Со менување или додавање кон знаците и симболите на корпоративното само-претставување, овие субвертајзери (subvertisers) сакаат да понудат пореално читање на рекламните пораки.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
На тој начин Христов ја пронаоѓа својата еурека, ја реализира својата вродена и природна творечка дарба што на авторот му овозможуваат од секојдневното, обичното, локалното и специфичното да изгради сеопшти уметнички квалитети и симболи а при тоа да не ја наруши или загрози нивната реалност.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Тактиката што тие ја користат е контра- културно демаскирање и реинтерпретација на јазикот на рекламите, со цел да се разоткрие нивното лицемерие.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Се работи за еден интерактивен процес, кој влијае врз колективната и индивидуалната свест на луѓето кои, иако не се во состојба сами да создаваат културни институции, учествуваат во нив испраќајќи пораки и симболи.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Границата беше и симбол на незапрениот балкански синдром за жртвување и саможртвување.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Пак за крунски сведок го земаме Тезауро, кој смета дека небото е „восочна плоча“ (cerula) во која природата го вцртува „она што ќе го измедитира“; притоа, за своите тајни таа создава загадочни знаци и симболи.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)