Тука беше нејзината невестинска кошула, бела како снег, со ситен алов вез, која ѝ стоеше толку убаво кога беше невеста - висока, јадра, црноока и чудно убава Бојана.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Пред нејзините нозе лежеше злато, истурено како куп царевка и чудно светеше.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тој некако необично и чудно се беше обогатил во социјалистичкото време и за разлика од многумина кои на ист начин се обогатија и страдаа, нему ништо не му се случуваше, имаше многу пари, а некогаш немал, копук, за разлика од тројцата стари играчи, кои некогаш имале, а сега немаа.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Милиот, чудникав Лев. Имаше и чудно хоби – палеонтологија.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Дрога - си помислив... Тие пушат некаква дрога... А и чудно мирисаше.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Подзастана малку. Ја завлече едната рака длабоко во џеб и чудно ја издолжи главата; можеше да ме клукне.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Дончо само ја врти големата гола глава направена како јаглен од сонцето и чудно му е што го нема ни Мурџо.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
И лошо се чувствувавме затоа што одеднаш станавме цивили и чудно ни беше без нашите војнички цокули, панталони, блузи, капи, без наредби и команданти и бевме среќни што останавме живи...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Бистрата водичка како сребро се лееше низ каменот, паѓаше надолу и чудно едномерно гргореше...
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Во една буколичка театарска драма Ди Роер (1624) пишува: “Не знам кој сум во овој мрачен лавиринт од страдања и бесмисла”.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
„Стравичното“, „стравичните авантури“, она необичното и чудно се халуцинаторни теми на германскиот дрворез помеѓу 1570 и 1630-та.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Гратчето беше лирско и чудно, земјоделско местенце со необични ефекти.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Го напишав расказот такашто излегував да го пронаоѓам и следам. Тоа го нарекувам „методско пишување“.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Преминувавме преку еден мост за да одиме на риба и тој ужасно ме плашеше, помислата дека возот ќе пристигне секој момент. Имав ноќни мори поради тоа. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 175
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)