и (сврз.) - надуен (прид.)

Прво седна, го извади шамичето од џебот, си ја избриша потта од чело и дури потоа го крена погледот: го здогледа Николчета онаков горделив и надуен.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
НАЦА: Чистотата стои до човекот.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: Не би бил тој мајчин син, таков нагизден и надуен, да нема толку пари, зашто пара чисти и пара се кара...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Таа христијанска и модерна идеја е една залудна и надуена мисла.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)