и (сврз.) - прави (гл.)

Во одајата завладеа штама. Клатното на ѕидниот часовник само се нишаше и правеше: - Тика-така! Тика така-така!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Наскоро се раздени. Сонцето огреа. Неговите зраци, откај Кајмакчалан, се лееја по градот и го позлатуваа...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Копа бунари и прави водоводи, викале, за да има повеќе луѓе на своја страна и за да стане крвник, како Никола.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Пискулиев си е малце женска Петра, тој и дома излегуваше често на порта и правеше муабет со жените.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Сите се туркавме и се пикавме што подобро да го видиме, но двајцата овчари што го водеа замавнуваа со клоци и правеа простор околу него.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Сите извештаи што идеа, а тие идеа со помошта пак Толева, кажуваа дека аскерот систематски го претресува секое село, секоја куќа, та дури секоја смрека и грмушка по мегданот и прави неопишани зулуми над населението.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Амди Бајрам со вреќа брашно поткупуе 50 000 гласачи и праи резултатски пресврт на избори, а неговиот син Елвис Бајрам со завршено четврто одделение стануе градоначалник на Шутка.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Но колку повеќе ја трупаше и ја полнеше куќата со разни работи, колку побогатски се носеше и правеше дарови и колку повеќе прикажуваа луѓето за него - толку понетрпеливо настојуваше тој да се сроди со некоја стара, прикажана фамилија...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Следниот миг мачорот го тресеше глушецот во воздух, како гумена топка, и скокаше и правеше салта по него, со победоносен восхит.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Лествичникот се возвишува пред другите и прави добри дела само заради пофалба од логотетот; неговата свеќа во храмот свети само додека има луѓе што ја гледаат и ѝ се воодушевуваат, велеше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ПАНДЕ: (ја зема кутијата и правејќи цигара).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
СИТЕ: Амин! (Коте ја зема кутијата што стои на огништето и прави цигара).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ДЕПА: Слушај постари што те учат и прави, не прашувај.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Го обликувавме шаторот, ги наслушнувавме туѓите чекори и правевме љубезни изрази на лицата. Никој не ни обраќаше внимание.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Гледам на ликовите од фотографиите и правам напор да ги видам патиштатата по кои се витосаа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Такви исти верувања, кај различни луѓе, на различни простори, се повторуваат неброено многу пати низ времето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми веруваше дека Чарлс Дарвин му го нашол вистинското место на човекот - во животинското царство; тој тврдеше дека со Дарвин започнува вистинското сфаќање на човечкото суштество - како креација на природата настаната во преобразбата од еден животински облик во друг, а не Божја креација од прашина со вдахнат божји здив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа беше местото каде што се скина тенката нишка помеѓу нас и нашите заборавени претци: ние бевме првите неверници во долгата низа поколенија од времето на Мојсеј до нас, првите кои работеа во сабота, кои јадеа свинско, кои не одеа во синагога, кои не кажуваа “Кадиш“ на погребението и на годишнините од смртта на родителите, кои не го разбираа хебрејскиот; за нас светиот јазик беше германскиот (брат ми веруваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла), се воодушевувавме од германскиот дух и правевме сѐ да бидеме дел од него, живеевме во Виена, престолнината на Австро-Унгарија, која беше нарекувана “светата империја на германската нација”, и со некакво чудно воодушевување, со кое го прикривавме зазорот кон својата традиција, ги прифаќавме тогашните навики и однесувања на виенската средна класа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Една девојка е сигурна дека некои нејзини мисли се всушност туѓи наметнувања, и прави спротивно на нив - ако прво помисли: овде ќе ја преминам улицата, веднаш потоа се спротивставува, и преминува на некое друго место; ако си рече: „Време е да јадам“, во следниот миг решава да остане гладна до следниот ден; ако си помисли, додека пие вода: „Пази да не ти се лизне чашата од рацете,“ уште веднаш ја фрла чашата на подот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако еден народ само постепено си го изработува своето писмо и него го преработува и притоа во неговата историја нема такви настани што ја преполовуваат и прават цела пропаст помеѓу едната, т.е. старата, и другата или новата половина, -писмениот јазик и правописот содржат во себе многу такви особини што немаат реална вредност во гласовите во сегашната состојба на јазикот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Еден саат чука тик-так, тик-так, Собирајте од афион мак Зрнциња кафе и пламено кајче и правете хероин за идните во воздухот сили поколенија; не чекајте време нема. Нечии мили кафени труби О, мила врбо бесрамна Наравоучение ни цицка, ни гс ко штица си рамна, Ако сакате да живеете долго исти се сите стомаци и да бидете здрави кога се полни бидете работливи како мрави. Кон одот за господа и божјиот суд на бескрајната Ако сакате да бидете први (верници) меланхолија во долината не бидете победни и од црви. сивите пци. 54 Margina #1 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Наеднаш, тие излегуваат на патот по кој врви писателската фела и прават гужва во сообраќајот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Сега ќе те однесам дома, сотоно. Лежи на прегреан цреп, кркај тикви печени и прави деца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред предизвикувачот да се доближи до навртените запци на скршената вила со која црниот од другото племе го чекал со возбуда, Онисифор Проказник се наведнал и со едно џапање го кренал виновникот на караницата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Додека собирам пелени, долу и горе по собите, и правам измивања и преврски на нови пеленки, го слушам муабетов.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А јас знам дека, до пред 5 минути, мавтала и правела провев, ама толку може.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ја грабаш и правиш свадба со неа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И прават клада, прават висок оган.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тие врват вака, го фрлаат оружјето, крај нас, а Французите оптегнуваат боцливи телови и прават логор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Брбориме со устите во водата. Првкаме ко коњи и правиме клобурци зад ушите. Излегуваме, влегуваме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И после копаше, плевеше, косеше и правеше капици сено, уживаше леб и кромид и по секое јадење ги собираше трошките од скутот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кинезите велат, идејата не е да се изгори туку да се гали нежно, така што колку послабо се загрева (не преслабо и не пресилно), толку подобро.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
19.50 Замислете нешто што го трга сиот ваш страв и прави да нема никаков стрес. Издишувам. Замислете дека исчезнува и најмалата непријатност.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ја грабаш и правиш свадба со неа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Безобразна сум и правам дрски потези. Наплаќам заостанати долгови.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Е сега, факт е дека и малку му лета умо и прави глупости.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ти кажувам еднаш не треба не знам колку пати да ти се повторува овие три топлинки покрај тебе се како пламенче од кандилче најмал повеј на ветре или студена рака што врз нив ќе се подаде може да ги угасне ама ти пули и прави грижи се варди ги заштитувај ги со што ќе стигниш закрилувај ги со сопствената топлина со својата љубов оти нели се тие деца на нашиот син па затоа два пати думај пред да ставиш залак в уста дали не треба во нивните да се подаде за да се прескокне зимата за да се прескокнат годините за да останеме јас и ти во нив!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Костадиница има нешто во главата! си помислува, си ја поткрева едната рака и прави пу пу под под мишка, што и да е, нека е подалеку од неа и од нејзината Чана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Го слушам и правам белешки што се вели на лице место.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ене, непријателот копа окопи, ја сече немилосрдно шумата, ги копа ливадите и лозјата, ги урива ѕидиштата, племните, та дури и куќите; ги копа огништата и визбите и прави бункери за да се задржи што подолго; за да го мачи што повеќе и Митрета и Петрета кои гледаа што се прави, а не можеа да помогнат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сулоага, со ќуркот на едното рамо, чибук од половина метро в уста, едвај го лапа ќилибарот, се шетка и прави муабет, де со еден, де со друг чорбаџија Распрашува за дома, за деца, за стока и за бериќетот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од исток планинскиот гребен: Перун — Трибор — Српјановец — Козјак — Зелка го пара небото и прави ѕид меѓу Прилепско и Тиквешко; од запад: Голата Скрка — Шигаса — Ќимкова Скрка, од север: Рожден, Становица — Коленеш; и од југ: Панделе и Полчишкото Поле држат завет од необузданите ветришта Северот, Југот, Мегленецот и Дерикоза.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Третиот, најмалиот наврте дури на 8 кила. Знае спаијата оти така ќе излезе и прави сметка колку ќе биде просечно.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Размислував интензивно додека ги следев забрзаните чекори на иследникот додека го правеше оној полукруг низ собата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Спорот се состоеше во тоа, дека ние петмината соработници тврдевме дека задачата не ни била воопшто пренесена бидејќи се загубила негде во плиткото сеќавање на одговорниот уредник, а тој ја критикуваше нашата неодговорност, дека како поединци смислено го уриваме неговиот авторитет и правиме такви прекршоци што ја компромитираат неговата способност и одговорност на раководител.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Луѓето беа постојано со лопатите в раце: ги чистеа деноноќно покривите од куќите и плевните, ринеа и правеа патишта деноноќно, но и снегот врнеше деноноќно; како да беше заинатен и скаран господ со луѓето: тие фрлај и расчистувај го снегот - тој фрлај друг.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Можеби качаци ги имаат отепано, господине капетане... Крстосуваат околу селово и прават пакост...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Куќата е една од најстарите во селото; направена од петаври: од штички и плитар, од лескови прачки исплетени од дирек до дирек како што се плете кош и облепени со кал измешана со плева, слама и козина за поцврста да биде; на многу места калта и испадната од ѕидот и зјапаат дупки низ кои ветерот се провира и свири; во тие дупки птиците се пикаат и прават седела клувкајќи го и користејќи го истиот материјал со кој е облепена куќата; чардакот од куќата виси над патот како дрвено корито спуштено од небото; куќата е затетеравена на едната страна како пијан човек и, изгледа секој миг ќе падне.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Го краде оловото од глупавите статии во весниците и прави тегови што им ги продава на пазарџиите.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Откако ќе го видеше во дупчето, си замислуваше тој, сигурно истрчуваше да го посматра и низ прозорецот, па застануваше пред влезот и правеше гимнастика на општото задоволство на останатите соседи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Јас спиев! - рече Французинката подавајќи ја својата бушава глава.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Шишката ќе ја потсечеме, а од неа тече сок и кога ќе се згусти го сушиме и прајме лепешка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Го снемува ветерот, пред нив нешто го рине снегот и прави широка сува партина..
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Некојси, а велат тоа бил Христос, се нафатил да го корне злото, лошото, болното, грдото, ама со добро и правејќи само добри дела.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Денес, кога луѓето ја изгубија својата сенка, итна е потребата да се биде следен од некого, денес кога секој ги покрива своите сопствени траги, итна е потребата некој да ви навлезе во трагата, дури и ако со тоа ја брише и прави вие да исчезнете; тоа е конспиративен начин на исчезнување, тука се игра некој симболичен облик на обврска, еден таинствен облик на врзување и разврзување.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Се прибра и правејќи дека не го тревожи многу неговото идење, го погледна под око: - Јас ли? Мече. А ти ?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Си ги бришат лицата од едни солзи и прават место за други.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И копаме ровови, сечеме дрвја и правиме засолништа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги скопела мажите и правела некаков гулаш од човечки јајца.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се јавија другарките од Скопје, доаѓаат и правиме фамма.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)