Со себе ја носиме топлата сончевина и синилото на небото, зеленилото на шумите и одзвукот на ѕвонливиот ветер, мирисот на пчелинокот и чембрицата, опојниот вкус на зрелите шумски јаготки и желбата што тука, под ведро небо и под сенката на бадемите не успеав да отспијам и да отсонам дел од детските спомени и најскришните копнежи и таги.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Можеби складот е доказ
- но што ако доказ не ми треба
туку само тиха, тиха хармонија
звук и одзвук
на живот и смрт?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)