и (сврз.) - суштина (имн.)

- Арафат го крева маслиновото гранче на мирот, а ја спушта пушката! - ги коментирав зборовите на Кадуми, откако заврши разговорот со Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
О, бесрамна нека ми биде беседата нека биде вечен нескладот меѓу изгледот и суштината постојат волшебни приказни во коишто сѐ е налик на стварноста во коишто нема ништо што би можела да го објаснам ладнокрвно и рамнодушно!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тој говор човек го носи во себе како предлитерарна свест - тој го асимилира во детството, - не го учи туку го впива и го вдишува, така што ништо не може да го надомести тој период на создавањето првите свесни впечатоци кои се, едновремено, и суштина на содржината но и феномен од јазичен крактер.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
КРИСТИНА: Од што си болен? ЈАКОВ: Психоза шизо-афектива со присутни аудитивни халуцинации и нагласена депресивна компонента. (Пауза) Се бавев со суштината и суштината ме испече.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Фарук Кадуми ја насети алузијата во која можеби се криеше и суштината на Арафатовата владетелска стратегија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Последното што го најдов испишано од некоја книга, како потсетник за нешто, не сум знаела за што во тој тогашен момент, беше: “... недостигот на лична смисла и суштина го добива својот најсилен израз во едно судбоносно осакатување на животното чувство, на едноставниот секојдневен живот во неговата повеќеслојна и раскошна целина“.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)