Анѓа сѐ уште со недоверба гледаше во Рада и прошепоти.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Човекот со брадичката како од сон се стресе, одвај се сети и прошепоте: - Брате Гоце?
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Тој летен, лесен сон, кога ми го кажа Словото, Таткото, со полуоткопчана горна пижама, низ која ѕиркаа побелените влакна на градите, ја довика сенката на волкот, па на зајакот, па на еленот, и прошепоти, додека со прстите продолжи да ги придвижува тешките гранки на столетната шума: „Саноќ ѕвера ѕвер, но одлик остава слик, незнаено само чија, лика има змизми змија“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Светлана бришејќи ги солзите со крајот од шамијата, ја гушна својата мезимка и прошепоте.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Го симна ранецот од рамото, во исто време допирајќи ги усните до ушите на Рада и прошепоте: - Се гледаме во сабота во соколааната!
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)