И жален е, тоа неговото лице јасно го кажува, иако неговите очи се стиснати в мрежа, брчки на далечина, непрекината смеа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Селото чмаеше стегнато и устрашено. Пијат. Мизерна и жална беше овде маѓијата од виното.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Магловита и жална беше таа есен.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Но ова - како ветар да дува во вашите глави, братчиња.“ Кога ја запали светилката, браќата му се сторија ситни и жални.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)