Петар ја стави раката околу рамениците на Томаица и молчешкум го гледаа небото, раѓањето на ѕвездите и заминувањето на последните портокалови обриси.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Долго и молчешкум ја гледав мајка ти и го запамтив секое треперење на нејзините образи и збрчканото лице на кое и покрај длабоката старост, меѓу брчките сѐ уште се сочувани остатоци од дамна одмината убавина.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Мита наведна глава и молчешкум, со поглед на осамена срна, се загледа зад себе, во изодениот пат, во она што е нејзино вчера и вели - повторува: - Нѐ подбра тркалото, нѐ вкова во себе и со секое вртење ни го мери - измерува животецот, поначесто земајќи делче од нас, капка или цела локва крв изсцедува од нашите жили...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
22 УТРЕДЕНТА Пандо се сретна со Кире. - Јас и вчера те барав, дедо, ама никако да те најдам. Каде си бил?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Смирено го слушаа дедо Петре. И молчешкум тргнаа накај селото. Темна темница и пред нив и зад нив...
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Стоиме на брегот на океанот и молчешкум запињаме погледите да ни се вкрстат таму далеку во родниот крај баш во домот на третиот ни брат.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Од бараките осамено и молчешкум излегуваат луѓето.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Така излегов од водата, седнав на столчето и молчешкум се изложив на сонцето.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)