И зашто и тој, како и одајата, како и целата господарска зграда, беше натоварен со свила, со кадифе, со злато и бесцени камења, блескаше како нешто неживо, како нешто што не можеше да се спореди со ништо живо.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)