Попатната панорама беше многу интересна, иако насекаде се белееше само снег, снег и снег.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тргнавме а бришачите не можеа да го исчистат дури и снегот од шофершајбната.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Беше студено, со ниски температури и снег. Цела Источна Европа беше на велесаемот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Луѓето ретко се решаваат од Јесенице во овие дни да минат во Австрија, зашто патот води низ врвовите на Алпите, и може секогаш да изненади магла, дождот, па и снегот, и тогаш во оние кривулести и стрмни серпентини не е воопшто пријатно патувањето.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Како што гледате, времево сѐ повеќе заладува. Горе е паднат и снег.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Преку целиот ден најглавна грижа му беа дождот и снегот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
1 На чардакот месечев на Сува Река жени и снег, жени и мрак. Наутро по карпите ползеше на змиите везилото од отров.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Од тоа столкнување со планината денот, како усвитена и раздробена лава, се подаваше над врвовите, разбиен во најпрашинести искрички, а под неговата светлина планината стануваше челично сива и снегот под стапалките почнуваше да пршти, чкртајќи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Денеска, откога отидовме вие, освен Северна порта друга порта и не отворивме. Затоа и снегот од сокаков не е изринет. Ако, вели Максим.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Од ноздрите му излегува пареа и снегот му се топи околу устата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И снегот нѐ преврнува. Паѓаат снегулки, олкави ко кадели. Се пластат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некаде кон априлија слезе господ и снегот почна да попушта, да олабавува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Една декемвриска ноќ, додека меланхолично уживаа во пивото „ Гардист“ и снегот кој пополека си паѓаше како на евтина новогодишна разгледница, дваесет години постариот Дејан му ги раскажа на Александар исцрпните биографии на повеќето колеги од секретаријатот. – Алек во животот никогаш не знаеш што ќе ти затреба...
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
И сѐ се доодува и снегот и сивата измаглица на денот и студенината.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Зимата го подели денот на зеленика и снег под сивото небо.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Неделата би најубав ден Зашто тој ден Бог си починуваше и гледаше Народот како се крие зад стеблата Плашејќи се казна да не го снајде нова И да не заврни пепел од пеколот и снегот да не се стопи Та нов потоп да го снајде.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Вкусот му беше како лен и снег во исто време.”
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Страсната тага по оставената младост во карпите, ридиштата, доловите, осојнините, припеците, шумите и снеговите на Македонија, се прекршува во зарипнатите и гладни грла на падавичарите.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Луѓето беа постојано со лопатите в раце: ги чистеа деноноќно покривите од куќите и плевните, ринеа и правеа патишта деноноќно, но и снегот врнеше деноноќно; како да беше заинатен и скаран господ со луѓето: тие фрлај и расчистувај го снегот - тој фрлај друг.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
По нас плачеше и времето: врнеше и дожд и снег.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
- Да им е топло - си велеше - да не им се водени нозете кога ќе одат по дождови и снегови.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Зарем по тамошните ветришта и снегови ќе ги токмиме нашите умови?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Црковната врата нагло се отвори. Зад човекот што влезе, вејавицата истури внатре студенило и снег.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Појдовме кај Пена на Танаско да призниме како се имаат сместено и снегот нè начека на сред плоштад и како што паѓа пороен дожд, така се истури одеднаш снегот. Ѝ кажа дека додека стигнале пред Фестивална снегот нагнетил скоро две педи, а и тоа дека одвај ја пронашле Пена на Танаско оти котарче си заградиле меѓу два ѕида од надворешната страна на Фестивална.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Си паѓа дожд и снег, снег и дожд, лапавица.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По некое време, еве ги, излегуваат од грмушките со воспалени лица, со земја и снег по колената.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)