и (сврз.) - твој (прид.)

— Ене го не, Толето мое како 'рслан: во сете деца е најјако, а и твоето Толе, машала, израсна како видан, кај можат да се опулат во неа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во Грција, драги Џим, се води жестока граѓанска војна. Во неа се впрегнати и твоите Македонци.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Зад твоето лице постои сешто, зад моето лице е и твоето...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ти и твоите рокери многу повеќе го истакнувате првото лице множина! - И тоа ти пречи?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Веднаш почнува да чита:...зад твоето лице постои сешто, зад моето лице е и твоето...треба да имаш доволно шапки...(со левата рака го зема преполнетиот пепелник)...знам дека постојат големи слабости...случувања имаат свој од...(ги истресува догорчињата во ќесето врз компировите лушпи и неуспешните страници од огледот за Калвино)...ги броиш пукнатините на таванот (навистина ги има)...чувствуваш ли како од овие писма се ткае приказна...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Го знам и твојот лик и тие бледо нежни образи.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Јас и Ти две страни на огледало, месечина со две лица, меч, камен и оган.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ги знам и твоите корални усни, тој спокоен и ведар насмев.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Пред тебе сега стојат твоите биолошки деца, твојот Виктор и твојата Ивона.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Е, драги мој, човечки е да се простува, а ти и твојата мајка предвреме ме прогласивте за курва.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Чувствувај се како дома. Домот на мојот син денес е и твој дом.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Носи се и ти и твојата конзерва!“, вели жената.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ја земав твојата кинеска 22-ка и твојот микрокомпјутер и твојот банковен чип.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ни чекорот кон длабока и непозната бездна. Ни заедничката Марија на која ѝ удри печат курва, зашто не беше и твоја.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
СЛУГАТА: Јас и твоите работи ги приготвив. Еве ги!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Расцутен двор, камбани што корнат еден дрвен крст И го фрлаат меѓу ѕвездите, Празничен чаршаф, свеќа што догорува И твојот празен стол покрај трпезата.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
- Татко ти и твојата мајка многу се сакаа. Затоа основаа и свој дом. Потоа се родивте ти, па Ели.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
И твојот лик да не е кој сега би не подучувал како се совладува времето под нозе што ни копа мислата што ни ја јаде и надешта ја гори.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Тој ми велеше, на секој предмет од куќава се гледа твојата љубов, твоето спокојство и твојата душевна шир. Јас летав.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сѐ има граници, дури и твојот труд. Затоа, човечки е да се истроши силата, трудејќи се.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Дали и твојата плаче, не знам, но сал едно знам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- Твоето местенце си е овде. - И твоето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ти и твојот Бојан, Дуковци, шумарот и твоите селани ни подаривте едно такво лето што не се заборава.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Но ќе продолжиме да копаме онака како што сме планирале, а догодина, помни ми го зборот, ти и твоја Елена ќе бидете тие што ќе настојувате да дојдеме. Тоа запомни го...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Ама не сфаќај ме лошо, војводо! И ти и Бојан, и планинава и твојот добиток, и кучињата, мили сте ми, премили, но ова не е мој свет.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И јас со задоволство ти ја признавам таа победа, оти твоето здравје и твојата лична среќа, како и на твоите браќа и сестри, ми се најважното нешто во живото.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
- Пак ти и твоите весници, нели!? – ја прекори Марија.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ова не е од весниците – ѝ објаснив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Е, после ќе те одерат така добро што и твоите внуци ќе им плаќаат оштета на внуците на поштарот.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
И твојата земја убава со друго име пред тебе да ја крсти, прекрстуе, коските свети народни паднати за слободата, од гробот да ги скорива, по сокак да ги разфрла, и со нив да се подбива, а ти да гледаш со очи да гледаш и да црвееш и нити збор да не можеш да кажеш, да му одвратиш.
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
Требаше да собереш сили, уште во почетокот да ми кажеш дека за твојата мајка и твојот татко има многу горчливи, многу трагични, болни настани сврзани со мојата земја...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
ЕВТО: Манастирот е мој колку и твој. И јас имав татко.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ама до некого стигнала мојата мисла и твојата желба.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
-Неговата срџба е и твоја. А така е и со радоста.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А бонбониерава што ќе ти ја дадам е за тебе и твоите гости. – Објасни Дедо Мраз и на мечката и врачи голема, шарена бонбониера со голема слика на мече.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
17. ДАЈ МИ ГО ТВОЈОТ НОЖ ДА ТЕ КОЛАМ - дај ми го и твојот камен да те мавам.
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
На платото сенишно Јас и твојата сенка го густираме кафето.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Можеби стануваше збор за испратен предзнак кој требаше да те потсети дека и горе во испустениот простор (помеѓу небесното море и твојата насмевка) не е сѐ празно.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Погледот ме водеше во психогимнастички ритам на сеќавањето што копаше по твоето минато -кој не се обидел, не успеал да го врати сентименталниот спој на стара приказна од моето и твое сновидение...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Те сакам татковино,таква каква што си, со сета убост и твоите маани, и сите догорчиња во срцето збрани распламтеа силно и ко да ми зборат...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
ФЕЗЛИЕВ: Зошто невооружен? Со Младичот ќе се вратат и твоите двајца, а со нив... се надевам... и со моите куршуми? Или се лажам?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: Ах, да. Се разбира. За неполн час ќе дојде пајтонот по тебе, а со него и твојот револвер.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ти и твоите драги пријатели започнувате ваша сопствена религија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ти и твоите пријатели можете да направите сѐ што направиле големите религии и етнички групи во име на нивниот Бог.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Храмот, се разбира се вашите тела.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А секако имате и право да го направите тоа затоа што... па, погледнете во нивните заоставштини.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Зарем не би било убаво в недела да прошетаме онака како што правевме некогаш, со твојот свилен чадор за сонце и твојата долга облека што се влече по патот, да седнеме на оние столчиња со ногарки од извиено ковано железо во салонот и да уживаме во мирисот на бакалниците, таков каков што беше некогаш? Зошто бакалниците не мирисаат веќе така?
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)