и (сврз.) - троа (прил.)

Ги гледав јаболката, го пулев и јаболкарот: вистинољубив, секогаш гордо исправен иако со многу горчина на плеќи - колку гризнувања на јаболката толку горчини на плеќи, колку горчини на плеќи толку поблаги јаболка и троа повеќе препознавања на стари и нови преправања.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Меѓу две молчења – ќофтиња во сос и троа вино. Без кромид, оти ни господ не знае која може да налета баш кога си нагнетен кромид.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Низ калдрмата, одвреме-навреме, ќе се стркала по некоја шеќердисана мисла стрвна по уште троа шеќер-локум и шербет-кафе и троа троичка сусамче и марципан од први мераци.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Молчи болниот, молчи сликарот. Цели пет века. Папсуваат од молчење.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Пред пештерата каде што е закопан последниот калуѓер, секоја вечер од манастрискиот клет, од ноќвите, истрчува жена во црно облечена, без лице и остава барде со манастирска вода и троа леб.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Беше со куца нога и троа рогат, но со најголема желба да заличи на Бога.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Времето се отвори и на овој бел лист Има уште место за троа ноќ есени И троа месечина од која лисјето вени и паѓа.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)