и (сврз.) - жолчен (прид.)

ЛУКОВ: (Лут и жолчен.) Сите ние имаме недозволени слабости.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Човекот се смешка зајадливо и кисело, потоа се мати и распливнува во сивкава замреженост и пак е јасен и жолчен (чувството дека го загледуваат). Тој е во него, но тој не е друг туку Етхем-паша.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)