и (сврз.) - расеано (прил.)

- Што сакате? - праша таа, како да виде непознат, туѓ човек пред себеси и расеано гледа преку мене.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- А ако не е тој? го прашуваше неуверливо и расеано општинскиот писар; голема паларија на тркалестата глава величествено го разубавуваше.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)