и (сврз.) - вистински (прид.)

Но, ќе дојдеме до вистината за себе и ќе ја видиме вистината за светот и вистинското сознание за темелот на суштествувањето со неутрализирање на сопствените слабости и слепи нагонски сили, егоистичките тежнеења, побудите, рѓата, безумноста, импулсите на гревот и заслепеноста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сега тој пред Татко по некогашната сорбонска одбрана, небаре се наоѓаше пред нова, балканска одбрана и вистинска рехабилитација, која не можеше да му ја донесе ниедна тогашна и идна универзитетска институција.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Бретања беше посебно доживаување за мене и вистински одмор.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Сите други се прекрасни пријатели, кои ја галат и негуваат мојата нежна душа на која ѝ недостасува љубовта и вистинската енергетска исполнетост.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Поради радоста на политичките партии, страдаат и публиката и вистинските чинители на театарската уметност.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Потем ќе требало да се изигра едно оро, за да се сочува здравиот народен дух; потем таа замислила самата да ѝ се обрати на публиката, и да говори за перспективите на народната уметност денес, за лажните и вистински вредности во уметноста; потем рече дека ќе се изведувале рецитации од наши ученици.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Она се подаваше да биде само сетено, залебдено и вистинско во таа беликава темнина, што мрзне.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сеќаваше како има бели усни и вистински одврзани движења во секој дел од своето тело.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Глад, олицетворена во еден ваков мршар. А зината и вистинска, како најматната понорница. Беа обајцата - глад.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Желбата да се долови родова презентација што не личи дека заостанува зад историската крива била силна и вистинска.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Немам причина да измислувам, сѐ што реков и вистински се случуваше, а јас дури и се обидував да ѝ ја задржам раката на Катерина во мојата за да не мавта бидејќи светилката во собата гореше и нејзиното однесување веројатно се чинеше неприлично: девојка, само делумно покриена со лесни ноќни парталчиња, им мавта на поетите наседнати по високите гранки!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Кога ќе стркалаш карпа од ридот зар можеш да знаеш кого сѐ ќе повреди, во што сѐ ќе удри и каде најпосле ќе се распарчи и ќе се здроби!“, ми вели тој а со очите како и вистински да ја гледа таа огромна грамада што се валка од ридот и оди право кон него.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Како карпата да беше тој самиот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Значи јас сум подбрканиот и секогаш сум во очекување на тој непознат настан кога и вистински нема да ме одмине многу спомнуваната горчлива чаша од Новиот завет и тоа само затоа зашто негде сум го спомнал мојот необичен сон.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А тие... тие сиот живот го минале на Венера, и имале само две години кога сонцето последен пат изгреало, та одамна ја заборавиле и неговата боја и топлината и вистинскиот лик.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)