Го гледаше како со бавни чекори се оддалечуваше преполн со необјаснива тага и меланхолија која му ја предизвикуваа зборовите во чие значење проникна толку длабоко и од кое не можеше толку лесно да се ослободи и покрај тоа што тие се однесува повеќе на минатото.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Со циркуларно менување на состојбите на манија и меланхолија.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)