и (сврз.) - докрај (прил.)

Со своите нозе, со своите раце, со оние свои темно привпламнати лица, тие луѓе го правеа ова, коешто за него веќе долго и докрај беше еднаш засекогаш загубено и недостижно.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Од него пиланата беше станата само една мртва и докрај обесмислена куќичка среде снегот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Всушност, на некој начин, тој признава, но не се соочува отворено и докрај со тоа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)