и (сврз.) - нас (зам.)

Коле се свртува и со цврсти стапки го пречекува: - Учителе, од името на сите, ве молам да нѐ земете и нас.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Многупати бевме пишувани во тефтери и нас не само што не имаа забележано со име и презиме и место на раѓање, туку и со број на дадени овци и кози, коњи, телиња, волови, крави, кокошки, покривачи, веленциња, чорапи, фанели, столови, лажици, ножеви и виљушки, денови поминати на копање ровови и градење бункери, носење камења и трупци на врв планина, пренесени ранети, одземени чеда големи и мали, загинати и ранети, живи и сакати.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа, пролетта 1948 година, беше март и сите планини околу Преспанското Езеро беа под снег, нѐ собраа и нас, околу четиристотини и педесет деца на возраст од две до четиринаесет години.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Меѓу Бугарите и нас има многу малку заеднички интереси сега.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Востанието се дигна и нѐ разори и нас и турската држава.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако пак тие мислат со нас да не се церемонат и да нѐ лажат Европа и нас со реформи што не ги исполнуваат, тогаш не ќе се зачуди Турција ако и ние ги обрнеме нашите погледи кон Европа и од неа бараме да се воведат во нашата татковина со сила тие реформи што се признаваат од силите европски за вистинска требност за успевањето на религиозно-националното и културното развивање на македонските рисјани 5.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Византијците сите свои противници, т.е. и Србите и нас, ги викаа Срби. Малку по малку тие нѐ прекрстија од Бугари на Срби.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Добрите односи помеѓу Грците и нас Македонците /Словените/ пак повеќе зависат од првите отколку од нас.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Му ја дувна некаде со парите и нас нѐ остави, ко брбушки на цедилка. Сами во планината. Усвет и Бугарија и бегање!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Куќата ни е срушена, немаме веќе ништо, не знаеме каде нѐ водат, толку нѐ тепаа и нè бомбардираа што ни се чини дека сите го изгубивме разумот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Така занесено вареше, клокоти стриче Секуле, чиниш грнче со грав, толку беше занесно што нѐ понесе и нас.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Спои овој мост два брега нашето небидие - и нас.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Го чувствувам немирот, ќе нѐ втаса и нас! – Да не си наумил повторно да бегаме? – се огласи Мајка неочекувано. – Друго чаре немаме! – Како, каде ќе бегаме, црни ние!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Огнот загаснал и нас утрината нѐ најдоа смрзнати.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Си се уништил самиот себе и ќе сакаш и нас да не уништиш.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Тие ја заборавиле таа војна и тоа време, и нас нѐ заборавиле.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
За ова на 22 март 1944 година била испратена телеграма од Одделот за Југославија до британската воена мисија Брејсиноус (Брасеносе), која се наоѓала на територијата на Македонија, при што се укажувало дека било договорено меѓу „Тито, Американците и нас, Американците да ја преземат мисијата при МАКЕДОНСКИОТ ГШ“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во телеграмата, и во овој случај, многу внимателно се истакнувало "дека таа одлука во никој случај НЕ Е насочена против Вас или Вашата мисија, туку е преземена од причини што немаат никаква врска со Вас или што се поврзани со Вас.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И нас и нив не ставија под исто знаме... само паролите други.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Толку пати поминував од таму, таа зркната во мене, ама оти самичка, не се осмелував да ја опитам, ама денеска самата нè запре и нè внесе внатре, вели знам што бараш, те гледам секоја недела како го вртиш комшилукот со девојчето во раце и со ова убаво куче крај себе, ми кажаа што бараш, и така, ти била самичка, си имала една одајка отповеќе, вели дојдете уште од утре!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Нѐ гледаат и нас жени и нѐ жалат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И сѐ така: еден се губи зад ридовите, а друг веќе се крева и нѐ брка ко зајаци.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни отвори еден војник и нѐ води кон нужниците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ кренаа и нѐ изведоа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го собира гласот во устата, ко вода во дулец го собира и нѐ прска, мораш да си го покриваш лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дојде и жената, Гркинката, и таа застана и нѐ гледа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Шеткаат луѓето и нѐ гледаат напреку.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни се нафрла по голите меса и нѐ скокотка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ построија во четири реда и нѐ одведоа во една фабрика за обработка на рудата сљуда.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни застанаа вака, од страните, и нѐ држат на око, што се вели, како да нѐ носат спровод.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Цела глутница иде и нѐ демне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Папратта само ни крцка оздола и нѐ скокотка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Другиот ден тропнаа на врата и нѐ одведоа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Свирнаа сирените и нѐ собраа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ построија покрај шините, покрај чакалот и нѐ шетаат ко кучиња на мочање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го чекаме возот и нѐ издава трпението.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Влезе војската во селото, раскажува Струма Количковска и нѐ истераа од куќите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Другата жена стои само така: ги завртела крајовите од скутината, ги собрала во рацете и нѐ гледа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ик, ик,12 викаат војниците и нѐ туркаат, нѐ товарат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)