Пешки, се разбира, иако живее многу далеку.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Најголемиот дел од она што сум го напишал се означува како ексцентрично, бидејќи никогаш не правев јасни разграничувања помеѓу живеењето и пишувањето; иако живеејќи успевам да го прикријам непотполното учество во сопственото опстојување, сепак не можам да го изнегирам во своето пишување, затоа што пишувам токму за да не постојам или за да не постојам половично.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)