и (сврз.) - цел (имн.)

Убаво би било кога измисленото, то ест направеното ќе биде аргумент против ништожноста на нивните желби и цели.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Литературните обиди на македонските пишувачи во XIX век, за жал, немаа такво значење за да добијат следбеници, затоа ако и сега во XX в. гледаме некои обиди да се пишува на македонски, тоа не се прави свесно и од некакви патриотски влечења и цели, ами само за забава; 159 Во тоа се состои разликата на нашата, т.е. македонската духовно-национална преродба од онаа на другите православни словенски народи, со други зборови: како што понапред ние постепено и први се просветувавме со христијанството и со писмото, а другите Словени – по нас и набрзина, така пак сега, во времето кога сите православни Словени постепено си изработија свои литературни јазици, свои богати литератури и постепено изработени правописи, ние остануваме поназад од сите, тукуречи без литературни традиции – не затоа што ги немаме, а зашто го забораваме своето изучувајќи го туѓото.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие беа запознаени со Србија и Бугарија, со нивните култури и цели во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Вистина, не секогаш доследно и отворено, во зависност од околностите и целите што беа диктирани од историскиот момент, но секогаш со истиот интерес и основен став кон средновековната историја на Македонија од 19 век.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа ли е мојот пат, Тоа ли е мојоата усмереност, Најсамотната моја осаменост, На која сум и цел и пат Низ предел непознат?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Да ги оствариме соништата, да ја најдеме среќата, да станеме најдобра верзија на нас самите и лица што од секогаш сме сакале да бидеме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Суптилните сензации како простувањето, сочувството, грижата се клуч на вистинската смисла и целта на животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Емоционалната интелигенција ќе ни помогне правилно да го интерпретираме тоа што срцето сака да ни го каже, да ги следиме реалните сонови, желби и потреби за де не отидеме во погрешни правци, мислите да не запловуваат во други надреални места, зошто тоа не е и нема да биде стварност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Според етички и морални ерупции, хуманистички параметри и животни концепти како и според некаква идеолошка ентропија, се обидуваме да изградиме сопствени верувања и ефермна вистина за смислата и целта на животот, под услов да бидат базирани на чувството на свесност за стварноста која не опкружува и во која живееме, чувството на светост и чувството на единство со сѐ околу нас.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Од каде таа потреба да се убива без смисла и цел, просто да се прави тоа.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Насетував дека правам некоја работа без смисла и цел, и дека, впрочем, нема ни да ја довршам, ќе ја оставам заради некој нов - речник...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Машко друштво “Осамени срца” со седиште на улица “Бојан Мурџев” 26, Припор, број на членови: променлив, возраст: од 50 до 80 години, организационо - според идеите и целите - хомогенизиран состав, но внатре структурно дејствува во три секции реско изделени според возраста (од 50 до 60 години, од 60 до 70 години и од 70 до 80 години).
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Многуте патишта создаваат забуна, кога е еден, е поедноставно и целта се чини подофатлива.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Решија да го наклеветат кај логотетот, собитие непостоечко и грев непостоен да му измислат, во прв погоден час, и сите нивни сили, душата цела, ја впрегнаа како волови да сѐ, кон таа насока и цел.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Нивна единствена задача и цел била да се инфилтрираат меѓу македонските револуционери и да го оневозможат нивното самостојно работење во зацртаниот правец.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Идентична цел имало и т.н. Горноџумајско востание т.е. провокација од септември 1902 кое било инсценирано од бугарската влада.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Некои испопаѓаа и целите се измокрија, а посреќните и повештите ги натопија само панталоните.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Робовите тазе беа донесени од борбите по Србија и неколку дена на ред ги продаваа овде, врзани во синџири и целите испарталени.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сега вие гледате - и не бидете изненадени ако барајќи ја загубената нитка го пронајдете Загубениот акорд, Загубената генерација или Загубениот баталјон од Првата светска војна, десетте изгубени племиња на Израел (коишто во своите ранци ги носат двете загубени книги на првобитното Седмокнижие), загубениот континент Атлантида, Луј XVII (Загубениот дофен) од Франција, илјадниците исчезнати од латиноамериканските диктатури на нашето време, делата од класичното доба изгубени во христијанскиот мрачен Среден век, загубените ремек дела од уметноста и науката коишто веројатно би ги произвеле жртвите на нацистичкиот холокауст, загубените градови во Африка, разните загубени илузии, прилики и цели, загубената младост и сон, загубените уметности и јазици, загубеното време кое никогаш нема да биде повратено или надокнадено, целиот восок којшто Бенвенуто Челини го изгуби додека излеваше накит според методата која се вика cire perdue, а на што вашиот автор без пиетет се сеќава секогаш кога ќе ги здогледа рекламите за производите на живинарскиот концерн од Мериленд, „Франк Перду“.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
И обратно: ако имаме желба, верба и цел – триаголникот на пирамидата е некомплетиран, успехот изостанува.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Акакиј Акакиевич дотрча дома сосема ошумоглавен: косата, што сѐ уште му беше останала во неголемо количество на слепоочниците и на тилот, беше сосема разбушавена; бокот, и градите, и целите панталони му беа во снег.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)