Дури и сега, додека ги повторувам овие зборови, ми звучат како прифатливи и одмерени иако верувам дека ќе има и такви кои ќе си помислат дека биле неискрени.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А беа можеби неискрени па дури и невистинити бидејќи, морам да признаам, Таша не беше грда жена.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Само што таа, иако веруваше во господ, не веруваше дека него господ ѝ го пратил.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)