Му ја стави раката на гради, мислеше само да го потурни за да си направи пат, но Богатин, иставајќи се наназад, сам од себе си падна, изгледа се засопна и падна.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Еден жолт зрак од сонцето на залез влезе низ прозорецот и падна преку перницата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Беа околу четири метри оддалечени еден од друг кога девојката се сопна и падна речиси право на лицето.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ама станала во темница, одела ноќе до кујната водичка да се напие, се сопнала од некоја врчва и паднала.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Во снегот околу неа се црнеат изгорените кибритчиња, дршки на ѕвездите што се скинале и паднале.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Излезе и падна во примката на двајца болничари.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Одеднаш рикна толку силно што од таа рика испукаа џамовите, срипаа ќерамиди од покривот и паднаа на подот од кланицата. Се покажа небото, се осветли.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Одеднаш рикна така силно што од силна рика испукаа џамовите, срипаа ќерамиди од покривот и паднаа на подот од кланицата.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Танаил се пресвитка и падна врз бистата облевајќи ја со крвта што му шикна од главата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Некои, што израснаа подоцна, со големината ги надминаа постарите, а некои на самиот почеток се исушија, иако таа не можеше да се види дури и по неколку дена, кога тие се стуткаа и паднаа од ластунката.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
За Велигден ги галев белите хулахопки и одвај чекав да ги покажам. Скокав, скокав, и паднав. И веќе не беа ни бели, ни нови.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Кредата во раката на учителот се скрши и падна на подот.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Тогаш, одеднаш, таа се лизна од трапезот и падна во мрежата; се заплетка и аѓутантот дотрча и ѝ помогна да излезе.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Уште половина метар, уште половина метар и.. . длетото потскокнува и падна од раката на Арсо.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сега тоа ја подигна опашката и од таму се стркалаа неколку ситни црни брбушки и паднаа на подот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
На едно угорниче погоре се препна во некоја затрупана ветка под снегот и падна. Веќе не се мачеше ни да се исправа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Таа се збуни. „Зошто?” праша. „Ќе ти биде маж”. Девица позелене и падна во несвест.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И така, една ноќ спроти Вртолум, кога ја испија со Лоте, и со ветеринарот Скрез и последната чаша за длабок сон, и кога излегоа надвор да си одат, Бандо чу како некој со копач му удира на ѕидот од куќата; на Бандо му мина гром низ телото, му удри крвта в глава и повторно му се врати оној некогашен страв во него; срипа како ѕверка; ја грабна пушката и излета во мракот надвор; свика кон сенките што се тетеравеа крај куќата и пукна; некој офна и падна; стрчна жена му од Бандо, стрчнаа соседите и ги поткасаа бузите: го видоа Лото струполен крај ѕидот; го кренаа и побрзаа да му ја запрат крвта.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Поканата се оддлепи од вратата и падна на земјата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Не можеше да издржи. Изгуби рамнотежа и падна преку мене.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Слепо во споулавеноста барајќи пат кон тишини во кои не ќе зататни ни пушка ни топ, по богтизнае колку замаглени дни и студени ноќи, се сретнал во безживотен дол со калуѓер.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во тој бој загинал дедо му на Првославец и паднале жртви десетина од карванот, маскари и борци на тогашниот скопски бег Муследин.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се ревело, крвта плискала на камен. И исечени луѓето се тепале.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Со засипнат глас од кој и мртвите сенки се морничавеле, му раскажал што се случило. И паднал со пена на усните.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но наместо одговор, напаѓа град камења на сите сејмени што беа на портата, па и на самиот буљукбашија. – Внатре, браќа, внатре да го најдеме нашиот душман и да си го земеме нашето – повикаа во еден глас поп Јаков и Димитрија и се џитнаа први кон портата која семејните брзо ја затворија и почнаа со мазгалките на калето да пукаат во купот селани. – Оф, ме изеде кучето краставо – писнаа неколку селани и паднаа на калдрмата поред портата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Направи два чекора внатре и падна ничкум, гледајќи го силниот Сулејман кој се запати кон него.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Еден светилник залета во воздухот и падна врз главата на омбашијата, а од неа бликна крв. – Пукај, сечи, коли! – се разрева раскрвавениот омбашија и сам се загна напред со голиот јатаган во забите и кубурите во двете раце. – Еј, Ристосеееее!
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Некои од младите мажи се обидоа да побегнат уште неврзани и паднаа од јатаганите и пиштолите на сејмените.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Срам не срам, ќе кажам: Дедо Мраз сосема се загуби и падна во белиот вртлог на бунилото.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Тешко дишејќи, човекот појде уште неколку чекори и падна.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Не можеше да стане туку некако, како недораснато дете, се изврте и падна на грб.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Го раскрвавив, ама тој не застана додека најпосле не успеав уште еднаш да го удрам по глава, ама овој пат салам го удрив и падна. Се скроти мајчиниот...
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Дојде зима и падна првиот снег. Надвор сѐ замрзна.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Штом сонцето изгреа, од пресилен ветер или самоубиствен нагон, железната жена се преврте преку оградата и падна на улица.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Тој потстана, го зеде клопчето, повторно седна и, продолжувајќи да плете, продолжи и да зборува: „А вам и на вашата пријателка,“ рече, покажувајќи кон мене, „вам ви е лесно, вие си глумите полулудило, полунормалност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Клопчето волна се стркала од скутот на доктор Гете и падна на подот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Му се доближи одзади и го испразни сиот шаржер во него. Ѓорче се поревна и падна.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Пред да експлодираат кокичињата Се лизнав и паднав и станав и со лопата го фрлав снегот преку рамото на улицата* тркалото шлајфуваше* во машината за перење алишта се цедеше потта од мишките на улицата и смрдеата од устата на ѓубреџиската кола чие тркало шлајфуваше во длабокиот снег* децата дојдоа со везени пиперки и со друг зарзават и со тенџере и со метла небаре ќе прават вештерка а не***
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Одржани се вкупно четири рочишта за главна расправа, а целата судската постапка – до нејзината правосилност од декември 2007 – траеше околу една година.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Парничните трошоци на спорот во оваа правна работа – судски, адвокатски и странкарски – изнесуваа вкупно 36.870 МКД (605 ЕУР) и паднаа на терет на тужениот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
И си војваш со нозете: поземи, подај и падни.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тоа една мува се одлепила од таванот и паднала низ шишето на ламбата. Право на фитилот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„И кога првиот ангел затруби со трубата, се крена голем оган и падна на земјата: третина од земјата изгоре; кога вториот ангел затруби, пламен падна врз морето и третина од морето се испари; кога третиот ангел затруби, голема ѕвезда се откина од небото: името ѝ беше Пелин и третина од водата стана пелин и многу луѓе изумреа; кога четвртиот ангел затруби, третина од сонцето, третина од месечината, и третина од ѕвездите, потемна, згасна; и видов еден од ангелите каде што лета по небото и чув каде што вика со глас голем: тешко, тешко, тешко на оние што живеат на земјата; кога петтиот ангел затруби, падна пак голема ѕвезда од небото и се отвори бездна на земјата од која се крена голем чад што го потемни и сонцето и небото...“
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Еднаш кога Мил остана цела ноќ во лабораторијата и не дојде на спиење, Богуле го заобиколи коритото со вода што му го стави мајка му, и низ прозорецот кој беше заборавен да се затвори со рајберот однадвор, започна да се спушта по јаболкницата, но се слизна на влажните гранки и падна.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Лицето му поцрнело во синиот блесок на жицата; се одбранил од електрицитетот со силен удар на крилјата наназад, и паднал.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ги притисна рацете и падна. Лежеше неподвижно.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)