Седумдесет авиони кои полетаа од аеродромите во Лерин, Рупишта и Кожани во пет часот наутро ги нападнаа позициите на ДАГ, а половина час подоцна, рововите и бункерите почнаа да ги бијат сто и четириесет топови, уште толку тешки минофрлачи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Така велиме за тој (тие) со кој (кои) заедно бевме во строј, во долгите ноќни маршеви под дожд или снег, во рововите и бункерите, во влажните и студени земјанки, на боиштата и заедно долги години ја голтавме горчината на поразот, искоренувањето и туѓината.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
- Тука се пикнавме во ровови и бункери и на тој начин постојано бевме на нишан.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
По одбиениот пешадиски напад, почнаа да ги поправаат рововите и бункерите, собираа делови од тела на своите соборци.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Стојат селаните пред училиштето, исчекуваат и гледаат кон врвовите на Галичица каде што птиците водат борба меѓу себе грабајќи се на понекоја мрша останата по рововите и бункерите и морници им врват по снагата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Цел - разорување на рововите и бункерите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Сега, по многу одминато време неизбежно во мозокот се вклинува прашањето: која беше целта тие, осумте илјади партизани на Демократската армија на Грција да влезат во ровови и бункери и само со пешадиско оружје да ѝ се спротивстават на осумдесет илјадна владина армија облечена и сита и вооружена со најсовремено оружје?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)