europe is building the silk wall between the Europian community and the Balkans. I had a chanse to pass that wall easily…by plane, of course… “
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Ридот ништо не родил“, повторува тврдоглаво таа, „туку сѐ што дојде и сѐ што не успеа да се врати од тој рид беше дело на оние будалине што тргнаа да го освојуваат иако не знаеја што токму ќе треба да освојат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Играа по тактот на мелодиите што ги слушаа иако не ги знаеја игрите: танго, валцер, фокстрот, чарлстон, самба, румба, рокенрол, ча-ча-ча, боса нова, полка, а најмногу ламбада која беше хит и која почесто ја повторуваа и чиишто ритам најмногу им се допаѓаше.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Иако не знам кога и каде сум роден, сепак не сум никаков Петко....
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Ехе! – се насмеа белиот патник пред ококорените неизмиени сиромаси – иако не верувам дека сум токму тој што си го замислувате, ќе се обидам да ви донесам троа радост и среќа, особено на вашиве дечиња!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
А раширените рачички на куклата би го задавиле, иако не можат без него, само да го принудат да ги заборави витосните наречници.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Иако не ѝ е првпат ноќе да стои на стража, овој пат, дали поради немирот што ја опфати кога комесарот сите ги истера од топлата земјанка или поради тишината што настана со наглото престанување на вејавицата, таа почувствува некакво нејасно студенило и трпнеж.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Како да ја измерам бесконечноста?“; на д-р Јанигер, кој минуваше оттука, му кажав: „Ја разбрав бесконечноста, иако не сум математичар.“
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Мнозина се научија да ги прочитуваат содржините на книгите и да ги раскажуваат пред наставниците, иако не прочитале ни ред од книгата!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Иако не ги разбирав што зборуваат, сѐ ми стана јасно дури откако видов дека двајца мажи во моја близина ја дерат кожата од мртвиот алигатор.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Му изгледаше прилично лесно изводлива иако не безопасна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Звуците што доаѓаат од под смогот стануваат бесмислени, но авторот сега во бучавата по слух распознава, иако не гледа, како возила се движат по Партизанска, по Орце Николов, по Илинденска и секаде вдолж и попреку покриениот град.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Пелагија веќе знае дека нејзината мисла, иако не изговорена, за тоа дека се оддалечуваат, е преселена во Чана.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Можат сѐ да ми направат, ама ме оставаат жива, што се вели, иако не им треба мојот живот...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вечерта си легнав без да вечерам. Рано си легнав, иако не ми се спиеше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бев сигурна дека и Ивана ми мавта од малото авионско прозорче, иако не може да ме види од таа височина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)