Ништо: како неумитни судии, како прекор, како каење - нежната добрина и благост во нејзините очи, појасни и помили од секој друг пат - се испречија пред него, му ја заматија свеста, му го зголемија неспокојството.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А Лена е човек со став. Некои луѓе, кои помалку ја познаваа, погрешно ја толкуваа нејзината трпеливост и благост како попустливост. Дури и родителите.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Можев да се надевам само на онаа кревкост и благост на мевцето, а потоа на чувството на некаква зафатеност (која во исто време овозможува да бидеш зајден), што ја создава глодањето на ковче.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)