иако (сврз.) - во (предл.)

Историски создадените алфабети влегуваат во кругот токму на овој тип на писмо, иако во нив честопати се набљудува имплицитна реализација на фонолошкиот принцип и фиксирање во писмото на оние фонетски разлики кои имаат функционално значење.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Фонетскиот систем на писмо ги фиксира одделните фонетски единици на јазикот без оглед на нивниот статус во системот на конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Според К. П. самиот закон дава можности за заштита на правата на работниците.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Исто така, факт е дека иако во Договорот за работа пишуваше дека нема отказен рок, самиот судија ова го потенцираше како правен недостаток т.е. пропуст на договорот и предочи дека законски мора на работникот да му се даде отказен рок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, во овој случај се покажа дека иако судот не донесе одлука, целата постапка ја водеше законски и правично.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, иако во договорот со работодавачот стоеше дека тој може да добие отказ „во секое време“ – тој, со право, вели дека во трудово-правните односи постои т.н. ограничување на автономијата на договорните страни, со што договорот не смее да биде порестриктивен од законот, што впрочем се покажа и во неговиот случај.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тоа по детали го имав разработено како случка која би се случила, си реков чудејќи се зошто никако не ја тргам раката од гениталиите иако во дланката ги чуствувам како некоја сува крпа.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Но, штом ќе го напуштите југословенскиот павилјон, иако во вас останува онаа широчина, тишина и одмор, овие пејсажи, неколкуте графикони, уметничките фотографии, неколкуте машини и уште нешто друго за нашиот туризам, и восхитот од чудесно убавото и оригинално архитектонско решение на павилјонот, веднаш чувствувате извесна празнина, ви се чини дека нешто недостига.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А, да, зборот ми беше дека баш синоќа, во состојба кога главата ми беше полна со зборови, мисли, горчлива течност, “правила”, не земав лист хартија да ја исфрлам сета мачнина, “епохална самотија” само затоа што знаев дека денес ќе ја добијам машинава и сето тоа иако во главата внатре е хаотично, ќе биде посредено со помош на овој предмет пред мене кој бил, освен прашината, голема инспирација за Ли.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Меѓутоа, стигајќи таму, најнапред го затекнува празниот хол, старата зграда сé уште под власт на нејзините сé побледи сенки и тишината, пуста, иако во немо исчекување, и се прашува дали денешниот ден ќе испадне нешто поинаков.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Кога го правиме тоа ние, не само што одново го стекнуваме знаењето за вечната информација туку и стануваме бесмртни (иако во библиотечното значење на зборот).
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Сексуалните на настаните, иако во голема мера точно, веќе фантазии им се мешаа во ни оддалеку не нуди некаков поконструктивен главата со воените извештаи одговор и подлабоко понирање кон извориштето кои одекнуваа од одвртените на проблемите. телевизори и се пробиваа низ вратата од бањата до Нашето општество страда од конституциски нивните интими.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
„Така. Го завршивме полесниот дел. Сега останува уште потешкиот, да си најдеме зет”, ќе речеше мајка ми, додека ние продолжувавме да се шегуваме, а Рашела се правеше дека тоа веќе не го слуша, излегувајќи од одајата по некоја од безбројните работи, иако во лицето сосем се заруменуваше.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Гронинг беше многу критикуван од своите колеги, иако во голем број случаи не го заслужи тоа.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ретко кој ги лови тие „ситни бранувања” и тоа мноштво референци, иако во тоа можеби и е играта, не порекнувам.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Иако во една од минатите Маргини веќе објавивме дел од тоа необично радио-творештво, субверзивната „антилитерарност“ што зрачи од овие „компресирани небулози“ нѐ натера да им се навратиме пак.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Иако во градот често трчаше со другарите по топката, возеше велосипед по улиците на населбата, вежбаше на справи во фискултурната сала на училиштето, не можеше да стане ни збор за некаква споредба меѓу издржливоста негова и на Бојана.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Снимателот немаше доверба во својот асистент да му ги даде инструментите што си ги задржа на вратот како амајлија, иако во штабната барака не го очекуваше некоја неизвесна судбина освен да пие ладно кафе, да трга цигара по цигара и одвај да чека да му понудат од шишето што се криеше во бирото.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Таму, иако во зградата се влегува со искачување по неколку скали, не го поведоа нагоре туку го турнаа во подрумот, дното да не му го видиш не пак таванот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тоа ми е услов, иако во практиката не ќе ми треба.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Симболот на ножиците (а исто така и бајонетите), претставува фрустрација и агресија, чувство на вина и кастрација или смрт; иако во реченицава се содржани овие силни сексуални односи, јасната структура и значењето остануваат банални и фактички. 188 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ваквиот медицински модел на професионален прејудициум, модерната психологија не може да го прифати, бидејќи творецот, иако во текот на процесот на создавањето поминува низ епизодични состојби на душевна абнормалност, ретко губи доверба во себе, додека невротичарот или друга душевно болна личност не верува ниту во себе ниту во светот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
КЕТАМИН (KETAMINE) Форма: капсули и таблети, иако во болниците ги има и во течна форма.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Куќата беше тивка, иако во тоа време од утрото, ако некој концентрирано слушаше, ќе ги чуеше бучавата на возовите во далечина, подземните громовити татнежи на камионите со приколки што се тркалаа по автопатиштата, и брмчењето на авионите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Ете гледаш, чедо мое, зошто пречесен отец Стефан не можел да го реши записот од прстенот на логотетот, иако во ука мошне вешт е и надарен: затоа што за него словата сочинети се од зборови, а за мене од гласови.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тогаш, меѓутоа, јас не знаев да ја читам азбуката на телото, иако во некои нејасни претстави нејзиното тело го споредував со вжарен запис од некое непознато писмо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но, Филозофот кажа точно слово за Пелазгиј, и јас, иако во тој миг го мразев, а го мразев оти гледаше низ нас и во нашите срца и утроби како да сме од стакло, знаев дека Пелазгиј не веруваше во себе, и дека затоа не можеше да верува ни во Бога.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Луција пак, ниеднаш не дојде да нѐ гледа, иако во училиштето се разнесе брзо гласот за нашите акробатски и мотоциклистички способности.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Репродукции на нејзини скулптури биле објавувани во повеќе надреалистички публикации и учествувала на поголемите надреалистички изложби.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во свеста на Дишан раѓањето на детето можби се идентифицира со Жана Саре како невеста, иако во тоа време таа веќе била мажена за друг човек (за агент на една осигурителна компанија кој го одгледал девојчето како свое).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дури и во 1960 Бретон ќе ги вклучува нејзините дела во надреалистичките изложби, иако во тоа време таа веќе подолго живее во Бразил.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Исто како што може да се покаже дека темите на недостижноста и сексуалната фрустрација биле пресудни за концепцијата и создавањето на “Етан доне..” -елементи за кои знаеме дека се одраз на приватниот живот на уметникот - не е ли исто така можно сознанието дека постоењето на ова дете извршило влијание врз почетните идеи за темата и изгледот на “Големото стакло”, кое покрај другото е започнато во 1912 година, една година по раѓањето на ова девојче?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Убаво си е да се слави фактот дека „настраните кои имаат дваесетина и помалку години... гледаат дека се горе-долу прифатени каде и да одат“, барем во Њујорк, а најмалку од сѐ сакам да ја обезвреднам таа добра вест.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, не би се ни нафатил да му ја кажам на Кевин Авијанс – сјајниот афроамерикански изведувач кој во 2000 г. и во 2001 г. одржа две работилници на мојот предмет „Како да се биде геј“ – иако во 2006 г. веќе не беше во своите дваесетти години кога пред еден геј-бар во Ист Вилиџ му ја скршија вилицата пет-шестмина типови што го нападнаа урлајќи антигеј-навреди.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Истовремено, некои општествени практики што одат со виното ѝ се особени на француската култура и, иако во тие практики не учествуваат ниту повеќето Французи, да се биде Французин значи да се биде восприемчив за културните значења на пиењето вино, да се има каков-таков став кон практиката на консумирање и уважување на виното, макар било тоа и практика на целосна рамнодушност или отфрлање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дури ни јас не знаев речиси ништо за Џуди Гарланд кога бев помлад.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Покривањето е прикриен напад на нашите граѓански права“, тврди.428 Понекогаш овие напади не остануваат прикриени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И иако во расниот состав на таа култура силно преовладувале Белци, учесниците во неа не може да се исцртаат така што сигурно ќе се совпаднат со некоја општествена група, определена според расна, етничка, национална и возрасна припадност, според способноста, па дури и според сексуалноста. ‌Затоа, понатаму, нема да зборувам конкретно за машката геј-сексуалност на белечката американска средна класа, како што нема ни да претпоставувам дека припадноста кон машката геј-култура им е ограничена само на геј-мажите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Без разлика дали се работи за убави или негативни нешта, иако во принцип човекот се стреми кон поубавите работи, здодевноста е посредникот што го гони напред.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Долго не сакав да седнам на масата каде што се ручаше, по повод оваа веселба, иако во кујната неколку пати ме искара тетка Рајна.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Или можеби времето застанало и песокта во часовникот ќе застане, ни ваму ни таму, а тасовите на вагата во својата рамнотежа покажуваат дека веќе сѐ е сеедно и нема значење, а ѕвоното нема зошто да удри.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Половина од песокта во песочниот часовник е истечена, тасовите на вагата мируваат, мирува и ѕвоното, иако во секој миг може да го удри последниот час.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тополите не испуштаа ни глас ни тупот, туку стоеја сѐ така исправено, иако во дното на стеблото беа пресечени, како со невидлива пила, со нечујна секира.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ме засмејуваше секој вид хумор поврзан со марихуаната, иако во тоа време разговорите за таа корисна супстанција беа во обратна пропорција со можноста истата да се набави.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Беше престанато со разденувањето, иако во нив остануваше очекувањето барем уште малку да се поразвидели.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тогаш, кога Ѓоре Дамчески Џаџоски рече дека се согласува да ја отера бомбата во Прилеп, Крсте Јанчески, војводата, иако во постојани сфатки со Дамчески, дали за инает на полицајците, или за овојпат да си остане таков каков што беше секогаш, праведен, одреди уште петмина мажи, меѓу кои и најмалиот од тројцата свои синови, Тодија, да отидат на Црн Камен и да им помогнат на првите тројца да ја натоварат бомбата на колата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Зашто во сите пишани документи наваму се споменува со новото, со сегашново - Загорани.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Постелена како за на свадба, со повеќе ложници, здиплени во неколку ката, со осуммина мажи, кои одеа по неа, и со една жена, Трајана Дамческа, мајка му на Ѓорета, која ги водеше воловите, колата тргна од срецело.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од овој, од Ѓурчиновиот податок, покрај горниот заклучок, може да се изведат уште и следниве два: Дека Загориче при крајот на 18. и почетокот на 19. век сѐ уште била мала наслеба - прво - или, пак дека - второ - иако во меѓувреме нараснала, си го задржала старото име.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Го жртвував она што никогаш не смеев да го жртвувам: својата слобода!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во секој случај, едно е сигурно: ако јас сум црна овца – иако во тоа лично воопшто не сум убеден – но, ако сум, тогаш јас сум од поинаков вид од онаа на стрико ми Ото: ги немам неговата леснотија, неговиот шарм и, згора на тоа, ме притискаат моите долгови, додека нему, очигледно, не му пречеа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Разликата е значајна, бидејќи патолошката сексуалност не подразбира отсуство на оргазам, и обратно, иако во најмала рака звучи парадоксално, постојат непатолошки сексуалности без оргазам.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Принципот на Декарт, иако во сложена модификација, е повторно присутен. okno.mk | Margina #3 [1994] 67 Ј.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Тој стар колку и човештвото и се знае иако во неговите очи уште пливаат сини дамки на детски соништа.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И иако во нив нема ништо, ништо од садовина, волја, минерали (ништо од самите камења), тие сеедно ме опсипаат.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Арафат ми зборуваше за средбите со Тито во Белград, на Бриони, на бродот Галеб. Му се насолзија очите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше човек со живи емоции, иако во поодминати години од животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
По една година јас почнав да играм и да пеам по седенки, иако во душата мајка ми не ми беше прежалена.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Имаше чувство, иако во тоа време фактите и датумите веќе стануваа нејасни, дека ги знаел нивните имиња со години пред да чуе за Големиот Брат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А она што најмногу ме погоди, беше тоа што сфатив дека ме сакаш и многу ти значам, иако во последно време беше некако груб со мене, како да имаше некоја пречка меѓу нас двајцата, како да имаше поставено некој невидлив ѕид, па не можев да допрам до тебе, не дозволуваше да те жалам. да те тешам, да те прашувам како ти е.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
На сповојницата се изредија сите можни и неможни благослови и на сите Митра викаше „амин“, иако во себе си повторуваше на благословот „да не е жив новиот човек“ — „до дните — од дните на пците“,на благословот „к'смет господ да му даде“ — „краста и орлови нокти да се чеше“; „голем да порасне“ — „една педа од земјата“; „мома убава да стане“; „плашило на векот да биде“; „за изгора во село да биде“ — „папакот да ѝ гори, и нејзе и на таа шо а роди“; „ергените по неа да лудуат“, Миша додаваше: „да даде господ она да полуди, та и татко, и мајка од неа да бегаат“; „да му се живи родители“ — „довечера, дај боже“ и така натака.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Акварели за водата”, е наречена, 58 okno.mk иако во серијата има и неколку цртежи со перо: дваесетина студии на тој сеприсутен елемент во разни форми и расположенија, од траги дожд вжарени од сонце на прозорите на руралното атеље на Џоен до водениот виор кој беснееше на атлантскиот хоризонт блиску до нивната изнајмена викендичка.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Зошто си толку таинствена - прашав - што те мачи?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но Катерина и понатаму молчеше иако во сенката на гранката што ѝ паѓаше на делот од лицето свртено кон мене се случуваше нешто што не можев да го протолкувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во моето сеќавање сè уште се движеа необичните слики од сонот а помеѓу нив можев да ја распознаам и решеноста дека во мене воопшто не се јавува желба да обвинам поединци, или да сочувствувам, а ако е потребно дури и да страдам поради моето однесување во тој проклет сон иако во него се најдов не по своја вина.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Планетарен трибализам Иако во Источна Европа е посебно очигледна, наклонетоста кон трибализмот може да се согледа во целиот свет: сосема јасно во Африка, но и во САД, кадешто Движењето за политичка коректност учествува во истата тенденција кон егоизмот на идентитетот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во хибридниот јазик на бате Иле, како и кај дедо Санде (кој, пак, затоа, францускиот го зборуваше граматички без грешки¹) се провираше блага нота на кумановскиот (иако во Скопје живееше од својата десетта година - сите деца во приказните на бате Иле имаа десет години!), но кога ја кажуваше прокопиевската историја, во директниот говор на „актерите“ задолжително го употребуваше кумановскиот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
А Анатолиј, иако во последен момент успеав да ја тргнам раката, продолжи да ме убедува дека на светов немало безгрешници.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
4 Не бев она што се нарекува „шеесетиосмаш“. Иако во тоа време учествував во собирањата и го организирав првиот голем собир во улицата d’Ulm, бев воздржан, дури и вознемирен со одредената неусилена, сложна, контрасиндикалистичка занесеност, со одушевувањето поради најпосле „ослободените“ зборови, обновената „проѕирност“ итн.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во културата и во светот воопшто, уште не се сталожени брановите од тој удар.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Да чекорам по туѓи патишта, иако во срцево носев болка тешка, зошто знаев дека повторно ги изневерувам моите чувства и не верувам никому освен на сопствените лаги.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И повторно судбината или за оние што не веруваат случајноста на моментот, иако во ништо не се разликуваа, ме присети на стихови одамна напишани...
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Постоев заедно со мрачни сеништа, нив им ги дадов моите детски соништа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Допри ме, земи ме, убиме, на вечна осаменост осудиме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Дејан водел љубов со некоја девојка на креветот на мајка ѝ и татко ѝ, и во занесот што ги обземал, девојката го кренала коленото во грч и го удрила Дејан среде неговиот убав нос.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Другарките ме гледаат и се преправаат дека не сум ужасна глетка, иако во очите им гледам нешто помеѓу страв и љубопитност, дури и доза на ситење поради тоа што тие немаат фаличен орган на лицето.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тетин ми го вклучи телевизорот поставен високо над старото ’рѓосано ќумбе и продолжи мирно да ги гледа сериите вести на државните канали, а децата се мушнаа во едно пожолтено ќоше и почнаа нешто таинствено да си играат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сега, единствено братучед ми се беше заменил со тетин ми, кој пак решил да спие во дневната, иако во собата на братучетка ми имаше два кревета.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
На многумина уште не им е јасно што фактички значи федерацијата во целина за нашата земја и за различните народи посебно.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Иако во времето кога го поднесувале извештајот „правните надлежности на АВНОЈ (и на Националноослободителниот комитет) сè уште не се јасно дефинирани“ и „сѐ уште не се зацртани границите меѓу регионалната Влада и централната власт“, тие сметале дека „би требало да се очекува, централната Влада да има неограничена власт, а регионалните влади сѐ уште се ембриони не само по форма туку исто така и во однос на власта. ‘Прашањето за федерацијата’, ќе напише Тито, ‘им е познато на многу наши граѓани единствено како израз –‘федерација’– кој претставува нешто подобро отколку она што беше во стара Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Иако во самата куќа немавме вода хигиената ни беше на високо ниво.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Спомените од тие другарувања никогаш не исчезнуваат, никогаш не избледуваат, иако во животот луѓето се разделуваат, живеат на разни страни.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Бил емигрант, но без никакви документи, иако во оваа земја престојувал околу една година.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Еднаш ја прашав мајка ми што е тоа што се случува со мене и со огледалото и зошто порано, кога бев помала, не му обрнував никакво внимание, иако во мојата соба стои откако паметам за себе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И што добив како одговор?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)